(บันทึก)....ฉาก..."ผู้ร้าย". (ผู้ ดี)....ในแกลลลอลี่ชีวิตวันนี้


ในธรรมชาติ...มีกฏ..(กฏ..แห่งธรรมชาติ..ในวิถึพุทธ..เรียกกันว่า.... ........."สัจจธรรม"....)...

ฉากนี้ในธรรมชาติมีให้เห็น..เป็นของคู่กัน...เมื่อเกิด. เกิดแล้ว ต้อง ตาย..

..เจ้าใบไม้เป็น รู..เป็นตัวถูก. ทำลาย(ถูกกิน). ทำให้..."อยู่"..เป็นตัวตน. มีชีวิต. สืบทอดไป....

ถ้าสิ่งมีชีวิตนั้น..ไม่มี. จะกิน...ตาย..แน่ๆ....

กินกับ ถูกกิน. จึงเป็น. ผู้ร้ายและผู้ดี..ในแกลลอลี่.ชีวิต..วันนี้...


คำสำคัญ (Tags): #ธรรมชาติ
หมายเลขบันทึก: 627755เขียนเมื่อ 21 เมษายน 2017 07:16 น. ()แก้ไขเมื่อ 21 เมษายน 2017 07:16 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-ไม่ดัดแปลงจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (7)

การทำลาย ดูเหมือนจะเป็นผู้ร้ายนะคะ

แต่สภาพในโลกมีสองด้านเสมอ ใบไม้ที่ถูกทำลายในภาพ จึงกลายเป็นงานศิลป์ที่งดงาม

บันทึกนี้ ชี้ให้เห็นสองหน้าของสัจธรรมจริงๆค่ะ

สวัสดีค่ะ คุณัฐรดา...

เราจะเห็น. สิ่งที่เป็นและเห็นในสิ่งที่เห็น..ตลอด..ในฉากชีวิต..ประจำวัน..มิใช่แต่ในแกลลอลี่..นี้เท่านั้น..?

ทางสายกลางใน วิถีพุทธ..จึงเป็น. ทางเลือก. ทางหนึ่ง..สำหรับชีวิต. อย่าง เราๆ..

นะเจ้าคะ..(ยายธีค่ะ)

ภาพที่ลางเลือน..บนใบไม้..สีเขียวของ..ตั๊กแตนตำข้าวตัวอ่อนจ้อยลำตัวยาวแค่องคุลี..กินแมลงวันทองตัวโตเกือบเท่ากัน....ความกลมกลืน ระหว่างผู้กิน และผู้ ถูกกิน..ในแกลลอลี่ชีวิต..วันนี้...

<p “=”“>I have a view that ‘materials re-cycle is a part (or law) of Nature’ - so that there is no clearly divided ‘taker and taken’. Everything rises up and gets recycled. We ‘like and dislike’ (at least on the Internet) things by our own learning. </p> <p “=”“>I have learned to see recycle processes from daily meal to ‘Continental Drift’ to ‘blackholes’. And I am learning more every day. Those who eat are also eaten.
</p>

สวัสดีค่ะ คุณsr...(ถ้าหากเราจะกิน..สายบัว..เราจะเก็บ..แบบ.บัวไม่ให้ ช้ำ..น้ำไม่ให้..ขุ่น..)

ท่าทางจะเป็นไป..ไม่ได้..55555....ลูบหน้า..ไหงเจอ..จมูก...จะเอาจมูกออก. ก็ดูกระไร...อิอิ..

ความรักที่มีต่อตน..แบบไม่กัดกร่อน..(ด้วย โลภ โกธร หลง)..จะ..เป็นพลังขับเคลื่อน ชีวิต. ที่ดี..ทุกชีวิต. มีความเหมาะสมและปรับเปลี่ยนตนให้เข้ากับและอยู่กับ..สิ่งแวดล้อม.ในธรรมชาติอยู่แล้ว..

คงจะจบด้วยคำว่า..เข้าใจ. แล้ว...กับคำว่า. .อนิจัง ทุกขัง อนัตตา..

แล เอวัง คงมี ด้วยประการ ฉนี้...

(มีรัก. มาฝาก..เป็กำลังใจ. กันและกัน..)

ดอกปีปที่ล่วงหล่น..ยังมีความงดงามแลกลิ่น. ที่หลงเหลือ. แม้จะแห้งเหี่ยว เฉาไปในที่สุด...

ยายธีสรรหามาเป็นภาพศิลปะที่งดงามจริงๆ ค่ะ

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท