วันนี้ เริ่มจากมาลงรูปผลงานตัวเองเล่นๆ
รูปซ้าย ภาพวาดสดด้วยปากกา รูปขวาหลังปรับให้เป็นขาวดำ
ด้วยข้อจำกัดของเครื่องที่นี่ทำให้ผมทำได้แค่นี้ละครับ
แรงบันดาลใจมากจากภาพสาวน้อยหน้าหมวยคนหนึ่ง+การเข้าไปดูเว็บศิลป์ตั้งแต่เมื่อวานทำให้คันมืออยากวาดอะไรออกมาสักชิ้น
อะแฮ่ม ก็ขอจบการเกริ่นเท่านี้ครับ
<h4 align="left">รูปนี้เป็นรูปหนังสือกำลังภายในเมื่อวานที่ผมอ้างถึงครับ (ตอนที่แล้วเป็นคนละเล่มกันครับ) ดูจากรูปจะเห็นว่าทั้งสองมีความสัมพันธ์ไม่ธรรมดา … ไม่บอกก็รู้เหรอครับ โทษที</h4><h4 align="left"> ฝ่ายชายเป็นมือปราบ (เทียบได้คงเป็นตำรวจในปัจจุบัน) ชั้นพิเศษของประเทศจีนที่ได้หยกปราบกลียุคที่สามารถประหารก่อนค่อยกราบทูลได้ </h4><h4 align="left">ฝ่ายหญิงเป็นลูกสาวของหัวหน้าชนเผ่ากิมก๊ก ที่กำลังขยายอิทธิพลมาครอบงำตงง้วน (เมืองจีนแผ่นดินใหญ่) พูดง่ายๆ จะยกทหารมาตีเป็นเมืองขึ้นของตัวเอง</h4><h4 align="left">ฝ่ายชายถูกจับได้เป็นตัวประกันต่อรอง แต่ฝ่ายหญิงเสี่ยงชีวิตพาฝ่ายชายหนีออกมา ซึ่งด้วยฐานะลูกสาวเล็กๆ ของภรรยาที่พบกันครั้งเดียวคงถูกลงโทษสถานหนัก (พ่อฝ่ายหญิงมีเมียนับสิบ ลูกชาย 30 กว่าคน ลูกสาว 20 กว่าคน) และฝ่ายกิมก๊กก็ไม่ได้ให้ความสำคัญกับผู้หญิงมากนักในสมัยนั้น นอกจากเป็นสิ่งที่ใช้สัมพันธ์ทางการเมือง</h4><h4 align="left">ฝ่ายชายถูกบีบคั้นจากอารมณ์และเหตุผล</h4><h4 align="left">ด้วยเหตุผลเขาต้องรีบหนีออกไปบอกแผนการร้ายที่กิมก๊กจะบุกประเทศโดยเร็วที่สุด</h4><h4 align="left">แต่...หากเขาหนีไปแล้ว หญิงที่หลงรักเขาคนนี้เล่าจะทำอย่างไร นางต้องโดนลงโทษแทนเขา</h4><h4 align="left">ตอนจบเล่มนี้จบด้วยภาพนี้ครับ ฝ่ายชายโอบกอดบอกให้หนีไปด้วยกัน</h4><p align="left"></p><h4 align="left">ฝ่ายหญิงคล้ายรับรู้ถึงการตัดสินใจ เพียงรับการโอบกอดอย่างสงบ</h4><h4 align="left">ฝ่ายชายกระซิบออกมาว่า "ข้ารักเจ้า"</h4><h4 align="left">เขาพูดด้วยความรู้สึกอย่างไร น่ากลัวว่า เขาเองคงอธิบายไม่ได้</h4><h4 align="left">นางกลับเป็นฝ่ายไล่เขาไปด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล พร้อมแจงเหตุผลว่าหากไปด้วยกันทั้งคู่จะถูกจับหมด จำเป็นที่ต้องมีคนช่วยหลอกล่ออยู่ทางนี้</h4><h4 align="left">เขารู้เหตุผลที่กล่าวอยู่แล้วเเละเห็นด้วยกับทุกเหตุผลที่นางเอ่ย </h4><h4 align="left">เสียงของนางที่กล่าวทุกเหตุผลทุกคำ คล้ายมีดดาบสับใส่หัวใจเขาจนหัวสมองเขาแทบว่างเปล่า</h4><h4 align="left">เขาจะทำอะไรได้อีกนอกจากจากไป</h4><h4 align="left">ตั้งแต่นางกล่อมให้เขาหนีไปจนกระทั่งจากไป </h4><h4 align="left">เขาไม่กล้าสบตาอีกฝ่ายแม้แต่ครั้งเดียว</h4><h4 align="left">……………..</h4><h4 align="left">ผ่านไปราวหนึ่งชั่วยาม(2 ชั่วโมง) ฝ่ายหญิงถูกบิดานางจับได้และนำไปลงทัณฑ์เพื่อสอบปากคำ</h4><h4 align="left">ก่อนการลงทัณฑ์จะเริ่ม ฝ่ายชายกลับบุกฝ่ามาช่วยฝ่ายหญิง</h4><h4 align="left">ด้วยเหตุผลประโยคเดิม ประโยคเดียว</h4><h3 align="center">"ข้ารักเจ้า"</h3><h4 align="left">คำพูดคำเดิม แต่น้ำหนักต่างกับคำพูดก่อนราวฟ้ากับดิน</h4><h4 align="left">น้ำเสียงเขาเต็มไปด้วยความเชื่อมั่นและเด็ดเดี่ยว คล้ายกับไม่มีใครโยกคลอนความคิดเขาได้อีก</h4><h4 align="left">และเป็นคำที่ทำให้เขากล้ามองหน้านางให้เต็มตาได้อีกครั้ง</h4><h4 align="center">น้ำตาฝ่ายหญิงหลั่งไหลออกมาเป็นคราแรก</h4><h4 align="center">นางหลั่งน้ำตาเพราะอะไร</h4><h4 align="center">เพราะเสียใจที่การเสียสละของนางสูญเปล่างั้นหรือ</h4><h4 align="center">เพราะนางทนไม่ได้ที่เห็นอีกฝ่ายที่ต้องมาตายร่วมกับนาง</h4><h4 align="center">หรือเพราะเศร้าใจที่ฝ่ายชายยอมทรยศหน้าที่ ประเทศชาติ</h4><h4 align="center">หรือเพราะนางดีใจที่เห็นคนที่รักนางด้วยความจริงใจเหนือสิ่งอื่นใดกัน</h4><h4 align="left">เหตุการณ์นี้เกิดเพียงพริบตาเดียวก่อนที่ฝ่ายชายจะถูกรุมกระหนาบรอบด้าน</h4><p align="left"></p><h4 align="left">ฝ่ายชายต่อสู้พลาง นำฝ่ายหญิงหนีไปพลางด้วยกำลังที่น่ามหัศจรรย์ที่แม้แต่ตัวเขาเองก็ประหลาดใจ</h4><h4 align="left">วงล้อมวงแล้ววงเล่าที่เขาฝ่าได้ จนในที่สุดก็ต้องเผชิญกับด่านที่เขากลัวและยายามหลีกเลี่ยงอย่างที่สุด นั่นคือ บิดาของนาง </h4><h4 align="left">...............</h4><h4 align="left">เรื่องราวดำเนินต่อไปด้วยความเศร้า คล้ายโศกนาฎกรรมบทหนึ่ง</h4><h4 align="left">เพียงแต่เรื่องราวของตัวละครที่มุ่งหน้ากระทำทั้งๆ ที่รู้ผลลัพธ์ว่าเป็นเช่นนี้</h4><h4 align="left">ความคิดอะไรที่ผลักดันให้ทั้งสองทำเรื่องราวที่คล้ายโง่เขลา</h4><h4 align="left">สิ่งที่พวกเขาวาดหวังไว้คืออะไร จากการทำเช่นนี้</h4><h4 align="left">พวกเขาได้มันมาแล้วหรือไม่</h4><h4 align="left"><hr></h4><h4 align="left">สิ่งที่เราเห็นว่าโง่เขลา บางทีอาจมีอะไรแฝงอยู่ที่เราไม่รู้</h4><h4 align="left">การที่คนผู้หนึ่งเห็นว่าตนชาญฉลาด </h4><h4 align="left">ใช่มองหรือไม่ว่าอีกฝ่ายทำไมถึงโง่เขลาทำอะไรเพื่อคนอื่นเช่นนี้</h4><h4 align="left">หากในโลกนี้เต็มไปด้วยคนโง่เขลาเช่นนี้ โลกใช่น่าอยู่ขึ้นหรือไม่</h4><h4 align="left">หรือโลกเราแท้จริงแล้วเต็มไปด้วยคนชาญฉลาด…จนไม่เหลือคนโง่เขลาเช่นนี้แล้ว</h4><h3 align="left">บันทึกด้วยอารมณ์และความรู้สึก... นาน 50 นาที</h3><p align="left"> </p><p align="left"> </p>
เมื่อวานนี้เมามายต่อเนื่องครับ เลยตัดใจยกเลิกบันทึกยกน้ำหนัก กับ เรื่องโปรแกรมไปก่อน (มีเรื่องให้คิดหนักอีก)
พี่ขจิต
พี่ไมโต
ปล.
อะ เผลอกดยังไม่จบเลย
ปล. วันนี้ผมท่าจะอินต่อเนื่องอีกวัน จบด้วยกลอนซึ้งๆ อีกอันครับ
ฟังธรรมะแล้วไม่โง่
แต่ฟังโปเตโต้มีรักแท้แต่ดูแลไม่ได้
วาดรูปเก่งจังเลยนะคะ อืมมม เรื่องนี้ดูเศร้าจัง แต่ก็แผงด้วยสาระบางอย่างที่น่าเรียนรู้
ชอบข้อความด้านบนคะ อิอิ...รักแท้ดูแลไม่ได้ 5555
คุณน้องนิว
ถ้าชอบกลอนที่ว่าลองไปดูบันทึก ธรรมะเดลิเวอรี่ จากท่านพระมหาสมปองดูนะครับ ท่านเป็นคนแต่งเพื่อสอนให้คนเข้าถึงธรรมะครับ
พี่ไมโต
ผู้หญิง 3 คนที่จะทำให้เรารักยิ่งกว่าตัวเอง
คุณไมโตน่าจะมีอย่างน้อยสักหนึ่งคนแล้วใช่ไหมครับเลยอินได้ง่าย