บันทึกความทรงจำ (7-14 ต.ค. 49) : Mongolia (36)

เสาร์ที่ 14 ตุลาคม 2549 (ต่อ) 

        พอถึงเวลา 17.00 น. ผมก็ออกมาพบผู้โดยสารอื่น ๆ ซึ่งส่วนใหญ่เป็นทีมคนไทย ทั้งหมดมี 13 คน เป็นคนไทยเสีย 10 คน อีก 2 คนเป็นสุภาพสตรีชาวมองโกเลียกำลังจะมาเที่ยวเมืองไทย อีกคนรู้สึกจะเป็นคนสิงคโปร์ รับประทานอาหารกันเสร็จก็เตรียมกระเป๋าขึ้นรถเดินทางไปสนามบินปักกิ่ง ถึงสนามบินประมาณ 1 ทุ่ม

        ตั้งแต่สนามบิน UB ที่ผมเห็นว่ามีเจ้าหน้าที่ของ Air China มารับเราขึ้นรถ bus แต่หลังจากนั้นผมไม่เห็นมีใครมาช่วยจัดการอะไรเลย เราต้องถามเดาเอาเองตลอด อาจจะมีบริการอยู่ห่าง ๆ แต่ไม่มีใครออกหน้ามาดูแลผู้โดยสารเลย การสื่อสารภายใน Air China เองก็ใช้ไม่ได้ ดูได้จากเวลาที่เราไป Check in ที่สนามบิน เขาจะให้เราไปซื้อตั๋วเครื่องบินเสียเงินอีกรอบโดยคิดว่าเราตกเครื่องบินมาจากวันวานแล้วจะมาบินวันนี้ พยายามชี้แจงก็ไม่ฟังท่าเดียว จนท่านอาจารย์ ดร.มาฆะสิริต้องแสดงบทเด็ดขาดหน้ายักษ์เข้าใส่จึงยอมฟังกันโดยดีว่าทั้งหมดไม่ใช่ความผิดของพวกเราเป็นความผิดพลาดของ CA เอง มาต่างประเทศเที่ยวนี้ได้ประสบการณ์ทุกรูปแบบจริง ๆ

บนเครื่อง Air China เตรียมเดินทางกลับเมืองไทย

         วิบูลย์ วัฒนาธร

.

[beeman 吴联乐]

• อ่านมาถึงตรงนี้ เกือบถึงตอนสุดท้าย
• รู้สึกว่า การ Trip ครั้งนี้ มีประสบการณ์หลายรูปแบบจริงๆ แบบที่ ท่านอาจารย์วิบูลย์ไม่ได้คาดคิดมาก่อนเลย....
• เหลืออีก 1 ตอนก็จบแล้วครับ...ผมสามารถอ่านมาได้ถึง 36 ตอน นับว่ามีความอดทนพอสมควรครับ
• แต่ผู้เขียนต้องมีฉันทะมากๆ เลย ที่เขียนได้ถึง 37 ตอน...
• ถ้าเป็นผมเขียน ในเนื้อหาที่เท่าๆ กัน คงพยายามให้จบใน 20 ตอนครับ..

[dhanarun]

• เห็นไหมค่ะว่า เวลาเข้าตาจน ผู้หญิงก็ช่วยได้ 
• ตามอ่านมาทุกตอนค่ะ ยังอยากเที่ยวต่อ  อย่าเพิ่งกลับซิคะ  เที่ยวต่อ..เที่ยวต่อ...