A train to Busan : ว่าด้วยเรื่องครอบครัว สุดท้ายเป็นการกดสิทธิของสตรี (ต่อ)

ซอกวู เป็นตัวละครที่เป็นตัวแทนของมนุษย์เงินเดือนในยุคปัจจุบันของสังคมเกาหลี เขาเป็นนักจัดการกองทุน มีการทำงานหามรุ่งหามค่ำเพื่อครอบครัว เพื่อให้เมียและลูกสาวอยู่เป็นสุข  การมุ่งทำงานสร้างฐานะให้ครอบครัวจึงเป็นจุดสำคัญที่ทำให้เกิดช่องว่างระหว่างความสัมพันธ์ของครอบครัว ทั้งระหว่างตัวเขากับภรรยา และตัวเขากับลูกสาวของเขาด้วยข้ออ้างที่ดูเป็นมาตรฐานของปัญหาครอบครัวในปัจจุบันคือ “พ่อแม่ไม่มีเวลา” ขนาดซื้อของขวัญให้ซูอัน ยังมีซื้อมาเหมือนกัน 2 งานกล่าวคือ วันเกิด และวันเด็ก ทุกๆการกระทำของของซอกวูมีความหมายซ่อนอยู่ทั้งนั้น มีทั้งความพยายามในการทำทุกๆอย่างให้ออกมาดีที่สุดและให้สำเร็จไปถึงเป้าหมาย หรือแม้แต่ด้านมืดที่ตัวเองเห็นแก่ตัว ก็มีที่มาที่ไปว่าเขาทำไปทำไม ดังนั้น ในระหว่างที่พวกเราได้อยู่กับเขาบนขบวนรถไฟโบกี้นี้ พวกเราจะได้เห็นความหล่อเหลาภายใต้หนุ่มการเงินใส่เสื้อเชิ้ตขาวแถมยังได้เห็นการใช้ตรรกะและไหวพริบในด้านที่ตัวละครมีความถนัด เป็นตัวละครที่มีจุดเด่นคือความเป็นคนช่างสังเกตและมีความรับผิดชอบต่อส่วนตนและส่วนรวมสูงมาก และพวกเราก็ยังจะได้เห็นการถูกละลายพฤติกรรมของซอกวูโดยลูกสาวของเขาเองด้วย

ซูอัน ลูกสาวของซอกวู ตัวแทนของวัยเด็กในเรื่องนี้ที่พลังการแสดงของเธอมาสุดยอดมากๆ ความรู้สึกในตอนแรกกับตอนจบของหนังที่มีต่อทั้งละครซูอันต่างกันอย่างสิ้นเชิงเลย ซูอันเป็นนักแสดงที่เก่งมากๆคนหนึ่ง เพราะตลอดที่มีซูอันเข้ามาในฉาก มันไม่มีสักนาทีเลยที่ซูอันจะหลุดโผ แสดงได้สุดยอดจริงๆ (คนไหนที่ต้องการดูฉากดร่าม่า ต้องดูซูอันครับ)

ตลอดทั้งการเดินทาง Train To Busan บทบาทของซูอันจะเป็นตัวแทนทั้งวัยเด็กในเรื่องและยังเป็นตัวแทนของคำว่า “เอื้อเฟื้อเผื่อแผ่และเห็นใจคนอื่น” เพราะเมื่อสถานการณ์ไม่ว่าคับขันอย่างไรก็ตาม เธอจะยังคงมีคุณธรรมข้อนี้ในจิตใจเสมอ ซึ่งดูเป็นความขัดแย้งกับตัวพ่อในตอนแรกแต่สุดท้ายความเป็นตัวตนของเธอที่เป็นการละลายพฤติกรรมของตัวพ่อของเธอเองให้เห็น ซึ่งในปลายทางสุดท้ายของเธอนั้นเอง ก็จะได้รับบทเรียนที่เธอเองจะต้องจดจำไปตลอดชีวิตเช่นเดียวกับพ่อของเขา ยกตัวอย่างเช่น ตอนหนีซอมบี้ครั้งแรก เธอยกที่นั่งให้กับหญิงแก่ ด้วยเหตุผลที่หญิงแก่ปวดเข่า แถมยังถูกพ่อต่อว่าอีกว่าไม่ต้องทำดีขนาดนั้นก็ได้ ตอนก่อนจะขึ้นรถไฟ เธอไปร้องเพลงที่โรงเรียน ปรากฏว่าร้องไม่จบ ที่ร้องไม่จบเพราะอยากให้พ่อมาฟัง แต่พ่อก็เอาแต่งานเสียจนไม่ไปดูลูกสาวร้องเพลง สุดท้ายแล้วความเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ของเธอ เอาชนะใจพ่อได้อย่างเด็กขาด จากพ่อที่เห็นแก่ตัวกลายเป็นพ่อที่มีจิตใจเมตตา แต่รู้ทีหลังก็สายเกินไปเสียแล้ว (อยากรู้ว่าทำไม่สายเกินไป ไปดูในหนังนะครับ 555+)



คราวหน้ามาต่อตัวละครอีกหลายตัวครับ

.............................

[เพชรน้ำหนึ่ง]

-สวัสดีครับ

-มีการทิ้งท้ายให้ไปชมต่อซะด้วยนะครับ

-ผมไม่ค่อยได้ดูหนังสักเท่าไหร่

-คงเป็นเพราะไม่มีเวลาหรือเอาเวลาไปอยู่ในไร่เสียมากกว่าน่ะครับ

-ขอจำชื่อเรื่องเอาไว้ เผื่อจะได้มีโอกาสดูบ้างขอรับ..

"A train to Busan"