บทกวี "กูเป็นครู"

              

                 กูเป็นครูกูมั่นใจในตนเอง                 ว่ากูเก่งมีชื่อลือสถาน

กูอยู่มหาลัยในดอกจาน                                      มาตรฐานวิชาชีพของกูดี

กูเป็นครูอยากให้รู้กูฉลาด                                  กูเปรื่องปราชญ์มารยาทงามตามวิถี

กูไม่ยุ่งสุมณฑาสุมาลี                                          เพราะกูมีเมียกูให้กูชม

กูเป็นครูกูเก่งรู้ทั่งทิศ                                          มีชีวิตสง่างามตามอาศรม

ไอ้ชั่วช้าเลวผงาดชาติโสมม                              กูจะข่มขย่มย่ำคอยย้ำเติม

กูเป็นครูกูสง่ากูกล้าแกร่ง                                   กูมีแรงคิดนึกและฮึกเหิม

มันสมองของชาติสิลองเจิม                               ให้เคลิบเคลิ้มหลงมัวทั่วปฐพี

กูเป็นครูร้องสุดกู่ใครกล้าด่า                              ไอ้เลวทรามต่ำช้าว่าทุกที่

กูนี้แหละมันสมองของธานี                              สยามมีเพราะกูอยู่มึงรู้ไหม

กูเป็นครูเสือกพึ่งรู้กูทำผิด                                  ปล่อยชีวิตเก่าปลงอสงไขย

เกือบสยามมัวมนคนจัญไร                                ชาติเชื้ออาชาไนยขอเปลี่ยนแปลง

กูเป็นครูจะเอาชีวิตเป็นจิตตั้ง                            แล้วหยุดยั้งคนผิดคิดกำแหง

ตัวอย่างกูคงจะยุติสุดสำแดง                              อร่ามแจ้งแย้มสว่างบนทางจร

กูเป็นครูสำนึกยังพอมี                                        ตัวอย่างดีมีค่ากว่าคำสอน

เก็บกระจายฟายฟุ่งฟุ้งกำจร                              ให้ดำรงคงภูธรสอนธานี

วุฒิปิยะ  ชนะศรี

๒๙/๙/๔๙

[woottisak]

เยี่ยมมากนักกวีเอกของห้อง..

  แต่อย่าเป็นครูอย่างที่แต่งนะโว๊ย

   โชคดี..

[ปภังกร]

• บทเป็นกวีที่มีความหมายลึกซึ้งมาก ๆ ครับ
• ขอให้เรียนจบมาและเป็นครูที่ดีสมความปรารถนานะครับ

[นาย วิทยา อินธิมาศ]

ยังเยี่ยมเหมือนเดิมเลยป้อม อ่านแล้วทำให้คิดถึงอาจารย์ท่านหนึ่งเลยว่าป่ะ ยังไงก็อย่าลืมอุดมการณ์ของเราล่ะ พลัง ปัญญา รักศรัทธาและพัฒนาวิชาชีพครู ...สู้ๆ ครับ