(134)
วันอาทิตย์ที่ 14 พฤษภาคม
ครุ่นคิด #สงสัยจะอินกับความเป็นพยาบาลมากไป
จำได้ว่าเรื่องการ defense การบรรจุข้าราชการพยาบาลมีมานานแล้ว > 1 ปี มาถึงวันนี้สะท้อนอะไรหลายๆ อย่าง มีคำถามเกิดขึ้นมากมายในใจและบอกถึง GAP (ช่องว่างในระบบ)
โจทย์คำถามทางการบริหาร
โจทย์คำถามทางการบริการ
โจทย์คำถามทางวิชาการ
ความจริงที่เห็นเป็นรูปธรรมกระจายไปทุกหย่อมหญ้าของประเทศไทยถึง "ภาระงานที่หนักหนาสาหัสของวิชาชีพพยาบาล" แต่ความจริงตรงนี้ทำไมไม่มีน้ำหนักมากพอที่จะผลักดันอะไรบ้าง เราเล่นกับตัวเลขแล้ววันนี้ตัวเลขให้อะไรเราบ้าง ตัวเลขไม่สามารถสะท้อนถึงความจริงของภาระงานพยาบาลได้ เพราะ >50% ที่พยาบาลทำงานในมิตินามธรรมที่วัดค่าออกมาไม่ได้ เช่น ความอดทน ความเสียสละ ความมีน้ำใจ ความเอื้ออาทรเห็นอกเห็นใจ...และอีกมากมาย
2-3 วันมานี้ที่พยายามกระเพื่อมไหวเรื่องนี้ ค่ำคืนของวันที่ 13 พฤษภาคมมีเสียงแผ่วเบาสะท้อนกลับมาถึงว่า "ผู้นำ ผู้บริหาร อาจารย์ และหลายๆ คนไม่ได้เพิกเฉย กำลังรวบรวมข้อมูลอยู่ " สิ่งที่ตอบกลับไปเพียงแค่ "ค่ะ..."
มีหลายคนถามว่า "เราเลิกทำงาน non nursing ได้ไหม" คำตอบที่สะท้อนกลับไปว่า "เลิกทำไม่ได้หรอกเพราะพยาบาลเป็นคนจิตใจดีมีน้ำใจเราไม่สามารถเพิกเฉยที่จะไม่ช่วยเหลือองค์กรได้หรอก 80% ในโรงพยาบาลคือพยาบาล ถ้าพยาบาลไม่ทำยากที่จะมีคนอื่นมาทำ พยาบาลจึงอดไม่ได้ที่จะทำ" นี่คือภาระงานนามธรรมที่วัดเป็นตัวเลขไม่ได้
...
แล้วทุกอย่างก็พัดผ่าน
เพียงลมพัดไหว...
พยาบาลทุกคนก็ทำงานนามธรรมนำตัวเลขต่อไป
#Noteความคิด
#SaveNurse
#คุยกับตนเอง
ความเห็นจาก ผศ.ดร.วรรณดี
"การอธิบายรูปธรรมการทำงานของพยาบาล อธิบายเป็น qualitative ดีกว่า quantitative ค่ะ แต่สามารถใช้ข้อมูลปริมาณมา support ได้ การวิเคราะห์เพื่อตีแผ่ปัญหาอย่างเป็นระบบสำคัญมากค่ะ เพราะพยาบาลต้องสื่อสารต่อสาธารณะเพื่อให้สาธารณะร่วมกดดันผู้บริหาร การสื่อสารเพื่อร้องขอต่อผู้บริหารสำเร็จยากเพราะผู้บริหารมักคิดว่าตนเองมีอำนาจ และมองปัญหาแบบกลไก รวมทั้งจะฟังแต่สิ่งที่ตนอยากฟัง พยาบาลจึงต้องใช้ทีมงานทางวิชาการเพื่อต่อสู้อย่างมีหลักการ ไม่ใช่ใช้แต่ความรู้สึก ไม่งั้นสิ่งที่จะได้มาเป็นเพียง "ความสงสาร" ไม่ใช่ "ความยุติธรรม"
ขอบพระคุณอาจารย์อย่างยิ่งค่ะ
...
ตอนถัดมา...
แว่วมาอันแผ่วเบา...
"อันนี้ก็ความเห็นส่วนตัวนะคะจริงๆแล้วไม่ได้เป็นคนจิตใจดีงามอะไรทำเหนื่อย ท้อ ขี้เกียจ ปฏิเสธ โต้แย้ง ทุกวิถีทางก็ทำมาหมดแล้วแต่บทสรุปคืออะไร..ถูกกล่าวหาว่าหัวแข็ง ไม้แก่ดัดยาก ขี้เกียจ ผลต่อมา การพิจารณาความดีความชอบได้สองนิดๆ ..เพราะผลมันเป็นอย่างนี้ไงถึงไม่มีใครที่อยากจะต่อต้านบางคนอาจจะคิดว่าเงินไม่สำคัญแต่สำหรับตัวเองแล้วที่มาทำงานทุกวันนี้ก็เพราะเงินนี่แหละ..เพราะฉะนั้นถ้าอยากอยู่รอดในองค์กรอย่างมีความสุขการตามน้ำหรืออยูนิ่งๆเป็นทางรอดอีกอย่างหนึ่ง..คำพูดที่ยังใช้ได้ตลอดกาล..หัวไม่ส่ายหางอย่ากระดิก..คนไหนไม่เคยโดนกับตัวเองก็คงไม่รู้รสชาติหรอกแต่คนที่โดนประจำน่าจะรู้และเข้าใจดี"
"เมื่อต่อสู้กับตัวเอง กับที่ทำงานก็หนักพอแล้ว จะทำไปเพื่ออะไร
ไม่แปลกค่ะ ที่จะคิดแบบนี้กัน"
"จุก เจ็บ ในใจ"
"ทุกวันนี้สู้กับผู้บริหารคนเดียวฉันก็จมธรณีแล้วจะโงหัวไปสู้กับองค์กรใหญ่ๆไม่รู้แรงจะยังเหลือไหม"
"ไม่แสดงความคิด เพราะไม่มีความยุติธรรมในองค์กร นิ่งเงียบ ก้มหน้าทำงาน(ให้ตาย)ก็ไม่ไดลืมตาอ้าปาก เพราะไม่ใช่น้องรัก ประจบไม่เป็น ทำอะไรไม่ระวัง ผิดหมด อย่างดีเสมอตัว ไม่เคยมีคำชื่นชม ด่าผิดตัวผิดเรื่อง เป็นสิ่งที่โดนตลอด คนไม่ทำงาน เลียแข้งเลียขา ได้2ขั้น รางวัลกระหน่ำ แต่งานหนัก งานเหนื่อย เป็นของน้องชัง"
"เป็นความขมขื่นของวิชาชีพที่ดูดีในสายตาสังคมนะคะอาจารย์"
"คะ. ความจริงทั้งหมดคะ เราถูกกำหนดด้วยหลายๆอย่างคะ อย่างไรพยาบาลก็จะทำหน้าที่ให้ดีที่สุดคะ. ความสุขอยู่ที่เราได้ทำกับคนไข้คะ. เงินก็เป็นส่วนหนึ่งคะอาจารย์. ความเจริญก้าวหน้า. ก็ส่วนหนึ่งคะ. การพยาบาลของเรา คือ2 มือ หัตถาครองภิภพคะ. เราเต็มใจ. มันคือความสุขและบุญทางใจคะอาจารย์"
เสียงสะท้อนเล็กๆ จากหลังไมค์ของน้องพยาบาล
#SaveNurse
#Noteความคิด
...
วงจรของสายธารแห่งความดีงาม
ช่วงต้น-ช่วงกลาง-ช่วงปลาย
เชื่อว่านี่คือ สายธารแห่งการบ่มเพาะคุณค่า ความหมาย และความดีจากงานภายนอกสู่การเติบโตด้านในของพยาบาลไทย
เป็นกำลังใจให้คนทำงานทุกท่าน
ผ่านเส้นทางการบ่มเพาะและขัดเกลาจิตใจ
#SaveNurse
#Noteความคิด
ที่มา ; ต่อยอดความคิดจาก https://www.facebook.com/nipaporn.lakornwong/posts...
และกำลังใจจากพี่ผู้นำทางการพยาบาล
"@Ka Poom เห็นด้วยกับความคิดเห็นหลายๆประเด็นที่ดร.นำเสนอนะเป็นการคิดวิเคราะห์ที่ลึกซึ้งแยบยลมองหลายมิติ โดยเฉพาะหลังไมล์ของน้องพยาบาลที่จะต้องต่อสู้กับผู้บริหาร โดยส่วนใหญ่ผู้บริหารตั้งแต่หัวหน้าตึก ผู้ตรวจการ และหัวหน้าพยาบาล. มองเสมอว่าทำอย่างไรน้องจะมีความสุข พยายามจะรับฟัง ร่วมคิด ร่วมทำ ร่วมกันกำหนดอยู่นะ คนที่ จุก เจ็บ ในใจ งานนี้เป็นผู้บริหารแล้วล่ะ. แต่ก็ขอบคุณที่เสนอแนะจะได้พัฒนาต่อไป วิกฤติถือเป็นโอกาส"
"อยากบอกอีกครั้งเราไม่เคยทิ้งน้อง มีน้องถึงมีพี่ มีพี่ถึงมีน้อง เราจะอยู่เคียงข้างกันค่ะ"
"รายงานสถานการณ์เวรเช้าวันนี้เหตุการณ์ยังปกติค่ะ มีผู้มารับบริการเหมือนวันหยุดปกติไม่เยอะมากมีพี่หน.ตึกขึ้นเวรเช้าให้น้องได้พัก มีพี่ดา พี่แดง พี่เต้ค่ะ"
...
และมีมากมายที่ความดีงามยังไม่ได้ถูกนำมาเผยแผ่
เพียงพริ้วไหวหัวใจก็เบิกบาน
สะท้อนความงดงามทางวิชาชีพ
ทุกอย่างเกิดขึ้นดีเสมอ
14-05-2560
ไม่ว่าจะเป็นอย่างไร. ก็ยังรักในอาชีพ
รักในความเป็นพยาบาลค่