เทียวเมื่องเซียงไฮ้

เมื่อวันที่ 18 กย.49  ได้มีโอกาสไปดูงานที่จีน ณ เมื่องเซียงไฮ้  เดินทางโดยสารการบินของจีน ลำไม่ใหญ่นัก รู้สึกอึดอัด ที่นั่งพอดีเกินไป ออกเดินทางจากประเทศไทย 03.30 น ถึงสนามบินปูตง เวลาประมาณ 08.00 น. อากาศค่อนข้างเย็น มีละอองน้ำฝนโปรยปราย  ขนกระเป๋าเดินทางขึ้นบันไดลงบันไดทุลักทุเลพอสมควร  สนามบินปูตงใหญ่มาก ต้องรีบทำภารกิจล้างหน้าแปรงฟันโดยเร็ว ออกจากสนานบินไปดูงานที่โรงงานผลิตรถยนต์ฟอร์ด  การต้อนรับดีมาก มีสาวสวยเป็นวิทยากรนำชมโดยนั่งรถพ่วงสีขาว  ต้องสวมแว่นต ภายในโรงงานจะใช้เทคโนโลยีสมัยใหม่  เป็นระบบมาก มีพนักงานชายเป็นส่วนใหญ่ โรงงานแห่งนี้ผลิตรถยนต์ปีละ 60,000 คัน  ประชากรของจีน 1,300 ล้านคน ผลิตแบบพอเพียง ดูตามความต้องการ และรัฐควบคุม  ไปจีนครั้งนี้เปลียนแปลงไปมาก  โดยเฉพาะเมืองเซียงไฮ้ เจริญมาก ถนนหนทางกว้างใหญ่ สะอาด  สองข้างทางปลูกต้นไม้ (ต้นการบูน) เพื่อดูดสารพิษ  ดูร่มรื่สีเขียวของใบไม้ดูแล้วสบายตา ไฟตามถนนก็ดูจะเป็นปฏิมากรรม หลายรูปแบบแปลกตาดี  และมีช่องทางของรถจักรยานไว้เฉพาะ  แต่ก็ยังเห็นการทำผิด วิ่งผิดเลนกันอยู่ แต่ถนนสะอาดไม่ค่อยมีขยะ  ได้แวะทานอาหารที่ภัตราคารมีชื่อ อาหารส่วนใหญ่เป็นผัก หวานกรอบอร่อยมาก  ปลาสามรส ขาหมูพันปี ของหวานคล้ายบัวลอยของไทย  แต่ไม่ค่อยมีรสชาด สำหรับผลไม้แตงโมทุกมื้อเลย

      สำหรับเรื่องห้องน้ำผิดหวังจากที่คิดหรือเคยได้ยินได้ฟังมา กล่าวคือสกปรกไม่สะอาด ไม่มีวัฒนธรรม โหลงโจ่ง แต่ที่ได้สัมผัส ห้องน้ำสะอาดมาก  มีคนคอยบริการส่งกระดาษให้ พร้อมรอยยิ้ม พัฒนาไปเยอะมากในรอบ 5 ปี  และได้ไปดูงานที่นิคมอุตสาหกรรม เจริญมากรัฐบาลสนับสนุนการลงทุนของต่างชาติมาก เกือบ 130 กว่าประเทศที่ไปลงทุนในจีน ทำให้ประเทศจีนเจริญค่อยข้างรวดเร็ว เศรษฐกิจโตมาก  ค่าแรงถูก แต่ฝีมือไม่ค่อยละเอียดเหมือนแรงงานไทย   เนื่องจากจีนเป็นสังคมนิยม  ประชาชนจึงไม่มีสิทธิในที่ดิน  ทุกอย่างเป็นของรัฐบาล  รัฐจะเป็นผู้ดูแลประชาชน  ประชาชนยังขาดอิสรภาพพอสมควร  จากการที่ให้ต่างชาติมาลงทุน ทำให้วัฒนธรรมต่างชาติเข้าไปมีอิทธิพลในจีนมากพอสมควร