วันนี้ไปโรงพยาบาลแห่งหนึ่งในเพชรบุรีมา งงมากๆ ทำไมทีมงานสามารถพัฒนางานได้ขนาดนี้ ประทับใจสุดๆกับเรื่องที่ทำให้ชายคนหนึ่งที่เป็นเบาหวาน แต่ชอบกินเหล้า สามารถลดปริมาณการดื่มได้ด้วยความสมัครใจ ก็ขนาดแค่ให้จำกัดอาหารยังยากแล้ว แต่นี่ลดเหล้าเชียวนะ ทำได้ไง????
เคล็ดลับอยู่ที่พยาบาลสามารถควานหาคนซื้อเหล้าให้กินว่าก็คือพี่สาวของชายคนนั้นนั่นเอง เจอเป้าหมายแล้ว ต้องตัด supplier ก่อน จากนั้นก็สืบเสาะแสวงหาว่าทำไมชายคนนี้ถึงชอบกินเหล้า ก็ไปถามตรงๆ ก็ได้คำตอบมาว่า "เครียด" เพราะยังไม่ได้แต่งงาน (มีด้วยเหรอ???)
พอรวบรวมข้อมูลได้ก็ถึงเวลาจัดการแล้ว โดยยกกันไปเป็นโขยง ไปคุยกับเค้า ไปบอกว่าห่วงยังไง พูดจนชายคนนี้ซึ้ง ว่าคนอื่นยังห่วงเราขนาดนี้ แล้วเราจะไม่ห่วงตัวเองหรือ เลยตกลงปลงใจพร้อมกับให้คำมั่นสัญญาว่าจะพยายามลด (ก็เลิกเลยไม่ได้นี่นา) แถมเซ็นสัญญาลูกผู้ชายด้วย รวมทั้งวางแผนเองว่าจะลดอย่างไร (Empower สุดๆ)
ด้วยคำว่าลูกผู้ชายคำคอ ต้องปฏิบัติตามที่ลั่นวาจาไว้ แถมคนจ่ายค่าเหล้าให้ก็ไม่ยอมจ่ายแล้ว ก็เลยต้องลดลงโดยปริยาย ที่สำคัญ ลุงๆป้าๆ ที่เป็นเบาหวาน เขาก็แวะเวียนมาให้กำลังใจ วันไหนมาโรงพยาบาลด้วยอาการน้ำตาลในเลือดสูง จะถูกประนาม (ด้วยความรัก) จนอาการของโรคเบาหวานมีแนวโน้มดีขึ้น แต่เอ.... แล้วไอ้เรื่องที่เครียดว่า "ยังไม่ได้แต่งงาน" มันจะหายไปได้ยังไงน้า อิอิ
ถ้าหันกลับมามองตัวเราเอง เรามีคนที่รักที่ห่วงเราอยู่มากมาย แล้วเราล่ะห่วงตัวเอง รักตัวเองพอแล้วหรือยัง