7. วิธีคิดแบบรู้คุณค่าแท้-คุณค่าเทียม
เป็นวิธีคิดแบบสกัดหรือบรรเทาตัณหา เป็นขั้นฝึกหัดขัดเกลากิเสสหรือตัดทางไม่ให้กิเลสเข้ามาครอบงำจิตใจแล้วชักจูงพฤติกรรมต่อๆไป
วิธีคิดแบบนี้ใช้มากในชีวิตประจำวัน เพราะเกี่ยวข้องกับการบริโภคใช้สอยปัจจัย 4
มุ่งให้เข้าใจและเลือกเสพสิ่งที่เป็น คุณค่าแท้ ที่เป็นประโยชน์กับชีวิตอย่างแท้จริง เป็นไปเพื่อประโยชน์สุขทั้งแก่ตนและผู้อื่น ทั้งยังเกื้อกูลแก่ความเจริญงอกงามของกุศลกรรม เช่น ความมีสติ ทำให้พ้นจากความเป็นทาสของวัตถุ เพราะเป็นการเกี่ยวข้องด้วยปัญญา และมีขอบเขตอันเหมาะสม
ตรงกันข้าม คุณค่าเทียม จะพอกเสริมด้วยตัณหา ซึ่งไม่เกื้อกูลแก่ชีวิต ทำให้เกิดอกุศลธรรม เช่น ความโลภ ความมัวเมา ความริษยา มานะ ทิฏฐิ ตลอดจนการยกตนข่มผู้อื่น ไม่มีขอบเขตและเป็นไปเพื่อการแก่งแย่งเบียดเบียน
ตัวอย่างเช่น อาหารที่กินด้วยปัญญาเพื่อคุณค่าแท้มื้อหนึ่งราคา 10 บาท อาจมีคุณค่าแก่ชีวิตร่างกายมากกว่าอาหารมื้อเดียวราคา 1000 บาท ที่กินด้วยตัณหา เพื่อสนองความอยากหรือเพื่อเสริมราคาของตัวตน และหนำซ้ำอาจเป็นอันตรายแก่ร่างกาย