บันทึกความทรงจำ (7-14 ต.ค. 49) : Mongolia (29)
พฤหัสบดี ที่ 12 ตุลาคม 2549 (ต่อ)
พอมาได้สัก 500 ม. ผมสบายใจขึ้นเยอะ คนจูงม้าผมเริ่มขี่ม้าของเขาเร็วขึ้นเพื่อให้ทันคนอื่น ๆ ผมจึงมีโอกาสได้ขี่ม้าคุยกับคนอื่น ๆ อย่างมีความสุขมาก ๆ กับประสบการณ์แปลกใหม่ ในธรรมชาติที่สุดจะบรรยายของมองโกเลีย สวยและน่าประทับใจมากครับ อ.วิภพ เห็นผมท่าทางจะมีความสุขมากเป็นพิเศษจึงแอบเก็บภาพเป็น movie พร้อมเสียงไว้ด้วย ภายหลังเอามาเปิดให้ผมดู+ฟัง ผมชอบการบันทึกนี้มาก เมื่อกลับมาถึง มน. จึงนำมาเปิดดูอีกครั้งที่ QAU ปรากฏว่ากลายเป็นหนังตลกไป (Joking Movie) พวกน้อง ๆ ใน QAU หัวเราะกันท้องแข็งแทนที่จะเห็นเป็นเรื่องดีเรื่องเก่ง (Hero Story) ทำให้ไม่มั่นใจที่จะเอาไปอวดคนอื่น ๆ อีก
ขี่ม้ามาได้สักประมาณ 1 กม. จึงเลี้ยวกลับทางเดิม อ.วิชาญ และ อ.เก๋ เริ่มประมาท เร่งควบม้าแข่งกัน แต่ก็ไม่มีอะไรที่เป็นอันตราย เกิดขึ้น
จากการควบม้าแข่งกันในครั้งนี้ทำให้ทราบว่าในฝูงม้านั้นก็มีชนชั้นหรือมีวินัยอยู่ในฝูงด้วยเหมือนกัน ม้าของ อ.วิชาญทำอย่างไรก็ไม่ยอมแซงม้าของ อ.เก๋ เขาอาจจะฝึกมาอย่างนั้นหรืออาจจะเป็นเรื่องบังเอิญก็ได้ ถ้าฝึกมาเช่นนั้นก็อาจสะท้อนบุคลิกของคนที่กำลังขี่ได้เช่นกัน อ.เก๋ตัดสินใจตั้งแต่ก่อนมาแล้วว่าจะต้องขึ้นม้าและกระตือรือร้นขึ้นเป็นคนแรกก่อนใครทั้งหมดจึงได้ม้าดีที่สุด มีลักษณะของผู้นำ ส่วนผมลังเลตั้งแต่ก่อนมาแล้วว่าจะพักอยู่ในกระโจมดีหรือจะมาขี่ม้าดี สุดท้ายมาขี่ม้าก็ยอมขึ้นเป็นคนหลังสุด ได้ม้าตัวเล็กเดินตามคนอื่นเขาและอยู่หลังสุด ผมคงจะไม่เหมาะที่จะเป็นผู้นำที่ดีถ้าดูจากเหตุการณ์นี้ และเมื่อพิจารณาย้อนกลับไปนาน ๆ ก็พบว่าสอดคล้องกันกับประสบการณ์อื่น ๆ พยายามปลอบใจ (หลอก) ตัวเองว่าขอเป็นผู้นำที่นำจากข้างหลังก็แล้วกัน ทำให้รู้สึกดีขึ้นเยอะ
กลับมาถึงฟาร์ม เจ้าของฟาร์มที่เป็นผู้หญิงพาพวกเราเข้าไปในกระโจม เอาของกินมาให้กิน เป็น Cheese ที่ทำเองและอะไรสักอย่างคล้าย ๆ จะเป็นโยเกิร์ตใส่ถ้วยมาให้ ผมกินทุกอย่าง อร่อยดี
ก่อนกลับผมขอยืมเงินจาก อ.วิชาญ และมอบเป็นพิเศษให้ 10,000 ทุกกรุก ดูท่าทางเขาดีใจมาก ผมอยากให้เขาเข้มแข็งและอยู่ในที่ฟาร์มของเขาได้โดยไม่ต้องย้ายไปอยู่ใน UB เหมือนหลาย ๆ คนที่ผมเห็นว่ากำลังลำบากอยู่ในเมือง อย่างน้อยก็เหมือนเด็ก 2 คนที่มาขอสตางค์เมื่อวานนี้ที่หน้า State Department Store
ผมขี่ม้าตัวเล็กสุด (ด้านหลัง) ที่ดูเหมือนเรื่องตลกมาก
(เสียความมั่นใจในการจะไปอวดคนอื่นต่อจริง ๆ)
กลับมาถึงฟาร์มกันโดยสวัสดิภาพ
เจ้าของฟาร์มพาพวกเราเข้าไปในกระโจม และเอาของกินมาให้
(ใจดีกันทั้งครอบครัว)
วิบูลย์ วัฒนาธร
.
ความเห็น (2)
- แหม! ไปมองโกเลียครั้งนี้ มีหลายประสบการณ์ที่ทำให้ท่านอาจารย์วิบูลย์ขาดความมั่นใจ
- อยากจะบอกว่า คนเราไม่ได้เก่งไปหมดทุกอย่างหรอกครับ
- จุดเด่นขออาจารย์ คือ สามารถ หล่อหลอมให้คนเก่งๆ มารวมกันได้ และทำงานกันเป็นทีมครับ
- บางครั้ง..ผู้นำต้องอยู่คอยปกป้องลูกน้องอยู่ด้านหลังครับ
- บางครั้ง..ผู้นำต้องอยู่คอยปกป้องลูกน้องอยู่ด้านหลังครับ --- เผื่อบางทีลูกน้องไม่ไหว จะได้ช่วยกันผลักลูกพี่ให้ออกไปรับหน้า ... ใช่มั้ยคะอาจารย์ beeman :P
- ตูนได้รู้ว่าอาจารย์ beeman รู้จักอาจารย์วิบูลย์มากเท่าไหนจาก Gotoknow
- และตูนก็ได้รู้จักอาจารย์มากขึ้นจาก Gotoknow อยู่เสมอค่ะ
ด้วยความเคารพค่ะ