พ่อกับลมหายใจที่เหลืออยู่กับการรอคอย

            เช้าตรู่ของวันที่  28  พฤศจิกายน  2549  เราได้รับการติดต่อกับคนรู้จักไปทำงานต่างจังหวัด  ขอความร่วมมือให้มาเจาะเลือดเพื่อตรวจระดับน้ำตาล  ระดับไขมันและสภาพของไตให้พ่อเขาหน่อย  เราในฐานะคนมีหน้าที่เยี่ยมบ้านก็เห็นว่าเป็นความสะดวกของผู้ป่วยและญาติเขาจะได้นำผลเลือดไปปรึกษาแพทย์สะดวกโดยเราตามผลให้ด้วย  แล้วช่วยรายงานคนรู้จักทางโทรศัพท์  เราก็เลยจำเป็นต้องตื่นเช้าเพราะเกรงว่าผู้ป่วยต้องงดน้ำงดอาหารรอนาน  ในเขตเทศบาลนี้เราเดินสำรวจทำข้อมูลประชากรมาแทบทุกตารางนิ้วอยู่แล้ว  การหาบ้านก็ไม่ยาก  อีกอย่างผู้ป่วยก็เป็นผู้ป่วยรายเก่าที่เราเคยเยี่ยมบ้านอยู่แล้ว  ครั้งล่าสุดทราบข่าวว่าป่วยอาการหนักต้องไปรักษาต่อที่จังหวัดอุตรดิตถ์เพิ่งอาการดีขึ้นหลังกลับมาอยู่บ้านตามลำพัง  เพราะลูก ๆ  อยู่ต่างจังหวัดกันหมด           

            บ้านหลังนี้หลังใหญ่โตเสียเราพยาบาลเยี่ยมบ้านตัวเล็กลงทันใดสายตาเรามองจากประตูรั้วเข้าไปสู่ตัวบ้าน  สวนหน้าบ้านที่เคยมีต้นไม้ใหญ่น้อยเขียวชอุ่มกลับดูเหี่ยวเฉาบางต้นใบร่วงหล่นใกล้จะตายใบไม้สีน้ำตาลร่วงหล่นเรี่ยราดราวกับขาดคนดูแลบ้านดูโดดเดี่ยวอ้างว้าง  ขาดจิตวิญญาณ  มีสุนัข  4  ตัว  เห่าต้อนรับข่มขวัญเราเรารีบบีบแตรรถมอเตอรไซด์ของเรา  2 – 3  ครั้งประตูบ้านก็เปิดออกพร้อมชายสูงวัย  รูปร่างสันทัดก็เดินออกมาต้อนรับเรา  เหมือนเตรียมตัวรอเราอยู่แล้ว  พร้อมเชื้อเชิญเราเข้าบ้าน  ภายในบ้านสิ่งแวดล้อมสะอาดเรียบร้อยเหมือเคย  เข้าใจว่าคงมีคนดูแลให้  แต่กลับเงียบสงบ  มีแต่ร่องรอยของความเงียบเหงา  เราทักทายพูดคุยดำเนินการเจาะเลือดตามที่ตกลงกันไว้

            ตามปกติอย่างนี้เราจะไม่พูดคุยกับผู้ป่วยนาน  เพราะประการแรกเรามาตามลำพัง  ประการที่สองเป็นเวลาเช้าเราต้องรีบไปที่ทำงาน  แต่บรรยากาศที่รอคอยใครสักคนมาช่วยรับฟังความในใจที่ปวดร้าวและทุกข์ทรมานจากโรคเรื้อรังที่เผชิญอยู่  กับความเงียบเหงาที่เกาะกุมใจ  ผู้ชายวัยชราที่ปราศจากภรรยาคู่ชีวิตเคียงกาย  และบุตรหลานอย่างทีควรจะเป็น  กลับทำให้ท่าทีเร่งรีบของเราผ่อนคลาย  และนิ่งฟังอย่างสงบ  อย่างตั้งใจ  โดยมีการให้กำลังใจเป็นระยะ  เวลาผ่านไป  45  นาที  ซึ่งเป็นเวลาที่ยาวนานของเราแต่เข้าใจว่าเป็นเวลาอันแสนสั้นของผู้ชายคนนี้ท้ายสุดเราก็อำลาท่านมาด้วยท่าทีเห็นใจไม่ทอดทิ้ง  ผู้ชายคนนี้ไม่ได้เอ๋ยปากว่าให้เรามาอีก  แต่มีอะไรบางอย่างบอกเราว่าบ้านนี้ยังยินดีต้อนรับพยาบาลเยี่ยมบ้านเสมอ           

พ่อ..........ของเราถึงจะไม่อยู่บนโลกแห่งนี้           

พ่อ..........ของเราจะไม่มีบ้านใหญ่โตเช่นนี้           

พ่อ..........ของเราไม่ได้ร่ำรวยอย่างนี้           

แต่พ่อของเราก็อยู่ท่ามกลางพวกเราเสมอ..........เรารักพ่อมาก