เรื่องเล่าอิสรชน : เมื่อถึงคราวท้อแท้ใจกับการทำงานที่โดดเดี่ยว


คำปลอบโยนบางครั้งก็มีผลได้เพียงชั่วระยะเวลาสั้น ๆ เพราะเมื่อเผชิญความเป็นจริงที่ว่า ต้อง ดิ้นรนหางบประมาณมาทำงานและเลี้ยงปากเลี้ยงท้องคนทำงานไปพร้อมกันด้วยแล้ว มันคือความโหดร้ายที่อุดมการณ์แห่งชีวิตทดลองทดสอบกำลังใจ และความอึดในการทำงานเลยทีเดียว หลายคนที่มาร่วมงาน ยอมรับว่าท้อแท้และถอดใจ แต่เมื่อมองย้อนมาที่กลุ่มเป้าหมายในการทำงานแล้ว ความุ่งมั่นก็ ผุดตามขึ้นมาเช่นกัน เราต้องมีความเพียรมากกว่านี้ เราต้องว่ายน้ำ อย่างไม่หยุด เฉกเช่น พระมหาชนก ที่พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว ทรงบอกผ่านลงมายังประชาชนของพระองค์

เมื่อถึงคราวท้อแท้ใจกับการทำงานที่โดดเดี่ยว 

     อย่างที่เคยบอกไว้ก่อนหน้านี้หลายต่อหลายครั้งว่า อิสรชน ทำงานกับคนด้อยโอกาส มากว่า 10 ปีแล้ว ที่ผ่าน ๆ มา ก็ได้รับการสนับสนุนจาก หลายต่อหลายคนเป็นอย่างดี ที่สำคัญช่วงก่อนหน้านี้ อิสรชน ยังไม่ได้ขยายการทำงานออกไปอย่างกว้างขวางแบบทุกวันนี้ จากวันนั้นถึงวันนี้ การทำงานที่ กว้างขวางและขยายพื้นที่การทำงานอันเนื่องมาจากปัญหาที่พบและสภาพแวดล้อมรวมถึงปัจจัยในการทำงานที่ผสมผสานเข้ามา จากที่อิสรชน ทำงานกับ เด็กเร่ร่อน เด็กด้อยโอกาส ไม่กี่ร้อยคน ถึงวันนี้ จำนวนกลุ่มคนที่ อิสรชน เข้าไปทำงานสร้างกระบวนการเรียนรู้มีจำนวนเพิ่มมากขึ้น ค่าใช้จ่าย และ สิ่งที่จำเป็นต้องใช้ในการสร้างกระบวนการเรียนรู้ก็เพิ่มมากขึ้นไปด้วย แต่ในทางกลับกัน การสนับสนุนกลับมาสะท้อนกลับเข้ามาในจำนวนที่น้อยลง หรือแทบจะไม่มีเลยในบางช่วง ซึ่งเป็นอยู่อย่างนี้ มาจนจะครบขวบปีในอีกไม่กี่สัปดาห์แล้ว 

     การทำงานที่ต้อง เข้มแข็งและอดทน กับสถานการณ์ที่บีบคั้นบางที มัน ดูเหมือนจะสร้างความแข็งแกร่งให้เกิดขึ้นในจิตใจคนทำงาน แต่ในขณะเดียวกัน ความท้อแท้ใจ และน้อยใจกับสังคมที่อยู่โดยรอบก็ผุดขึ้นมาอย่างไม่ตั้งใจ บางคน บ่นพึมพำแบบไม่ตั้งใจ ว่า ทำไมเราทำแทบตาย ไม่มีใครเห็น ไม่มีใครช่วยสนับสนุน ก็ต้องปลอบใจกันไปในที ว่า ให้อดทน และ ทำจนสังคมเข้าใจและเห็นใจ และวันนั้น มันอาจจะมาช้า แต่ ถ้า มาถึง คนด้อยโอกาสที่เราทำงานอยู่ด้วย เขาจะสบาย และเราเองจะเหนื่อยและล้าน้อยลงไป คำปลอบโยนบางครั้งก็มีผลได้เพียงชั่วระยะเวลาสั้น ๆ เพราะเมื่อเผชิญความเป็นจริงที่ว่า ต้อง ดิ้นรนหางบประมาณมาทำงานและเลี้ยงปากเลี้ยงท้องคนทำงานไปพร้อมกันด้วยแล้ว มันคือความโหดร้ายที่อุดมการณ์แห่งชีวิตทดลองทดสอบกำลังใจ และความอึดในการทำงานเลยทีเดียว หลายคนที่มาร่วมงาน ยอมรับว่าท้อแท้และถอดใจ แต่เมื่อมองย้อนมาที่กลุ่มเป้าหมายในการทำงานแล้ว ความุ่งมั่นก็ ผุดตามขึ้นมาเช่นกัน เราต้องมีความเพียรมากกว่านี้ เราต้องว่ายน้ำ อย่างไม่หยุด เฉกเช่น พระมหาชนก ที่พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว ทรงบอกผ่านลงมายังประชาชนของพระองค์ 

     วันนี้ อิสรชน แม้จะมีความเพียร และ อดทนสักเท่าไร ก็ ต้องมี วันที่หมดเรี่ยวหมดแรงและล้มลงได้ แต่ที่ยังห่วงกันก็คือ กลุ่มเป้าหมายที่เป็นคนด้อยโอกาส คนเร่ร่อน คนที่ติดเชื่อเอดส์ ในที่สาธารณะหลายร้อยคน ที่เราทำงานอยู่ ใครจะ นำโอกาสดีดีของสังคม มาแบ่งปันพวกเขา ?? 

     คิดแล้วสะท้อนใจ แต่ ก็ได้แต่หวังลึก ๆ ว่า สังคม คงไม่โหดร้ายเกินไป กับคนที่ ทำงานด้วยความสุข และ มีความมุ่งมั่น กับการทำงานเพื่อเชื่อมโอกาสของคนในสังคมเข้าด้วยกัน เพื่อความเท่าเทียมกันในการเรียนรู้เพื่อสังคมที่ดี สมาคมสร้างสรรค์กิจกรรมอิสรชน(องค์กรสาธารณประโยชน์) ยังพร้อมจะทำงาน หาก คนในสังคม ทุกภาคส่วนในสังคม เห็นความสำคัญและให้โอกาสในการทำงานต่อ..

หมายเลขบันทึก: 61583เขียนเมื่อ 21 พฤศจิกายน 2006 12:25 น. ()แก้ไขเมื่อ 11 กุมภาพันธ์ 2012 16:26 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (0)

ไม่มีความเห็น

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท