ภาษาสื่อสารท้องถิ่นใครว่าไม่สำคัญ...
ภาษาที่เราใช้สนทนากันอยู่นี้มีมากมาย...ในการใช้สื่อสารกัน...เมื่อย้อนมองตนเองในการใช้ภาษาต่าง ๆ ดูเหมือนว่าตนเองก็ไม่เบาเหมือนกัน และยังนึกงงตนเองว่าใช้ภาษาเหล่านั้นได้อย่างไร...
แต่ทุกอย่างมันก็มีที่มาที่ไปเหมือนกันนะครับ...คือว่า การที่ผมพูดคุยเป็นภาษาอีสานได้ดีเนื่องมาจากผมเกิดที่อีสานตั้งแต่เกิดภายหลังเรียนจบ ป. 4 แล้วก็ยังอยู่ที่อีสานอีก 4 ปีก่อนจะมาใช้ภาษาของคนภาคกลางในชีวิตประจำวันและเป็นสถานที่เรียนรู้ตลอดเวลา...
และมีบางช่วงที่เดินทางไปแอ่วภาคเหนือกับเพื่อน...ช่วงที่มาอยู่กรุงเทพฯใหม่ ๆ...จังหวัดแรกที่ไปอยู่อาศัยคือจังหวัดพะเยา พึ่งจะตั้งเป็นจังหวัดใหม่ ๆ อยู่ที่วัดศรีโคมคำหรือวัดพระเจ้าตนหลวง...ริมกว้านพะเยานั้นเอง...ตลอดเวลาที่อยู่ที่นั้นก็ฝึกหัดใช้ภาษาเหนือคืออู้กำเมืองจ่าง...
แม้เมื่อครั้งไปอยู่อินเดียประมาณ 3 ปี ก็ฝึกหัดใช้ภาษาฮินดี...พอเอาตัวรอดได้...เมื่อมาอยู่ทำงานทางปักษ์ใต้ได้แล้วประมาณ 10 กว่าปี...ก็เริ่มฝึกหัดใช้ภาษาท้องถิ่นใหม่ ๆจนถึงขณะนี้ก็ใช้สื่อสารแบบสบาย ๆ ( แหล่งภาษาใต้ฉับเปรี๊ยะ...หรือพอแข้นได้ )เพราะเวลาหลบบ้านที่นครศรี ฯต้องคุยกันแบบบ้าน ๆ
ก็สนุกไปอีกแบบหนึ่งนะครับ...สิ่งที่เล่ามานี้...ผมไม่ได้โม้นะครับ...ฮา ๆ เอิก ๆ...แต่มันเป็นไปตามสถานการณ์ในชีวิตประจำวัน...เมื่อชีวิตไปอยู่ที่หนึ่งวิถีชีวิตก็ปรับเปลี่ยนไปตามสภาพของท้องถิ่นนั้นครับ...
หรือคุณทีความคิดเห็นเป็นอย่างไร...สวัสดีครับ คุณขจิต ฝอยทอง
ดีครับที่ชอบภาษาถิ่น
เหน่อแต่มีเสน่ห์นะครับ ฮา ๆเอิก ๆ นักร้องดังเสียงเหน่อเยอะ...
ขอบคุณครับ
จาก...umi
สวัสดีครับ คุณกัลปังหา
+เห็นด้วยครับ
+ใช่ครับ
+เวลาผมแหลงใต้...เพื่อนว่าเป็นคนไชยาบ้านดอน...
พอแหลงกันคนท้องถิ่นได้ครับ...
+ครับผม
หนังลุง...โนราห์...พอรู้เรื่องครับ...ฮา ๆ เอิก ๆ
ขอบคุณครับ
จาก...umi
สวัสดีครับ คุณ nutim
ขอบคุณครับที่เข้ามาเติมเต็มต่อยอดแนวคิดนี้...
ขอบคุณครับ
จาก...umi
อยากให้มีเยอะกว่านี้
ขอบคุณ
หวัดดีหัวค่ำค่ะอ.หล่อใหญ่
ตอนแรกปูยังนึกว่าอ.คนใต้เลย
วันหลังแหลงใต้กันนะคะ เหอๆ