โชคดีที่ลูกเข้าใจ

อย่างน้อยถ้าเราได้ทำในสิ่งที่เราตั้งเป้าไว้สำเร็จตั้งแต่ต้น ถ้ามีเหตุการณ์ที่ไม่คาดคิดเกิดขึ้นเราก็จะมีสติที่จะสามารถแก้ปัญหาเหล่านั้นให้ผ่านพ้นไปได้ด้วยดี

บทสนทนาในบันทึกนี้ เป็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อวาน (22 พฤศจิกายน 49) นะคะ

พรุ่งนี้แล้วสินะ ที่คณะวิทยาศาสตร์จะรับการประเมินคุณภาพภายนอก รอบสอง จากคณะกรรมการผู้ทรงคุณวุฒิที่แต่งตั้งโดย สมศ. ในฐานะที่เป็นเจ้าหน้าที่ที่รับผิดชอบในเรื่องนี้ ถึงแม้จะได้มีการเตรียมการ เตรียมข้อมูล ประสานงานไปผู้เกี่ยวข้องทุกฝ่ายแล้วเป็นอย่างดี แต่ก็อดที่จะกังวลไม่ได้ว่าจะมีเหตุการณ์ที่ไม่คาดคิดอะไรบ้างที่เกิดขึ้น ไม่ว่าจะเป็น

บรรยากาศในห้องประชุมในวันพรุ่งนี้จะเป็นยังไงบ้างนะ จะมีเหตุการณ์ที่ไม่คาดคิดอะไรบ้างที่เกิดขึ้น
ไฟฟ้าจะดับรึเปล่า
ระบบสัญญาณเชื่อมต่อเครือข่ายคอมพิวเตอร์จะมีปัญหารึเปล่า
กำหนดการต่าง ๆ จะมีการปรับเปลี่ยนไปจากแผนที่เราได้วางไว้หรือไม่
และที่สำคัญ เนื่องจากพรุ่งนี้กรรมการประเมินจะมาตรวจเยี่ยมคณะฯ ตั้งแต่เวลา 08.30 น. และมีหลายเรื่องที่จะต้องไปประสานงานเพิ่มเติมในตอนเช้า ดังนั้น จะต้องไปถึงที่ทำงานก่อนเวลา 07.45 น.

ดังนั้น ตอนเย็นจึงพูดคุยกับลูก ๆ 2 คน เพื่อให้ลูกเกิดความสงสารและเห็นใจในการทำงานของแม่

ลูกขา พรุ่งนี้ แม่ต้องไปทำงานเช้าเป็นพิเศษนะคะ

น้องฟาง : มีอะไรรึเปล่าค่ะแม่

พรุ่งนี้ จะมีกรรมการมาตรวจคณะของแม่ ที่แม่ทำงานหนักเป็นพิเศษในช่วง 2 - 3 เดือนนี้ ก็เพื่อวันพรุ่งนี้วันเดียว (ซึ่งจริง ๆ ลูก ๆ คงแย้งในใจว่า ไม่จริง เพราะลูกเห็นแม่ทำงานหนักทุกวัน) แล้วถ้าพรุ่งนี้แม่ไปทำงานสาย แม่แย่แน่ ๆ เลยนะคะ

น้องฟาง : อ๋อ เหมือนวันก่อนที่มีกรรมการมาตรวจที่โรงเรียน....ของฟางใช่ไหมค่ะ

อ๋อ ใช่ค่ะ แล้วลูกจะช่วยแม่รึเปล่าหละคะ

น้องฟาง : แม่จะให้ฟางช่วยอะไร

พรุ่งนี้ ลูก ๆ ตื่นเร็วกว่าเดิมสักครึ่งชั่วโมงได้ไหม เพราะเราต้องออกจากบ้านก่อนเวลาเดิมสักครึ่งชั่วโมง (จากเดิมออกจากบ้านเวลา 07.30 น.) ไม่งั้นพรุ่งนี้แม่แย่แน่ ๆ เลย

น้องฟาง และน้องฟ้า : ได้ค่ะ เด็ก ๆ แย่งกันรับคำ

คืนนั้น ถึงแม้เรา (ดิฉัน น้องฟาง และน้องฟ้า) จะกลับถึงบ้านห้าทุ่มกว่า เนื่องจากต้องรอคุณพ่อของเขาที่บริษัทพ่อเขา ซึ่งกว่าคุณพ่อของเขาจะเสร็จธุระและมารับเรากลับบ้าน ก็ห้าทุ่มกว่า กว่าจะถึงบ้านและกว่าเด็ก ๆ จะได้เข้านอนก็เกือบเที่ยงคืน จากเดิมที่เคยนอนไม่เกินสี่ทุ่ม ทำให้ดิฉันกังวลใจมากกว่า พรุ่งนี้เช้าลูกจะตื่นตามที่เราตั้งใจไว้หรือไม่

รุ่งขึ้น (23 พย.49) ดิฉันปลุกเด็ก ๆ รวมทั้งพ่อบ้าน ให้ตื่นตอน หกโมง เด็ก ๆ (รวมทั้งพ่อบ้าน) ต่างเป็นเด็กดีเหลือเกิน ไม่งอแง เรียกครั้งเดียวตื่นทันที ต่างคนต่างทำหน้าที่ของแต่ละคน จนเราสามารถออกเดินทางออกจากบ้านได้ภายในเวลาที่กำหนด คือ 07.00น.

วันนี้ ดิฉัน รักลูก ๆ และพ่อบ้าน เพิ่มขึ้นอีกพะเรอเกวียน อย่างน้อยถ้าเราได้ทำในสิ่งที่เราตั้งเป้าไว้สำเร็จตั้งแต่ต้น ถ้ามีเหตุการณ์ที่ไม่คาดคิดเกิดขึ้นเราก็จะมีสติที่จะสามารถแก้ปัญหาเหล่านั้นให้ผ่านพ้นไปได้ด้วยดี

เขียนใน GotoKnow โดย คุณ รัตติยา เขียวแป้น
ใน สัพเพ เหระ เล่าสู่กันฟัง

คำสำคัญ (Tags): #ประกันคุณภาพ#ครอบครัว#คณะวิทยาศาสตร์#ประเมินคุณภาพรอบสอง

หมายเลขบันทึก: 62465เขียนเมื่อ 23 พฤศจิกายน 2006 18:05 น. ()แก้ไขเมื่อ 11 กุมภาพันธ์ 2012 16:28 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่าน