วันพ่อที่ไม่มีพ่อ..
- พี่ที่สนิทคนหนึ่งซึ่งเพิ่งสูญเสียคุณพ่อไปเมื่อปีที่แล้ว..ปรารภเบาอย่างเศร้าๆว่าปีนี้วังเวงใจมากเลยเพราะไม่มีคุณพ่ออยู่อีกแล้ว
- ไปเดินห้างพบประกาศหน้าลิฟท์เชิญชวนให้ร่วมกันซื้อสินค้ารณรงค์การทำความดีเพื่อพ่อของแผ่นดิน..
- เตรียมงานด้านการแสดงมีการเสนออยากให้มีเพลงเกี่ยวกับ"พ่อ"เพิ่มขึ้นอีกหนึ่งเพลงซึ่งเลือกว่าจะนำเพลงของขวัญจากก้อนดินมาร้องในวันนั้น
- กลับไปรื้อของที่บ้านพบเสื้อเชิ้ร์ตผู้ชายสองตัวมีจดหมายเล็กเขียนไว้ตั้งแต่เมื่อปีสี่เจ็ดว่าจะซื้อฝากพี่ชายต่างแม่ส่งไปให้พ่อ..แต่จนป่านนี้ก็ยังไม่ได้เจอหรือพบพี่คนนี้เลย
- วันพ่อสำหรับตัวเองเมื่อยี่สิบกว่าปีก่อนคือไม่เคยมีพ่อมาอยู่ร่วมงานด้วย..ไม่ใช่ว่าไม่มีท่านอยู่ที่ในโลกนี้แต่เหมือนใจค้นหาตัวตนและความหมายของพ่อไม่พบเสียล่ะมากกว่า...
- นึกย้อนไปถึงตอนเด็กวัยเรียนประถมต้นครูสั่งให้เขียนบทความวันพ่อ..เขียนไม่ได้เขียนไม่ออก..ถูกครูตีและดุว่าเธอเป็นอะไรทำไมทำตัวเป็นเด็กมีปัญหา..ทำไมถึงไม่เขียนบทความเรื่องนี้มาส่ง...ตอนนั้นมันอธิบายไม่ได้ยอมให้ครูมองว่าเราขี้เกียจไม่รับผิดชอบงานดีกว่าฝืนใจเขียนในสิ่งที่ไม่ได้รู้สึกหรือเป็นอยู่..แต่เมื่อได้ยินเพลงของRSช่วงวันแม่ที่ให้น้องๆบ้านเด็กกำพร้าร่วมร้องด้วยมันก็ได้คำตอบในใจว่าเรื่องพ่อนี่มันเป็นUnfinish Businessอย่างหนึ่งของตัวเรา..ขอบคุณเวลาที่ทำให้เราเติบโตขึ้นและมองเห็นมุมที่ต่างจากมุมที่เคยเห็นยามเด็กๆ
- เคยได้ไปตามหาพ่อตัวจริงเมื่อสี่ปีก่อนไปปิดบัญชีใจในด้านลบที่มีกับพ่อ..ได้อยู่ดูแลพ่อแม้เพียงช่วงสั้นๆแต่มันก็มีความจำที่ดีมาก..พ่อชวนให้มาอยู่ใกล้แต่ไม่ได้รับปากเพราะปัญหาคือแม่คงไม่ยอมให้มาแน่นอน.
- .พ่อที่เป็นจริงกับพ่อในความคิดคำนึงนั้นต่างกันอยู่ไม่น้อย..พ่อที่ได้มาเจอยามเติบโตเป็นพ่อในวัยสูงอายุแม้จะดูแข็งแรงแต่ก็เชื่องช้าดูไม่ปราดเปรียวเจ้าสำราญเหมือนอย่างภาพที่แม่บอก..ความสุขอย่างหนึ่งของพ่อในวันนี้คือการไปวัดป่าข้างบ้านใส่บาตรและฟังธรรมในทุกวันพระ..พ่อบอกคิดถึงพวกเราเสมอแต่พ่อไม่กล้าไปติดต่อเพราะกลัวเราจะไม่ต้อนรับหรือจำพ่อไม่ได้ก็คงเหมือนกันกับเราที่ไม่กล้าไปหาพ่อในช่วงหลายๆปีที่ผ่านมาเพราะเราเองก็กลัวว่าพ่อคงลืมเราไปแล้วและครอบครัวใหม่ของพ่อจะอึดอัดหรือเกิดปัญหาหรือเปล่าหากเราไปหา..
- การหาพ่อตัวจริงพบทำให้ฉันสามารถเขียนและพูดเรื่อง"พ่อ"ได้มากขึ้น..อยากส่งการบ้านให้คุณครูชั้นประถมท่านนั้นใหม่อยากบอกคุณครูว่าที่เขียนไม่ได้ตอนนั้นเพราะหนูคิดอย่างไรอยากบอกว่าก่อนจะลงโทษเด็กที่ไม่สามารถเขียนหรือเล่าเรื่องครอบครัวของตัวเขาได้นั่นเป็นเพราะเขาสับสนและมีความเจ็บปวดที่จะพูดถึงมันออกมาได้อย่างปกติ..คุณครูอาจจะต้องช่วยแนะแนวที่เด็กสามารถคิดและสื่อสารถึงความรู้สึกในใจไม่ว่าเขาคิดเห็นหรือรู้สึกต่างจากเด็กอื่นๆแต่มันก็คือบทเรียนชีวิตบทหนึ่ง..การเอาเรียงความวันพ่อวันแม่ของเด็กมาประกวดกันในชั้นเรียนบางทีมันก็เหมือนดาบสองคมด้านหนึ่งมองเป็นการส่งเสริมและปลูกฝังความกตัญญูแต่ในอีกด้านสำหรับเด็กที่มีปัญหาแล้วอาจมอง/รู้สึกว่าโจทย์เรียงความวันพ่อวันแม่ของคุณครูเหมือนมีดกรีดแผลที่ยังปิดไม่สนิทของเขาทุกปีปีละสองหนเลยก็เป็นไปได้..
- วันพ่อปีนี้ไม่ได้อยู่กับแม่และพ่อ..เพราะติดราชการไปประชุมที่เชียงใหม่..คิดว่าช่วงปีใหม่ถ้าแม่สุขภาพดีขึ้นไม่มีอาการเป็นไข้หรือปวดเข่ามากๆจะขอแวบไปหาพ่อสักสองสามวันอยู่ฉลองคริสต์มาสกับพ่ออีกสักหน..งวดนี้รู้แล้วว่าพ่อชอบกินกับข้าวรสชาติออกไปทางหวานนิดๆก็จะเตรียมหมี่กรอบกับปลาตะเพียนต้มส้มเจ้าอร่อยติดไปฝาก..เขียนไปด้วยใจที่มีความหวังอยากจะได้กราบและทำกับข้าวให้พ่ออีก...
ความเห็น (13)
อรุณสวัสดิ์ค่ะ คุณ seanqia
- บันทึกนี้กินใจมากจริงๆค่ะ....ทำให้คิดถึงพ่อ
- พ่อกับแม่ของดิฉันอยู่กัน 2 คนตายาย(เกษียณอายุทั้งคู่มา 10 กว่าปีแล้ว)...อยู่บ้านคนละหลังกับครอบครัวของลูกสาวคนเดียว(คือดิฉันเอง)...ห่างกันไม่มาก..ขับรถประมาณ 10 นาทีก็ถึง
- แต่จะด้วยอะไรก็ตาม(ไม่ขอแก้ตัว)...ไม่ค่อยได้ไปหา...แม้แต่โทรศัพท์...รู้แต่ว่าถ้าเขาคิดถึงหลานมากๆก็จะโทรฯมาหา....แต่ก่อนหลานเล็กๆชอบใจเวลาคุณตาคุณยายคุยด้วย...แต่เดี๋ยวนี้..เป็นวัยรุ่น...และคนเล็กก็เริ่มโต...ไม่คุยประจ๋อประแจ๋ให้คนแก่สนุกสนานเหมือนก่อน
- ว่าแล้วคิดถึง..ขอแวะไปโทรศัพท์หาพ่อกับแม่ก่อนนะคะ
- ขอให้กำลังใจให้เข้มแข็งและสุขภาพแข็งแรงค่ะ
- ขอบคุณสำหรับบันทึกนี้ค่ะ
อรุณสวัสดิ์ค่ะ คุณกฤษณา
อ่านแล้วเพิ่งรู้ว่าคุณกฤษณามีลูกโตเป็นวัยรุ่นแล้ว..นึกว่ายังเพิ่งแต่งงานหรือเป็นโสด(แซวนิดๆ)เพราะดูแอคทีฟมีไฟใฝ่การเรียนมากๆ..
ขอบคุณที่มาลปรร.ด้วยกันค่ะ
ทักทายกับสมาชิกในครอบครัวคุณกฤษณาเผื่อSEANGJAด้วยค่ะ..ขอให้มีความสุขและสุขภาพแข็งแรงดีทุกคนค่ะ
เรียน คุณ seanqia ค่ะ
- ขอบคุณแทนทุกๆคนในครอบครัวค่ะ...รวมทั้งคุณตา คุณยายที่เพิ่งคุยกันเมื่อครู่นี้ด้วย...หลังจากที่คุยกับคุณ seanqia...
- คุณตาบอกว่า...ตากับยายไม่ค่อยสบายหรอก...ปวดเมื่อยตามประสาคนแก่...ตาบอกยายว่า "ยายต้า..(หมายถึงน้องกีตาร์ลูกสาวคนเล็กอายุ 8 ขวบค่ะ)...เค้าบอกว่าให้เราดูแลกันเองดีๆนะ..แล้วอย่าทะเลาะกัน...เราก็ดูแลกันเองก็แล้วกัน" แล้ว..ท่านก็หัวเราะ
- ยังได้แซวคุณตาว่า...เชื่อฟังหลานดีนะ... ท่านก็หัวเราะ
- ท่านบอกว่าคุณยายเก็บบ้านเรียบร้อย รวมทั้งสนามหน้าบ้านด้วย...ในหมู่บ้านเขาจะประกวดบ้านสวยกัน...คุณตาบอกคุณยายว่า "สงสัยจะได้รางวัล" คุณยายบอกว่า "ได้รางวัลในใจ"
- เลยเอามาเล่าให้ฟังแก้เหงาค่ะ
- ขอบคุณค่ะ...ที่เป็นผู้ทำให้เกิดเสียงหัวเราะของคนแก่ในวันนี้
คุณเมตตาคะ
เวลาและการเข้าใจซึ่งความเป็นปุถุชนคนหนึ่งของตัวเราและพ่อแม่เป็นเหมือนกับยาสมานแผลที่สำคัญ...ในความเข้าใจของseangjaที่มองปัญหาแผลใจเกี่ยวกับพ่อของตัวเองในวันนี้ มองว่า..อาจเป็นเพราะเรามักจะลืมคิดไปว่าพ่อแม่เราท่านก็เป็นบุคคลธรรมดาคนหนึ่งมีคิดผิดคิดถูกหรือปฏิบัติต่อตัวเราไม่ถูกต้องหรือไม่ถูกใจได้เช่นเดียวกันกับบุคคลอื่นๆที่ในชีวิตเราได้เจอ/เกี่ยวข้อง..แต่เป็นความคาดหวังและยึดติดที่ไม่เป็นจริงมันจึงเหมือนอาวุธที่ทำร้ายใจของตัวเราให้เป็นทุกข์และติดลบในใจคะ..
ขอบคุณที่ได้ร่วมลปรร.ด้วยกันค่ะ
เรียน คุณ seanqia ค่ะ
- มาขอบคุณเพิ่มเติมที่ทำให้ดิฉันเป็นลูกที่ดี...แม้เป็นวันนี้วันเดียว..(แซวตัวเองค่ะ)
คุณกฤษณาคะ
อ่านเรื่องเล่าล่าสุดของคุณกฤษณาแล้ว..สดชื่นและอิ่มเอมใจตามไปด้วย..ดิฉันเองตอนนี้รอชาร์ตแบตโทรศัพท์ให้เสร็จก่อนแล้วจะโทรไปคุยกับประธานบอร์ดในบ้าน(แม่กับน้า)..กับพ่อใช้วิธีการเขียนจดหมายค่ะ..เหตุเป็นเพราะเบอร์มือถือพ่อหายไปพร้อมกับโทรศัพท์เครื่องเดิม..ขอบคุณที่เยี่ยมเยียนค่ะ...
- ขอโทษด้วยค่ะที่เข้ามา ลปรร.ช้าไปสักนิด ตามมาขอบคุณที่ไปเยี่ยมกันค่ะ
- บันทึกนี้โดนใจมาก ๆ คิดถึงสมัยที่ยังทำหน้าที่ครู มีลูกศิษย์คนหนึ่งเขาเขียนเรื่องราวเกี่ยวกับพ่อของเขาไม่ได้เหมือนกัน ทำให้ดิฉันสงสัย (ไม่เคยใช้วิธีตีเด็กนะคะ) จนสืบทราบได้ว่า เด็กเขาอยู่กับยาย นาน ๆ แม่จะมาเยี่ยมบ้าง และไม่เคยรู้จักหน้าค่าตาพ่อมาก่อน พอทราบแล้วสงสารเด็กมาก ๆ แต่ยายเขาเลี้ยงหลานได้ดีนะคะเป็นเด็กดีทีเดียว
- นอกจากมาขอบคุณที่ ตามไปชมลิเกกับครอบครัวของเรา แล้ว ยังจะมาชวนด้วยค่ะว่าถ้ามีโอกาสผ่านมาสุพรรณฯ และอยากชมการแสดงในโรงละครฯ ของชาวสุพรรณฯ บอกได้เลยนะคะ จะขออาสาพาไปเองค่ะ
คุณปวีณา
มาช้าดีกว่าไม่มาค่ะ..ขอบคุณล่วงหน้าไว้ก่อนก็แล้วกันนะคะ..(สำหรับเรื่องทัวร์สุพรรณ..ใครจะไปด้วยกันยกมือขึ้น..)
ขอโทษที่เข้ามาตอบกลับช้าเช่นกันค่ะ..เมื่อวานก่อนกลับไปดูแลญาติผู้ใหญ่(น้า)มาเช่นกันค่ะ
อ่านวิธีการสืบค้นปัญหาของอจ.ปวีณาแล้วรู้สึกดีใจแทนเด็กๆลูกศิษย์ของอจ.เช่นกันค่ะ.
.ที่จริงบันทึกนี้ลังเลใจอยู่มากที่จะเล่าเพราะค่อนข้างเป็นเรื่องส่วนตัวและอาจถูกมองได้หลายแง่มุม..แต่เหตุผลหลักที่บันทึกเพราะ๑.อยากกลับไปหาพ่อในวันพ่อสักครั้งนึงแต่ติดราชการไปไม่ได้ก็เลยขออนุญาตบอกความในใจที่มีต่อพ่อผ่านทางบันทึกนี้ ๒.แม้จะเลยวัยเรียนมานานแต่เพราะยังมีการบ้านที่ค้างใจกับคุณครูท่านหนึ่ง..อยากปิดบัญชีใจของตนเองค่ะและก็ไม่อยากให้เด็กหรือคนอื่นๆที่มีUnfinnish Business คล้ายๆกันกับเราได้ปิดเรื่อง/งานที่ค้างใจด้วย ๓.ทดสอบตนเองที่ว่าแผลหายไปแล้วหายสนิทมากน้อยแค่ไหน..ผลทดสอบก็โอเคดีแล้วค่ะ..๔.เหมือนเป็นพันธะสัญญาไม่ให้ละเลยการดูแลบุพการีของตนแม้ท่านอาจจะไม่ได้อยู่ด้วยกันกับเรา
ขอขอบคุณกัลยาณมิตรทุกท่านที่ร่วมลปรร.ค่ะ
- ไม่มีพ่อมา20กว่าปีแล้ว แต่ยังรักพ่อเสมอ เสียใจที่ไม่มีโอกาสดูแลท่านให้ดีกว่าที่ผ่านมา...
- ดีใจที่คุณseangja ยังมีพ่อในวันนี้ค่ะ
คุณnutim
ขอโทษที่เข้ามาตอบช้าค่ะ..ขอบคุณในกำลังใจที่ให้..ถึงจะไม่มีร่างกายของพ่อแล้วแต่ภาพในใจที่ดีเกี่ยวกับพ่อก็ยังคงอยู่..ดิฉันเชื่อว่าแม้เราจะแก้ไขอดีตที่ผ่านไปแล้วไม่ได้แต่เราสร้างวันนี้และชดเชยให้แก่อนาคตได้อยู่เสมอค่ะ..Let it go!