"สุเมธ...งานยังไม่เสร็จ" ... (พรพระราชทานสุดท้าย เนื่องในวันเกิด ๗๒ ปี ดร.สุเมธ ตันติเวชกุล)



"ผมเคยเข้าเฝ้าฯ
กราบพระบาทพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวในวันที่ผมอายุ 60 ปี
เป็นวัยที่ต้องเกษียณ พระองค์รับสั่งว่า
"แล้วฉันล่ะ"
....วันนั้นผมอายุ 60 ปี แต่พระองค์ทรงเจริญพระชนมพรรษา 72 พรรษา



นับตั้งแต่วันนั้นผมไม่กล้าเอ่ยถึงคำว่าเกษียณอีกเลย
ผมจึงเปลี่ยนเป็นขอพระราชทานพรในวันคล้ายวันเกิดแทน
พระองค์ทรงมักจะให้พรในทำนองว่า
"ขอให้แข็งแรงนะ ขอให้มีพละกำลังกายที่แข็งแรงเพื่อที่จะทำประโยชน์ให้คนอื่นได้" หรือ
"ขอให้มีความสุขในการทำประโยชน์เพื่อคนอื่น"
....คำพระราชทานมักจบลงด้วยงานหรือการทำเพื่อคนอื่น



แต่ในปีนี้ผมเข้าเฝ้าฯ กราบบังคมทูลพระองค์ว่าอายุครบ 72 ปี
พระองค์ทรงนิ่งไปสักพักหนึ่ง แล้วทรงยกพระหัตถ์มาจับบ่าผมเขย่าแล้วรับสั่งว่า
"สุเมธ งานยังไม่เสร็จ....สุเมธ งานยังไม่เสร็จ"



...พระองค์ทรงห่วงเรื่องงานอย่างแท้จริง"



- ดร.สุเมธ ตันติเวชกุล
ความตอนหนึ่งจากปาฐกถาในงานโครงการจัดกิจกรรมและสัมมนาผู้สูงอายุ
ร่วมสร้างคุณค่าวัฒนธรรมไทยสู่ประชาคมอาเซียน ณ อาคารรัฐสภา
22 เมษายน 2555




..............................................................................................................................

งานพัฒนาสังคมและประเทศชาติของพวกเรา ยังไม่เสร็จครับ

บุญรักษา ทุกท่าน ;)...



หมายเลขบันทึก: 619740เขียนเมื่อ 5 ธันวาคม 2016 16:28 น. ()แก้ไขเมื่อ 5 ธันวาคม 2016 16:28 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-ไม่ดัดแปลงจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (6)

ใช่จ้ะงานของพ่อ รอพวกเราสานต่อ งานที่พ่อทำจ้

What a way to keep a person alive and feeling useful! The late HM had shown us again of a strong and subtle way for people to continue work in their old age.

I think ดร.สุเมธ ตันติเวชกุล had mistaken the late HM's concern for him (ดร.สุเมธ ตันติเวชกุล) for 'ทรงห่วงเรื่องงานอย่างแท้จริง'.

60 years of age is the time to move aside and let younger people learn their roles. Retirement means we are not bounded by many rules and expectations, we can use our freedom to achieve greater things (-- greater things are not sitting in armchairs and watching the world go by). It's time to put our recurring wishes and dreams into reality. If we are not confident of our our dreams, we can join many dream makers organizations (like โครงการจัดกิจกรรมและสัมมนาผู้สูงอายุ ร่วมสร้างคุณค่าวัฒนธรรมไทยสู่ประชาคมอาเซียน)


เมื่อเริ่มต้นสิ่งใด ผมเข้าใจว่าไม่มีอะไรสิ้นสุดก็ว่าได้ แม้ลมหายใจเราแตกดับสูฐสลายไปก็เถอะ สิ่งเหล่านั้นก็ยังคงอยู่ คงอยู่ในสถานะของการมีคนสานต่อ หรือเป็นแค่อนุสรณ์สถานให้คนเรียนรู้ก็เถอะ สิ่งเหล่านี้ผมถือว่า ยังไม่จบ และยังมีการเดินทาง เพียงแต่เปลี่ยนแปลงสถานะ และรูปแบบใหม่เท่านั้นเองครับ


ใช่เลยครับ คุณแผ่นดิน ;)...

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท