สิ่งที่ได้เห็น

ผู้หญิงคนหนึ่งครับ..เธอเกิดมามีความพรั่งพร้อม โดยไม่ต้องปรุงแต่ง ซึ่งไม่ใช่ผู้เขียนเพียงคนเดียวนะครับที่รู้สึกเช่นนั้น ไม่ว่าใครก็ตาม ก็จะรู้สึกเช่นเดียวกัน.. หากได้สัมผัสตัวตนของเธอ ไม่ต้องเชื่อในสิ่งที่ผู้เขียนพูด.. หากตาได้เห็น.. หูได้ยิน.... ใจได้สัมผัส...มันจะบอกของมันเองครับ

และการที่ใครสักคนหนึ่งเขียนอะไรสักอย่าง..ถึงเธอ จากจิตวิญญาณที่เขามีอยู่...แล้วละก็...

มันเป็นสิ่งหนึ่งนะ.. สิ่งหนึ่งที่ใครคนนั้น ...เขาเขียนขึ้นจากความรู้สึกของเขาเช่นนั้น ...จริง...

..

..

ผู้เขียนเชื่อมั่นใน คำสอนของพระพุทธองค์ คำสอนของพระองค์ทุกคำ คือ “สัพพัญญู”

คนเราที่เกิดมาบนโลกใบนี้นั้น ...มันไม่ใช่เรื่องง่าย ๆ นะ ..มันเกิดยากเป็นที่สุดแล้วละ..

การที่เราได้เกิดมาเป็นมนุษย์ใช้ชีวิตอยู่บนโลกใบนี้.... มันก็มีเหตุมีผลของมัน..เสมอ

โลกที่กว้างใบนี้... มีผู้คนมากหน้าหลายตานัก ...ต่างคนก็ต่างดำรงชีวิตอยู่ต่างกันไป คนบางคนมีชีวิตที่ขาด ใช้ชีวิตอยู่อย่างน่าอาดูร นั่นเพราะเหตุปัจจัยมันเป็นเช่นนั้น คนบางคนชีวิตเกิดมารื่นรมย์ มีความพร้อมสมบูรณ์ จะเลือกทำสิ่งใดได้ทั้งนั้น มันก็มีเหตุผลของมันเช่นกัน

แต่ไม่ว่าเราจะเกิดมาขาดหรือเต็มเพียงใดก็ตาม ....ชีวิตหนึ่งที่เกิดมาชาตินี้ หากเรายังไม่ “น้อมใจ” ของเราเข้าหา "ความงามของชีวิต"แล้วละก็... น่าเสียดายนะ...ที่ได้เกิดมาแล้วชาติหนึ่ง

..

เมื่อเราเข้าใจชีวิต .. เราย่อมเข้าใจสรรพสิ่งที่เกิดขึ้นบนโลกใบนี้

เมื่อเราเข้าใจสรรพสิ่งที่เกิดขึ้นบนโลกใบนี้ เราย่อมเข้าใจผู้ตัวเองและเข้าใจผู้อื่นได้..ในที่สุด... (ไม่ต้องถามนะว่า..เพราะอะไร และทำไม?)

บนเส้นทางสายนี้ คำว่าใกล้หรือไกล มันไม่ใช่สิ่งสำคัญ

มันสำคัญอยู่ที่ว่า “ใจของเรา” ...หัวใจของเรานั้น ..มันพร้อมที่จะก้าวข้ามไปหรือไม่ต่างหากละ!!

อะไรก็ตามที่ มันปรากฏออกมาให้เราได้เห็นได้สัมผัส นั้น...มันมีทั้งกุศลและอกุศล แต่ใจที่เป็นกุศล..มันเป็นสิ่งที่น้อมใจของเรามิใช่หรือ?

การที่เราได้เห็นกุศลจิต ภูมิจิต ภูมิธรรม ของบุคคลประเภทนี้แหละครับ...ที่ทำให้ผู้เขียนได้เห็นสิ่งเหล่านี้

“เมื่อ รู้จัก คำว่า "พอ"...ก็พร้อมที่จะให้

เมื่อรู้จักคำว่าให้ ก็พร้อม  ”ให้โอกาสคน” การให้โอกาสคน.. ถือเป็นการให้ที่ยากนะ (สำหรับคนบางคน) และการให้โอกาสคนนี่แหละที่ทำให้เราเห็นหัวใจของผู้อื่น เมื่อเห็นหัวใจของผู้อื่นแล้ว คงไม่ต้องบอกนะครับว่า...สิ่งที่เขาทำลงไปนั้น เขาทำไปเพื่อสิ่งใด... ...เพราะอะไร....

..

..

มีคำพูดประโยคอยู่ประโยคหนึ่ง ที่เธอพูดกับผู้เขียน ความว่า..

..

“สิ่งที่เพื่อนทำอยู่ตอนนี้ มันยากพอตัวทีเดียว เพื่อนอยากเรียนให้จบนะ(ปริญญาเอก สาขาสันติศึกษา) ไม่ว่าจะใช้เวลานานแค่ไหนก็ตาม

วันหนึ่งข้างหน้า เพื่อนจะใช้สิ่งนี้.. นำสิ่งนี้ ไปเกื้อกูลสังคม ในทุกๆเรื่อง ..ที่เพื่อนมีโอกาส (เพื่อนมีความสุขนะป๋อง)

การได้ให้ความรู้แก่เพื่อนมนุษย์ ไม่ว่าจะเป็นที่ไหน วิทยาลัยสงฆ์ หรือสถานศึกษาใดก็ตาม.. เมื่อเพื่อนมีโอกาส  เพื่อนจะทำและขอทำสิ่งนี้... เป็นธรรมทาน  ให้กับชีวิต”

..

"ปณิธาน"  ที่เธอได้พูดในวันนั้น .. มันทำให้ผู้เขียนคิดต่อครับว่า...

..

..

“ ความสุข ความสงบ และ หัวใจที่แฝงด้วยสันติ “ ของเพื่อนนั้น หากมองเพียงแค่ฉาบฉวย เราจะมองไม่เห็นมันหรอกนะ เพราะมันซ่อนอยู่ข้างใน ข้างในใจของผู้หญิงคนหนึ่ง ...ครับ

..

การที่เราจะศรัทธาใครสักคนหนึ่งนั้น...เราต้องมองลงไปที่หัวใจของเขา

ผู้หญิงคนนี้ “คนึงนิตย์ ศรีรักษ์”

เธอเป็นเพื่อน... เธอเป็นผู้หญิงคนนั้น..และเป็นคนที่เราศรัทธาคนหนึ่งครับ

..

ภูมิใจครับที่ได้ทำสิ่งนี้.... แม้เป็นสิ่งเล็กน้อย แต่มันงดงามในความรู้สึกของผู้เขียน ...ครับ

ผู้เขียนขอเป็นกำลังใจให้กับเธอ..ในทุกเรื่องที่เธอตั้งใจ....และลงมือทำ