จากประสบการณ์ของการร่วมทีมประเมินการดำเนินงานโรงพยาบาลส่งเสริมสุขภาพ จะพบว่าในบางโรงพยาบาลมีความมุ่งมั่นในการดำเนินงานเป็นอย่างมาก ผู้บริหาร / ทีมนำแสดงบทบาทชัดเจนและเป็นแบบอย่างที่ดี แต่ผู้บริหารบางโรงพยาบาลที่ยังไม่เห็นความสำคัญในการต้องดำเนินงานโรงพยาบาลส่งเสริมสุขภาพ และเกิดความคิดว่าต้องทำโดยที่ยังไม่พร้อมเพราะถูกจังหวัดบังคับ ทำให้เกิดความรู้สึกไม่ยอมรับทีมประเมินฯ / ไม่เปิดใจ / เหมือนถูกจับผิด จึงส่งผลให้ทีมนำที่มีความเข้มแข็ง – มุ่งมั่นมากกว่า เกิดความคับข้องใจ ลำบากใจ ทีมนำบางโรงพยาบาลถึงกับร้องไห้หลัง Exit Conference ข้าพเจ้าในฐานะผู้ร่วมทีมประเมินฯ เกิดความรู้สึกอึดอัดและลำบากใจเช่นเดียวกัน โดยเฉพาะเมื่อทีมประเมินฯ เป็นพยาบาลและนักวิชาการสาธารณสุข เพราะผู้บริหารบางโรงพยาบาลแสดงออกด้วยอากัปกิริยาหรือสีหน้าให้รับรู้ได้ว่า “เป็นพยาบาล / นักวิชาการฯ จะรู้และเข้าใจได้หรือ” บางครั้งอ้างถึงบริบทของโรงพยาบาลที่คิดว่าเป็นข้อจำกัดและไม่สามารถพัฒนาอีกได้ถึงแม้ว่ายังมีทางออกที่จะพัฒนาให้ดีขึ้นกว่าเดิมซึ่งทีมนำก็มองเห็น จึงเกิดความรู้สึกเหมือนพูดกันไม่เข้าใจ ฟังกันไม่รู้เรื่อง
ในส่วนของโรงพยาบาลที่มีความมุ่งมั่น จะเห็นได้ชัดเจนตั้งแต่ผู้บริหาร ทีมนำและผู้ปฏิบัติ โดยเฉพาะในส่วนของผู้ปฏิบัติที่มองเห็นความสำคัญในการส่งเสริมสุขภาพแก่ผู้รับบริการฯ ทำให้เกิดนวัตกรรมใหม่ๆ หลายอย่างภายใต้บริบทของแต่ละโรงพยาบาล เช่น
- การใช้ท่อพลาสติก พีวีซี แบบข้องอ (เส้นผ่าศูนย์กลางประมาณ 8 นิ้ว) มาติดบนแป้นไม้ เพื่อใช้เป็นโมเดลช่องทางคลอดและกลไกการคลอด ประกอบการสอนในงานฝากครรภ์
- การนำเสื้อตะกั่วป้องกันรังสี ที่เก่า / ชำรุดแล้ว มาตัดแบ่งและหุ้มผ้าใหม่ เพื่อใช้คาดปิดบริเวณอวัยวะสืบพันธุ์ในเด็กแรกเกิด / เด็กเล็กที่ต้องมา x-ray
- การใช้ถุงน่องและใยสังเคราะห์มาทำเป็นโมเดลเต้านม เพื่อใช้ในการสอนและฝึกตรวจเต้านมด้วยตนเอง
ซึ่งทั้งหลายทั้งปวงจะส่งผลให้การดำเนินงานโรงพยาบาลส่งเสริมสุขภาพเป็นรูปธรรมชัดเจน เกิดการแลกเปลี่ยนเรียนรู้ เกิดโอกาสเพื่อนช่วยเพื่อน และเกิดการสร้างทีมพี่เลี้ยงในการพัฒนาการดำเนินงานต่อไป
รุ่งรัศมี แก้วมั่น...ศูนย์อนามัยที่ 8
ไม่มีความเห็น