๔๙. วันเสาร์..สนุกและมีความสุขกับงาน..ยามค่ำคืน..เศร้าจนสะใจ..

นับเป็นคืนที่เศร้า..คืนหนึ่งของชีวิต นอนไม่หลับเลย น้ำตาอุ่นๆคอยจะรินไหลออกมาเอง..ทั้งที่ก็เตรียมตัวเตรียมใจไว้บ้างแล้ว..คิดว่าคงไม่เกิดขึ้นแล้ว..แต่มันก็เกิดขึ้นจริงๆด้วย..

ความผิดของใคร..ของผู้เป็นพ่อ..อย่างเรา..หรือเปล่า ไม่อยากคิดบั่นทอนจิตใจตัวเอง อย่าโทษใครเลยจะดีกว่า..ยอมรับปัญหาและแก้ปัญหา..เดินหน้าสู้ต่อไป..

พ่อ..บอกลูกเสมอว่า..พ่อทำงานในท่ามกลางความยากลำบากนะ..ระยะหลัง..ลูกรู้ลูกเห็น พ่อทำเพื่อทุกคน เพื่อองค์กรและเพื่อส่วนรวม..ให้สมฐานะและศักดิ์ศรีของความเป็นข้าราชการครู..แล้วยิ่งเป็นผู้นำด้วย..ย่อมต้องคิดและมุ่งมั่นพัฒนา..ให้ก้าวทันความเปลี่ยนแปลง..

พี่ชายของลูก..ก็เป็นครู..เข้าใจงานของพ่อแล้ว..เหนื่อยและหนักพอกัน จึงต้องคอยบอกเล่าเรื่องราวเล่าสู่กันฟัง..และด้วยความเป็น”นักสู้”เหมือนพ่อ มีพื้นฐานการอ่านที่เข้มแข็ง จึงไม่ยอมแพ้..พร้อมที่จะพัฒนาตนเองอยู่เสมอ..

แล้วทำไมก่อนหน้านี้ลูกจึงไม่บอกพ่อว่ามีปัญหา..พ่อจะถามอยู่เสมอ บางครั้งก็กลัวว่าลูกจะรำคาญ..แต่พ่อก็ต้องถาม..เพราะพ่อไม่เคยคิดว่า..การให้เงินมากมาย..เพื่อส่งลูกเรียน..จะช่วยให้ลูกไม่มีปัญหา..ความจริง..พ่อวิตกเสียด้วยซ้ำ

ความคิดและบุคลิกของลูก..ต่างจากพี่ชายมาก ความมานะอดทน อดกลั้นอดออม ต่างจากพี่..สิ่งเหล่านี้พ่อไม่เคยเปรียบเทียบให้ลูกฟังเลยแม้แต่ครั้งเดียว..พ่อคิดว่า..ความใกล้ชิดของพี่น้อง..จะได้เรียนรู้และเห็นแบบอย่างซึ่งกันและกัน

พ่อ..เกือบจะทุ่มทั้งชีวิตแล้ว..เพื่องาน..หวังอานิสงส์แห่งบุญกุศล ช่วยพาลูกคนเล็กก้าวข้ามพ้นอุปสรรคขวากหนาม..แห่งชีวิตการศึกษาเล่าเรียน..

แต่มันก็ช่วยไม่ได้..เป็นเรื่องปกติของสรรพสิ่งที่มักจะสอนเราเสมอ..ให้พึ่งพาตนเอง..

วันนั้น..พ่อตัดสินใจผิด ที่ไม่ทักท้วงลูก ได้แต่สงสัยว่าทำไมลูกจบม.๖ ด้านโขนละคร..จึงไม่เรียนต่อปริญญาตรีที่นาฎศิลป์สุพรรณฯ

ลูกสอบติดโควต้าฯม.เกษตรฯศึกษาศาสตร์พลศึกษา..พ่อก็ดีใจ แต่ลึกๆพ่อก็เสียวในอก นอนไม่หลับไปหลายวัน วันปฐมนิเทศ..จำได้ไหมที่พ่อบอกว่า..คณะที่ลูกเลือก นิสิตจบมาจากสายวิทย์คณิตนะ..ลูกจะต้องพบความยากลำบากในการเรียน ต้องใช้ความพยายามมากกว่าเขาหลายสิบเท่า..อย่าประมาทนะ..มิฉะนั้นลูกจะทรมานใจในการเรียน

วันนี้ลูกพบแล้ว..แม้ว่าเกรดจะต่ำ แต่ไม่ถึงกับถูกไล่ออก แต่ลูกก็อึดอัดใจ เรียนรู้สู้สิ่งยากไม่ไหว ต่อสู้กับแรงเสียดทานที่กดดันทุกวัน..พ่อเห็นใจ..

พ่อเคยร้องไห้..สมัยเมื่อเรียน มศ.๕ พ่อเรียนวิทย์-คณิตไม่ได้ ไม่รู้เรื่องไม่เข้าใจ ย่าของลูกต้องคอยปลอบใจ จึงเรียนจบมาได้..แล้วพ่อก็เปลี่ยนแนวทางการศึกษาเล่าเรียน..

พ่อเรียนป.โท..ก็มีปัญหาวิจัย..อาจารย์ก็ช่วยไว้..พ่อก็พยายามเรียนจนจบมาได้..

วันนี้..ลูกชายคนเล็กมีปัญหาด้านการศึกษา..พ่อสัมผัสได้ถึงรสชาติอันเจ็บปวดและขมขื่น..วันนี้..ลูกต้องตั้งหลักแล้วคิด..ว่าพรุ่งนี้ลูกจะไปต่ออย่างไร..

แต่คืนนี้..พ่อขอเศร้า..ให้สะใจ..หลังจากที่พ่อมีความสุขสนุกกับงานโรงเรียนมาทั้งวัน..

สิ่งที่เป็นกำลังใจให้พ่อ..ก็คืองาน..และคนที่พ่อรัก..รวมทั้งลูกสองคน ถึงเวลาแล้วที่ลูกจะต้องยอมรับและมองพี่ชายเป็นตัวอย่าง..

พี่ของลูก..เป็นครูได้ปีเดียว..ก็สอบเรียนต่อป.โทได้..เรียนเสาร์อาทิตย์ เรียนได้ ๒ เดือนก็ต้องเลิก เพราะเดินทางเข้ากรุงเทพไม่ไหว วันธรรมดาบางวันก็ต้องเรียน..แต่ราชการไม่ให้ลา..ก็ต้องทิ้งการเรียน ป.โท..อย่างน่าเสียดาย..

พ่อหมดเงินค่าเทอมไปมากมาย..แต่พ่อไม่เคยเสียใจ..เพราะวันนี้พี่ของลูก..เริ่มต้นใหม่ สอบเรียนต่อโทได้แล้ว เอกบริหารการศึกษา..มหาวิทยาลัยราชภัฎนครปฐม เป็นประธานรุ่น ที่อายุน้อยที่สุด..และยังไม่ได้เป็นผู้บริหารด้วย..

ลูกของพ่อต้องแบบนี้..ต้องไม่ละทิ้งความพยายาม..ทำงานด้วยความอดทน มุ่งมั่นในการศึกษาเรียนรู้..เอาล่ะ..คืนนี้..พ่อเศร้าและสอนลูกมามากพอแล้ว..

ขอบคุณที่ลูกไม่เคยสร้างปัญหาชีวิตให้พ่อต้องปวดร้าวและหนักใจ..วันนี้พ่อรับได้ ขอบคุณอีกครั้ง..ที่บอกกล่าว..ไม่ตัดสินใจอะไรที่ผิดพลาด..พ่อยังคงเป็นพ่อที่ให้โอกาสลูกเสมอ..ต่อไปนี้..เป้าหมายต้องชัดเจนมากขึ้นนะลูก..

สำหรับพ่อ..ณ เวลานี้..ทุกอย่างที่ถาโถมเข้ามา..พ่อจะคิดว่า..เป็นเรื่องดี..ไว้ก่อน..นอนเถอะลูก..พ่อจะเป็นกำลังใจให้นะ..

ชยันต์ เพชรศรีจันทร์

๑๗ มิถุนายน ๒๕๖๐

[คุณมะเดื่อ]

มีสติ างใจเป็นกลาง

คิดว่า ทุกส่ิงอย่างเกิดขึ้น ตั้งอยู่ ดับไป

ไม่มีอะไรแน่แท้ คือ สัจธรรม

[ธิ]

สู้ ๆ กันทั้งบ้านนะคะ

ให้กำลังใจค่ะ

.... รอฟ้าหลังฝน งดงามเสมอ