วันนี้เป็นเวรประจำของครูอ้อย ตอนเช้าจะมีหน้าที่ดูแลสนาม การเล่นของนักเรียน ตลอดจนดูแลบริเวณทั่วไป
ส่วนในเวลากลางวัน ครูอ้อยจะมีหน้าที่ดูแลอาคารกาญจนาภิเษก ชั้น2 เป็นบริเวณของห้องพิเศษ ดังนั้นจะมีนักเรียนวิ่งไปมา เพื่อที่จะเข้าเรียนรู้ในเวลาพัก
ครูอ้อยชอบมานั่งบริเวณนี้ เพราะจะเห็นนักเรียนเดินไปมา ระหว่างบันได้ และทางเชื่อมอาคารจำนวนมาก
ส่วนใหญ่จะเป็นนักเรียนในช่วงชั้นที่ 1 ชั้น ป.1-ป.3 ที่ครูอ้อยเคยสอนมาเมื่อ 2 ปีที่แล้ว
ส่วน ในปัจจุบันนี้ครูอ้อยได้ขึ้นมาสอนในช่วงชั้นที่2 ชั้นประถมศึกษาปีที่ 4
นักเรียนจึงมาทักทาย พูดคุยกับครูอ้อยจำนวนมาก ส่วนใหญ่จะทักทายครูอ้อยว่า.......มานั่งทำไมแถวนี้
ครูอ้อยจึงชักชวนมานั่งคุยกันแลกเปลี่ยนกัน โดยป้อนคำถามง่ายๆ ว่า....
ครูอ้อย : เมื่อตอนที่เรียน ป.1 ที่ครูเคยสอนนักเรียน ใครจำนิทานที่ครูเคยเล่าให้ฟังได้บ้าง
ทุกคนยกมือขึ้น
ครูอ้อยจึงถามทีละคนว่า : จำได้ว่าเรื่องอะไรคะ
นักเรียนจะจำนิทานเรื่องที่เป็นไปไม่ได้ ไม่ใช่เรื่องจริง เป็นเรื่องที่แต่งขึ้น นักเรียนเล่าย้อนอดีตได้อย่างมีความสุข ทำให้ครูอ้อยหวลนึกถึงความหลัง ในสมัยนั้นครูอ้อยสอนชั้น ป.1
ขั้น ป.1 ครูอ้อยต้องทดลองการสอน วิธีเทคนิค ต่างๆ เพื่อให้เหมาะสมกับนักเรียนของครูอ้อยอย่างสม่ำเสมอ
และเทคนิคการเล่านิทาน เป็นเทคนิคที่นักเรียนชั้น ป.1 ชอบมากที่สุด
ครูอ้อยถามว่า : ทำไม พวกหนูจึงจำได้ดีล่ะคะ เวลาผ่านมาตั้ง จะ 3 ปีแล้ว
พวกเธอสลับกันตอบอย่างตั้งใจว่า ....สนุกดีค่ะ หนูชอบเพราะหนูได้ออกมาเล่าให้เพื่อนฟังหน้าห้อง หนูได้วาดภาพประกอบนิทาน ครูให้หนูทำหนังสือเล่มเล็กค่ะ
จะเห็นได้ว่า..... นักเรียนตอบอย่างพรั่งพรูเรื่องราวในอดีต อย่างมีความสุข
และนักเรียนยังพูดเสริมขึ้นว่า : อยากให้คุณครูมาสอนพวกหนูอีกค่ะ
เรื่องราวในอดีต.....หากเราก่อร่างสร้างมาด้วยความรักและประทับใจ ก็จะเกิดผลดีกับประสบการณ์กับผู้ที่เราพบปะเสมอ
ครูอ้อยมีความสุขกับเรื่องราวในอดีต และนำมาจัดการความรู้อยู่อย่างสม่ำเสมอ
ก่อนหมดเวลาพัก ครูก็บอกกับนักเรียนว่า สัปดาห์หน้ามาพบกันใหม่ นะคะ
การจัดการความรู้ครูเวร.....กับนักเรียนเล่าเรื่องในอดีต
ไม่มีความเห็น