Mind & Spiritual (26) : เหตุและผลของตนเอง
มีคำถาม...ถามดิฉันว่า...ฝึกจิตไปทำไม..นั่งสมาธิไปทำไม...
ปฏิบัติไปทำไม...ทานมื้อเดียวไปทำไม...
อยากไปเป็นผู้บรรลุธรรมเหรอ
มีความทุกข์เหรอ...มีความเสียใจเหรอ..อยากพ้นทุกข์เหรอ..
หลากหลายคำถามากมายที่มักโดนถามอยู่เสมอ...
จริงแล้ว...เรื่องราวเหล่านี้เป็นเรื่องที่ตนเองสนใจมาตั้งนาน..
เริ่มเรียนทางนี้อย่างจริงๆ จังๆ...มาตั้งแต่เรียนโทใบแรกประมาณปี 40
และมักสนใจอ่านหนังสือประเภทนี้...มาตั้งแต่ประมาณเรียน ป.ตรี
ถามว่ามีความทุกข์ไหม..ก็คงจะมีเหมือนคนอื่นทั่วๆ ไป
ทุกข์ที่ว่า..ไม่ได้ทำให้ตนเองเดือนร้อนมากมาย...
วันเวลาผ่านไป...พิจารณา..ทุกข์นั้นก็หายไป..และเกิดใหม่วนไปมาสลับกับสุข
หากแต่เป้าหมาย...ที่แท้จริงที่ตนเองสนใจ คือ...
ต้องการที่อยากจะพัฒนาชีวิต...
หาคำตอบ...มาเพื่อตอบคำถามในสิ่งที่ตนเองสงสัย..
แม้การอ่าน..จะพอได้แนวทาง..แห่ง "ชีวิต"...
แต่นั่นก็ไม่ได้ทำให้เราลึกซึ้งมากเท่ากับที่เราลงมือปฏิบัติศึกษา...ผ่านประสบการณ์ที่แท้จริง..
...
การดำเนินชีวิตทุกวัน...เราต้องเผชิญต่อสิ่งต่างๆ ที่มากระทบมากมาย...
หากเรามีทุนสะสมแห่งชีวิตไม่มากพอ...เราอาจเพรี้ยงพร้ำ..ตกหลุมพราง..ที่เราขุดดักตัวเองได้..
ดังนั้น..การที่เราลุกขึ้นมาเรียนรู้..."ชีวิต"...เพื่อพัฒนาชีวิต...อย่างที่พึงทำ
ย่อมทำให้เราก้าวย่าง...แต่ละก้าว...ได้อย่างมีประสิทธิภาพ..แห่งการมีลมหายใจอยู่ ณ ปัจจุบันได้
และได้อย่างมีสุข...แม้สุขนั้นจะซ่อนอยู่ในทุกข์...แต่ก็ทำให้เรามองเห็นสุขนั้นได้เสมอ...
ความเห็น (16)
"ฝึก" เพราะต้องการ "ซ้อม" ค่ะ
เพราะไม่ประมาท ว่าทุกข์นั้นมีแน่ ว่าการเปลี่ยนแปลงนั้นมีแน่
ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น คุณกะปุ๋มก็ไม่ยั่น เพราะำไม่อ่อนซ้อม แถมสามารถช่วยผู้อื่นได้อีกด้วย
: )
สวัสดีคะ...อ.มัทนา...
อะไรที่ไม่ฝึก..ไม่เพียร..มันก็เสื่อมคะ...
ขี้เกียจก็ต้องฝึก..เบื่อก็ต้องฝึก...และทุกวันนี้ก็เลยกลายเป็นส่วนหนึ่ง..ของชีวิตไปแล้วคะ...
เหมือนกับเราต้องหายใจ...ทำนองนั้นคะ...
...
ขอบคุณมากนะคะ...ที่มาร่วมแลกเปลี่ยน...
เรียนรู้ไปด้วยกันนะคะ
^___^
กะปุ๋ม
สวัสดีค่ะกะปุ๋ม
อ่านบันทึกนี้แล้วทำให้ได้รู้จักกะปุ๋มเพิ่มขึ้นอีกด้านหนึ่งด้วย.(ยิ่งรู้จักก็ยิ่งรักเธอจัง)..คิดว่าเห็นด้วยนะที่เราต้องมีการฝึกเพื่อให้ใจได้มีประสบการณ์และได้มีการพัฒนาคุณภาพของจิต..การปฏิบัติธรรมก็เหมือนการทำหน้าที่ในการมีชีวิตอยู่อย่างหนึ่ง(อันนี้เป็นความเห็นส่วนตัว)บางวันเรารู้สึกทำคะแนนดีแต่พอรุ่งขึ้นก็อาจรู้สึกเหมือนสอบตกก็เป็นบ่อยๆ..แต่สิ่งได้มาหลังการฝึกแต่บทผ่านไปก็คือการที่เราได้เห็นตัวตนของตนที่ชัดขึ้น...ชอบมากเลยนะกะปุ๋มที่เล่าเรื่องและเหมือนปอกหัวหอมให้ผู้อ่านไปทีละชั้นละชั้น
กะปุ๋มคะ
วันนี้หลังจากเบรคจากการประชุมเวลา 17.15 น.
ได้เปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วออกไปวิ่ง/เดิน รอบ ๆ โรงแรม ตั้งใจเป็นอย่างมากกับการปฏิบัติเพื่อให้ได้สมาธิ เพื่อให้ได้พลังในการทำงาน เพื่อให้ได้พลังในการจัดการชีวิต......
วิ่งได้ประมาณ 15 นาที ใจมันยังไม่สามารถรวบรวมพลัง รวบรวมสติ ให้กำหนดรู้ถึงการวิ่งของเราได้ เพราะหลังจากการประชุม ......กิจกรรมมากมาย......มันวนเวียนอยู่ในหัว....วน.....แล้วก็วน...ไปมา......เพราะจิตยังไม่สามารถแยกออกจากสิ่งที่ละทิ้งมาได้.....แต่ไม่ได้บังคับใจ...ปล่อยให้เป็นไป แล้วค่อย ๆ ฝึก ค่อย ๆ ดึง ค่อย ๆ รวบรวมพลัง....
....และแล้ว น้อง เพื่อนจากแดนไกล เมืองอุบล....เป็นกัลยาณมิตรจากเครือข่ายสายสนับสนุนของคณะเภสัชศาสตร์แห่งประเทศไทย ก็โทรหาว่าอยู่ไหน.....การตั้งสมาธิด้วยตนเองจึงจบแค่นี้ แต่สิ่งที่ได้เรียนรู้แลกเปลี่ยนกับน้อง ที่มาเดินด้วยกัน คือ ได้แลกเปลี่ยนถึงการออกกำลังกาย การฝึกสมาธิ การไปวัด การดูแลตัวเอง เรื่องครอบครัว ได้แลกเปลี่ยนถึงการเดิน/วิ่ง ที่เป็นการฝึกจิต ฝึกสมาธิ และอื่น ๆ อีกมากมาย.....เป็นการแลกเปลี่ยนความสุข.....ด้วยการเดินรอบโรงแรมที่แสนกว้างใหญ่.....ใช้เวลาเกือบชั่วโมง......ความสุขมักเกิดขึ้นได้เมื่อใจเป็นสุข แล้วก็แวะทานอาหารเย็น (นิดหน่อย ...อิอิ) หลังจากนั้นได้เข้าประชุมกลุ่มต่อ เลิกประมาณ 21.00 น. อาบน้ำ แล้วมาต่อเน็ตที่โรงแรม และตั้งใจว่าพรุ่งนี้เช้าจะตื่นมารับอากาศบริสุทธิ์ และวิ่ง/เดิน เพื่อฝึกต่อไป.....
ขอบคุณอีกครั้งจริง ๆ
(พี่สมพรเปลี่ยนไป๋....มีคนบอก)
- มาฝึกสมองครับ
- สบายดีไหม
- ดูแลสุขภาพบ้างนะสาน้อยมหัศจรรย์
สาวน้อยมหัศจรรย์จริง ๆ ค่ะ คุณขจิต
แต่ sompornp ไม่ได้เลียนแบบดารานะ
ดาราเป็นผู้นำเสนอสิ่งดี ๆ แล้วsompornp ตกผลึกเอง......อิอิ
พี่ขวัญคะ..
คือการแลกเปลี่ยนนะคะ...
ทุกวันนี้กะปุ๋มยังอ่านหนังสือ...ในแนวทางการปฏิบัติ..
และหนังสือของอาจารย์นวลศิริ เปาโลหิต...
เหตุและผล...ของอาจารย์...และของอาจารย์อีกหลายๆ ท่าน...
เพื่อ..การหาคำตอบในบางสิ่งบางอย่างคะ...
เรียนรู้ไปด้วยกันนะคะ..พี่ขวัญ...
(^___^)
ขอบคุณกัลยาณมิตร...พี่สาวที่น่ารักคะ
กะปุ๋ม
พี่อึ่งอ๊อบคะ...
ฝึก..ไปด้วยความเพียรคะ...
ทุกอย่าง..มีบทเรียนที่ไม่เหมือนเดิม..
เหมือนอย่างที่พี่ขวัญว่า...วันนี้สอบผ่าน..วันพรุ่งนี้อาจสอบตก..หรือวันอื่นๆ..ก็จะมีผลการฝึกที่แตกต่างกัน...
...
ขอเพียงแค่จิต..ที่มุ่งมั่น..และรักตนเอง..ทุกอย่างก็ย่อมดี
...
วันนี้กะปุ๋ม..ก็เพิ่มกลับมาจากไปเรียนคะ...
พี่ทานสอน..และแลกเปลี่ยนเรียนรู้..
และกำลังฝึกฝนและเรียนรู้บทเรียนใหม่คะ...
ได้ผลอย่างไรกับตนเอง..จะนำมาแลกเปลี่ยนเล่าสู่กันฟังใหม่นะคะ..
*^___^*
เป็นกำลังใจนะคะ
กะปุ๋ม
พี่แอ๊ด...กะปุ๋มสบายดีคะ...
ขอบคุณนะคะที่แวะมา
หวังว่าพี่ท่านคงสบายดีนะคะ
(^___^)
กะปุ๋ม
แหม..พี่อึ่งอ๊อบ..พี่แอ๊ด..คะ
ตั้งฉายา..ให้แล้วรู้สึกว่าอยากจะเหาะจังเลยคะ...
สาวน้อยมหัสจรรย์...เหมือนจะเหาะได้อย่างมหัศจรรย์จริงๆ คะ...
อิอิ...*^____^*
กะปุ๋ม
เขียนบันทึกครั้งแรกถึงกะปุ๋มยาวมาก แต่....มันหายไปกับสายลม(เพราะ net หมดเวลาต้องต่อใหม่)
ตั้งใจนจะเล่าให้ฟังว่าวันนี้ทำอะไรบ้าง หลังจากใช้พลังงานในการประชุมจนถึงเวลา 17.15 น. พวกเราเห็นว่ามาปราจีนแล้วต้องเห็นพระอาทิตย์ตกดินที่ปราจีนบุรี จึงเสนอโหวตขอให้มีการพักก่อน แล้วจะนำเสนอผลสรุปในวันนี้หลังจากทานอาหาร (มติที่ประชุมเป็นเอกฉันท์.....ทางการจริง)...แต่ก็ไม่ทันเห็นอยู่ดี
รีบเปลี่ยนเสื้อผ้าภายในเวลา 10 นาที และออกไปเดินกับเพื่อน (ต้องเดินค่ะ เพราะเพื่อนเธอไม่ได้เอารองเท้าผ้าใบมา...เราก็เกรงใจเธอมาก)
วันนี้เดินและแลกเปลี่ยนเรื่องราวที่ดีในชีวิตมากมาย เราเดินสลับกับการแวะถ่ายภาพ ทำให้เราได้เรียนรู้ถึงความอิ่มใจในการมีกัลยาณมิตรที่ดี การเดินในวันนี้จึงได้ข้อคิดที่ดี ๆ เป็นพลังในการเดินไปข้างหน้าของชีวิต (อีกแล้ว).....
วันนี้ทำให้รู้ว่าพลังที่ได้นั้นไม่ใช่เพียงแต่การมีสมาธิ การกำหนดสติ การออกกำลังกาย แต่วันนี้ได้มาจากการแลกเปลี่ยนกับกัลยาณมิตร นั่นเอง
ยินดีนัก ๆ เน้อเจ้า น้องกะปุ๋ม
หลังจากวิ่งเสร็จ เราแวะทานอาหารเย็น (ที่อร่อยอีกแล้ว....ไม่เหมือนใครบางคนทานมื้อเดียว อิอิ...)
หลังจากนั้นได้เข้าประชุมกลุ่ม 19.00 น. และเลิกประมาณ 21.40 น. (โหด ๆ ๆ ๆ สสส.ใช้คุ้ม)
แต่ก็ยังมีพลังเหลือเฝือหลังจากอาบน้ำ มานั่งอ่านบันทึกจากมิตรรักใน G2K
พลังใจนี่มันมหัศจรรย์จริง ๆ ค่ะ
......ลืมบอกคุณเมตตาว่า มหัศจรรย์ เขียนแบบนี้ค่ะ พาดพิงถึง blog คุณเมตตาเล็กน้อย.....
อรุณสวัสดิ์คะ .. พี่อึ่งอ๊อบ..
อากาศยามเช้าที่ปราจีนคงสดชื่นนะคะ...
ทุกอย่าง...อยู่ภายใน ลองแวะไปเพิ่มเติมที่นี่นะคะ...
จากกัลยาณมิตร..ที่ให้สิ่งดีดี..แก่กะปุ๋มเสมอคะ
...
ขอบคุณสำหรับเรื่องเล่าแห่งพัฒนาการในตนเอง
เป็นสิ่งที่งดงามที่เราพึงกะทำและหยิบยื่นให้ตนเองคะ
(^___________^)
ขอให้สนุกและมีความสุขกับชีวิตนะคะ
กะปุ๋ม
แอบเห็นกัลยาณมิตรของน้องกะปุ๋ม...คนขยัน..หมดแล้ว...เป็นปลื้มค่ะ
แหม..พี่ติ๋วคะ...ไปแอบเห็นที่ไหนคะ...
แล้วที่เป็นปลื้ม..คือ ปลื้มไรคะ...ใช่ปลื้มเรื่องเดียวกันกับกะปุ๋มไหมคะ...
*^___^*
สวัสดีค่ะ..คุณไมโต
ห่างหายไปนานนะคะ...ได้ทักทายพอหอมปากหอมคอ(หอมตามสำนวนนะคะ...)...
...
ทราบว่ากำลังมุ่งมั่น...มุ่งมั่นอย่างหนัก...เอาแรงใจช่วยนะคะ...และก็ยินดีล่วงหน้ากับการกลับเมืองไทยนะคะ...
(^___^)
กะปุ๋ม