2-3 วันนี้มีเหตุการณ์ทั้งที่เกิดกับตัวเอง และคนรอบข้างที่ทำให้เชื่อว่า ทำดีไว้เถิด เรื่องดีๆจะเกิดกับเราแน่นอนต่างรูปแบบหรือสภาพการณ์ แต่ก็ (พยายาม)เชื่อมโยงได้ว่า เป็นเพราะเราคิดดี ทำดีเอาไว้เป็นทุนอย่างไม่หวังผลตอบแทน เรื่องที่น่าจะร้ายแรงก็กลับเป็นดีได้
เรื่องของตัวเอง ที่ยังคงรู้สึกช้อคไม่หาย และวันนี้ทั้งวันยังไม่กล้าเข้าใกล้เจ้าเครื่อง Hitachi 717 เลย ก็คือว่าเมื่อวานอยู่เวร ได้สร้างทุรกรรมอันยิ่งใหญ่ให้กับเครื่อง ต้องถือเป็นความสะเพร่าอย่างใหญ่หลวงที่เกิดจากความพลั้งเผลอเพียงนิดเดียว ที่ทำให้ sample probe (ท่อเล็กๆที่ใช้ดูด ตัวอย่างตรวจ ส่งเข้าไปยังช่องทำปฏิกิริยาในเครื่อง) งอแบบมหากาฬ คือเป็นรูปตัว Z ขนาดใหญ่ เพราะมันไปชนกับฝาปิดถาด sample ที่วางไม่สนิท
เป็นที่รู้กันอยู่แล้วว่า probe อันนี้เป็นชิ้นสุดท้ายที่เรามีแล้ว เพราะเครื่องอัตโนมัติรุ่นนี้ไม่มีผลิต ไม่มีอะหลั่ย ถ้ามันเสียก็คือต้องยกเลิกการใช้เครื่องไปเลย ครั้งล่าสุดที่ต้องหามาเปลี่ยนก็เกิดเพราะมันหัก จากการไปจิ้มเอา cup sample ที่น้อยมากๆจนมันงอ ดัดแล้วก็หักเลย เพราะฉะนั้น พอเห็นว่ามันงอเป็นรูปตัว Z นี่ ตัวเองช้อคเลย นึกไม่ออกบอกไม่ถูกเลยว่ารู้สึกอะไรอีก คิดว่าโอ้ละหนอ ตัวเรา จะมาเป็นคนดับอนาคตเจ้าเครื่อง Hitachi 717 เครื่องนี้เสียแล้ว test ที่ทำได้เฉพาะเครื่องนี้ก็มีอยู่หลาย test ยังไม่มีการ set ให้ทำในเครื่องอื่น และต้องใช้เวลาพอสมควรในการ set ยิ่งคิดยิ่งช้อค
ปรากฎว่า นอกจากตัดสินใจเปิดเครื่อง Hitachi 917 เพื่อทำงานต่อแล้ว ก็ช่วยกันกับคุณปรือ-ถวิล ค้นหาเผื่อว่าจะเจอ probe แอบซ่อนอยู่ที่ไหนบ้าง โดยเรียกได้ว่าความหวังเป็นศูนย์ เพราะรู้กันทั่วห้องแล้วว่า อันที่ใช้อยู่นี้ อ.ประสิทธิ์ไปขุดหาเจอมาจากกรุสมบัติของแกเป็นอันสุดท้ายที่มีอยู่ แถมโทรไปรายงานทันที อาจารย์ก็ยืนยันว่า ไม่มีเปลี่ยนแล้ว (ด้วยเสียงเข้มๆ)
แต่...ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อ...ตัวเองเปิดตู้ตรงข้ามกับเครื่อง Hitachi 917 เป็นตู้ที่ไม่ได้แอบซ่อนลึกลับอะไรเลย พบว่ามีกล่องแบนๆที่มีป้ายติดหน้ากล่องว่า "sample probe for Hitachi 717" แถมเปิดขึ้นมาก็มี sample probe ใหม่เอี่ยมวางอยู่ข้างใน คุณปรือนำไปเปลี่ยนให้ได้ในฉับพลัน เดินเครื่องต่อไปได้ จนถึงบัดนี้ยังไม่มีใครรู้เลยว่า เจ้ากล่องใบนี้มาจากไหน ทำไมรอดสายตาพวกเราทุกคนไปได้ แล้วจะไม่ให้เชื่อว่ามีปาฏิหารย์ได้ยังไง...จริงไหมคะ
คราวนี้ก็เรื่องพี่ผอบ น่าตื่นเต้นยิ่งกว่า พี่เขาเพิ่งกลับจากไปเที่ยวงานพืชสวนโลก รวมทั้งทัวร์ทางเหนือ 1 สัปดาห์ มีเหตุระทึกขวัญเมื่อวาน ขับๆรถอยู่ ล้อหลุดค่ะ โชคดีที่เป็นในถนนเล็กภายในหมู่บ้าน เนื่องจากมีหลายๆสภาพการณ์ที่ทำให้พี่ผอบไม่ได้อยู่บนถนนใหญ่ และมีอันให้ขับไปคนเดียวไม่มีแม่หรือลูกนั่งอยู่ด้วย เรียกได้ว่าเหมือนมีปาฏิหารย์มาช่วยให้ไม่เกิดเรื่องร้ายแรง ทั้งๆที่น่าจะเป็นไปได้อย่างมาก
เราเอามาเล่าสู่กันฟังอย่างขอบคุณสิ่งที่ทำให้เรื่องไม่ร้ายแรงอย่างที่น่าจะเป็น และสรุปว่าเป็นเพราะเราช่วยกัน "ปิดทองหลังพระ" นี่แหละ เพราะหาเหตุผลอื่นมาอธิบายไม่ได้นั่นเองค่ะ
เขียนแล้วคิดถึง คุณครูจูหลิง จังเลยค่ะ อยากให้คุณครูได้พบปาฏิหารย์แบบที่ตัวเองและพี่ผอบ ประสบมาบ้างจังเลย พวกเราที่ห้อง lab ยังส่งใจไปช่วยกันอยู่นะคะ
ยุคนี้แม้แต่ความดีก็ติดจรวดเหมือนกันครับคุณ โอ๋-อโณ ดีใจด้วย ขอบคุณครับที่เยี่ยมทักทาย เราเป็นเพื่อน gotoknow กันแล้วนะ แล้วจะแวะมาเยี่ยมบ่อยๆครับ |
นะครับ |
ขอบคุณคุณ Handy เป็นอย่างมากเลยนะคะ เขียนตามเสียงพูด แสดงว่าตัวเองก็พูดผิดด้วยค่ะ จะได้แก้ไขต่อไป (ความจริงคำนี้เวลาเขียนไทย สมัยเรียนก็ไม่เคยผิดนะคะ ...คุยเสียหน่อย ตามประสาคนรักภาษาไทยค่ะ)
คุณ Kareem คะ ตกลงค่ะ เราเป็นเพื่อนกันแล้ว
คุณหมอสมบูรณ์อาจจะไม่ทันรู้ว่า ที่จริงได้กำไรไปแล้วก็ได้นะคะ คิดว่ากำไรทีละเล็กละน้อยนั้นคงเกิดตลอด แต่เราจะมารู้สึกเอาก็เมื่อมันเป็นเรื่องที่เรารู้สึกว่าใหญ่ เท่านั้นเอง อย่างน้อยๆเราก็สุขใจเวลาเราทำดี คิดดีไงคะ
นั่นสินะคุณศิริ เราต้องหาแนวร่วมคนห้อง lab Chem ให้ทั่วๆประเทศ เผื่อใครจะมีอะไหล่มาบริจาคเราบ้าง (ตอนแรก เขียนคำว่า อะไหล่ ผิด เพิ่งทราบจากที่คุณศิริเขียนนี่แหละค่ะ เปิดพจนานุกรมดูแล้ว คุณศิริ เก่งจัง...อ้อ แต่ว่าเห็นด้วยกับคุณ Handy นะคะว่า ไม้ตรี ของคุณศิริเกินมาประจำเลยใน "นะ"เนี่ย)
แล้วทำดีจะได้ดีเอง ^^