คนไม่ชอบรำ

ใฝ่รู้ใฝ่เรียน

           จากการจัดการเรียนการสอน  พบว่า…. วิชานาฏศิลป์เป็นวิชาที่นักเรียนให้ความสนใจในระดับช่วงชั้นที่ ๑ มากที่สุด ส่วนช่วงชั้นที่ ๒จะสนใจมากคือ  นักเรียนหญิง เพราะอยากรู้ท่าทางการร่ายรำ   และในระดับช่วงชั้นที่ ๓ให้ความสนใจน้อยกว่าทุกช่วงชั้น เนื่องจากวัฒนธรรมสมัยใหม่ เข้ามามีบทบาทจึงทำให้การร่ายรำดูเหมือนเป็นของล้าสมัย      ผู้สอนจึงใช้กระบวนการที่จะกล่าวต่อไปนี้ในการแก้ไข  หรือ กระตุ้นความสนใจใฝ่เรียนให้กับนักเรียน   ซึ่งอาจไม่ใช่วิธีที่ดีที่สุด  แต่ก็สามารถทำให้นักเรียนมีสมาธิในการฟัง และไม่เขินอายที่จะปฏิบัติ     ท่ารำ   ๑.      ให้นักเรียนนั่งด้วยท่านั่ง พระ- นาง  และทำความเคารพด้วยการกราบ   ๒.    ให้นักเรียนคลายอารมณ์  ด้วยเพลงประจำห้อง  ( โดยนักเรียนเลือกเองและ       ร้องเพลงหลังจากทำความเคารพเรียบร้อยแล้ว )                                          ๓.    ใช้ความเป็นกันเอง  และพูดคุยด้วยวาจาไพเราะ(เพราะเป็นธรรมชาติของเด็กที่ชอบคนที่พูดจาไพเราะและเขาจะมีทัศนคติกับวิชานั้น)                                              ใช้ดนตรีคลายอารมณ์  ผสมคำชมที่เป็นกันเอง