หมดสมรรถภาพ

"หมดสมรรถภาพ"


บรรจงจับ ส่วนปลาย มือไม้สั่น…
ออกแรงดันจนเหงื่อไหล แต่ใจสู้…
ของมันอ่อน แหย่อย่างไร ไม่เข้ารู
อยากจะกู่ ตะโกนก้อง ร้องว่า"เซ็ง!!"
ลองแหย่ใหม่ อีกหน ผลเหมือนเก่า
เราแก่เฒ่า แล้วหรือไร ไม่เหมาะเหม็ง
คนหนุ่มสาว เขาสดชื่น ใจครื้นเครง
แหย่ ตรงเผง ไม่ขมขื่น ชื่นดวงแด
ด้วยดวงตาเลือนลาง มองฟางฝ้า
ความชรา เข้ามาเยือน ชักจะแย่
เส้นด้ายอ่อน รูเข็มเล็ก เฝ้าเล็ง แล
กว่าจะแหย่ เข้าเข็มได้ แทบ วายปราณ


"กลอนทะลึ่ง"


มือขยับ จับบรรจงตรง ที่หมาย
น้องว่าอาย กลัวเจ็บจึงขัดขืน
น้องไม่เคย พี่ยังทำสุดกล้ำกลืน
น้องยังตื่น บอกพี่เบา เขายังกลัว
พุ่งกระฉูดน่าสยอง นองด้วยเลือด
ช่างดุเดือดเสียงครางดังไปทั่ว
โธ่น้องเจ็บ น้องปวด ไปทั้งตัว
มาบีบมั่ว สิวหัวช้าง ข้างแก้มเรา


ค่อย ๆ พี่ ยกเบา ๆ เขาจะตื่น
เดี๋ยวห้องอื่นได้ยินจะสิ้นหวัง
ค่อยๆ เอา ค่อยๆ เข้าๆ พี่ระวัง
เสียงเตียงดัง ลูกๆ ตื่น อดพอดี

ระทึกใจใครวะ เสียงน่าลุ้น
ทำว้าวุ่นดื่นดึก คึกเต็มที่
โอ้ที่แท้ ข้างห้องเรา เก็บของยกทีวี
แอบย้ายหนีค่าเช่าเท่านั้นเอง


ใต้แสงไฟ เราสองต้องใกล้ชิด
แนบสนิท ชิดแนบแน่น ทั้งแขนขา
กอดอัดรัด ฟัดเหวี่ยงอยู่ทุกครา
ใช้แล้วติด เป็นหนักหนา หมอนข้างเรา


มีหญิงสาว กับชายหนุ่ม อยู่ในห้อง
สองต่อสอง ชายจับแท่ง แกว่งให้สั่น
ชายสั่งหญิง ให้อม ในปากพลัน
หญิงดื้อรั้น ชายเร่งเร้า ด้วยอารมณ์
จับโคนไว้ เอาปลายแหย่ ให้เข้าปาก
หญิงกระดาก หุบปากนิ่ง เอาหน้าก้ม
ชายก็บ่น เหตุผลใด ถึงไม่อม
ต้องขู่ข่ม ให้หายดื้อ กันหรือไร
พูดดีดี ก็ไม่ฟัง ต้องบังคับ เอามือจับ
ปากให้อ้า คว้าแท่งใส่ ใช้ปากอม
เธอไม่เคย เลยหรือไง นี่ปรอท...วัดไข้ หมอให้อม
"เม็ด......แดง"


ใจหงุดหงิด คิดฟุ้งซ่าน งุ่นง่านนัก
เมื่อเมียรัก มาจากไกล ให้ปล่าวเปลี่ยว
ต้องอดอยาก ปากแห้ง อยู่ผู้เดียว
จึงออกเที่ยว หาของดี เผื่อมีทาง…
พอเดินผ่าน ย่านหญิงสาว ขายของสด
ร่างงามงด ร้อยชั่ง นั่งถ่างขา
ด้วยความอยาก จึงมองจ้อง ของดีนาง
ยืนตาค้าง สุด ห้ามใจ ช่างใหญ่โต…
เนื้อในแดง แต่เม็ดดำน่าขำนัก
จำใจควักเงินจ่าย ให้คนโก้
ถึงเม็ดดำ จำใจหิ้ว ด้วยหิวโซ
เพราะแตงโม…ขายไม่แพง…แถมแดงดี…

[KHOMKRIT UDARAK]

ขำๆๆๆๆๆๆ

คลายเครียด

[คนน่ารัก]

สนุกดีน่าอ่านมากเลย ทะลึ่งดี

ขำๆ ดีดี น่าอ่านมากเลย 555555555555+-*-