วัฒนธรรมการเรียนรู้ : เรื่องเสียงคุยกันเป็นภาษาท้องถิ่น


ภาษาท้องถิ่นใครว่าไม่สำคัญ...ในชีวิตประจำวัน

ภาษาสื่อสารท้องถิ่นใครว่าไม่สำคัญ...

ภาษาที่เราใช้สนทนากันอยู่นี้มีมากมาย...ในการใช้สื่อสารกัน...เมื่อย้อนมองตนเองในการใช้ภาษาต่าง ๆ ดูเหมือนว่าตนเองก็ไม่เบาเหมือนกัน  และยังนึกงงตนเองว่าใช้ภาษาเหล่านั้นได้อย่างไร...

แต่ทุกอย่างมันก็มีที่มาที่ไปเหมือนกันนะครับ...คือว่า  การที่ผมพูดคุยเป็นภาษาอีสานได้ดีเนื่องมาจากผมเกิดที่อีสานตั้งแต่เกิดภายหลังเรียนจบ ป. 4  แล้วก็ยังอยู่ที่อีสานอีก 4 ปีก่อนจะมาใช้ภาษาของคนภาคกลางในชีวิตประจำวันและเป็นสถานที่เรียนรู้ตลอดเวลา...

และมีบางช่วงที่เดินทางไปแอ่วภาคเหนือกับเพื่อน...ช่วงที่มาอยู่กรุงเทพฯใหม่ ๆ...จังหวัดแรกที่ไปอยู่อาศัยคือจังหวัดพะเยา  พึ่งจะตั้งเป็นจังหวัดใหม่ ๆ อยู่ที่วัดศรีโคมคำหรือวัดพระเจ้าตนหลวง...ริมกว้านพะเยานั้นเอง...ตลอดเวลาที่อยู่ที่นั้นก็ฝึกหัดใช้ภาษาเหนือคืออู้กำเมืองจ่าง...

แม้เมื่อครั้งไปอยู่อินเดียประมาณ 3 ปี  ก็ฝึกหัดใช้ภาษาฮินดี...พอเอาตัวรอดได้...เมื่อมาอยู่ทำงานทางปักษ์ใต้ได้แล้วประมาณ  10 กว่าปี...ก็เริ่มฝึกหัดใช้ภาษาท้องถิ่นใหม่ ๆจนถึงขณะนี้ก็ใช้สื่อสารแบบสบาย ๆ ( แหล่งภาษาใต้ฉับเปรี๊ยะ...หรือพอแข้นได้ )เพราะเวลาหลบบ้านที่นครศรี ฯต้องคุยกันแบบบ้าน ๆ

ก็สนุกไปอีกแบบหนึ่งนะครับ...สิ่งที่เล่ามานี้...ผมไม่ได้โม้นะครับ...ฮา ๆ เอิก ๆ...แต่มันเป็นไปตามสถานการณ์ในชีวิตประจำวัน...เมื่อชีวิตไปอยู่ที่หนึ่งวิถีชีวิตก็ปรับเปลี่ยนไปตามสภาพของท้องถิ่นนั้นครับ...

หรือคุณทีความคิดเห็นเป็นอย่างไร... 
หมายเลขบันทึก: 62702เขียนเมื่อ 24 พฤศจิกายน 2006 10:43 น. ()แก้ไขเมื่อ 11 กุมภาพันธ์ 2012 16:29 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (8)
  • ผมชอบภาษาถิ่น
  • ถึงภาษาผมจะเหน่อ
  • แต่จิตใจดีนะครับ
  • แวะมาขอบคุณครับผม
  • ภาษาถิ่นแต่ละที่เป็นเอกลักษณ์เฉพาะถิ่นนั้นนะค่ะ
  • ทุกภาษามีความงดงามในตัวเองเสมอนะคะ
  • แหลงใต้ชับแล้วหรือค่ะอาจารย์
  • เป็นกำไรมากนะคะที่ได้เรียนรู้ภาษาถิ่นทุกภาค
  • งั้นก็ดูหนังตะลุงรู้เรื่องเยอะนะซิคะ

สวัสดีครับ  คุณขจิต  ฝอยทอง

ดีครับที่ชอบภาษาถิ่น

เหน่อแต่มีเสน่ห์นะครับ  ฮา ๆเอิก ๆ  นักร้องดังเสียงเหน่อเยอะ...

ขอบคุณครับ

จาก...umi

สวัสดีครับ  คุณกัลปังหา

+เห็นด้วยครับ

+ใช่ครับ

+เวลาผมแหลงใต้...เพื่อนว่าเป็นคนไชยาบ้านดอน...

พอแหลงกันคนท้องถิ่นได้ครับ...

+ครับผม

หนังลุง...โนราห์...พอรู้เรื่องครับ...ฮา ๆ เอิก ๆ

ขอบคุณครับ

จาก...umi

  • ตอนเรียนที่พะเยา อยู่หอพักค่ะห้องหนึ่ง 4 คน หัวนอนชนกับอีกห้องหนึ่ง 4คน  เพื่อนมาจากอิสานคุยกัน 2คนบนหัวเตียงนู๋ทิมรำคาญมาก นอนไม่หลับ อยากชวนชกเลย(ตอนนั้นวัยรุ่นค่ะ) แต่พออยู่ไปนานๆถ้าวันไหนเขาไม่คุยกันเหมือนขาดอะไรไปอย่าง..นอนไม่หลับค่ะ..ตอนหลังเราเป็นเพื่อนซี้กันค่ะ

สวัสดีครับ คุณ nutim

ขอบคุณครับที่เข้ามาเติมเต็มต่อยอดแนวคิดนี้...

ขอบคุณครับ

จาก...umi

อยากให้มีเยอะกว่านี้

ขอบคุณ

หวัดดีหัวค่ำค่ะอ.หล่อใหญ่

ตอนแรกปูยังนึกว่าอ.คนใต้เลย

วันหลังแหลงใต้กันนะคะ เหอๆ

 

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท