....บางคนอาจมองว่าปัญหาที่ร้ายแรงในปัจจุบันนี้เป็นปัญหาทางด้านเศรษฐกิจ ทางด้านสังคม หรือปัญหาอะไรก็ตามที่คนทั่วไปมองดูเหมือนว่า เป็นเรื่องใหญ่ แต่สำหรับผมปัญหาที่แท้จริงของมนุษยชาติก็คือ “ปัญหาทางด้านศีลธรรมและจริยธรรม”
จิตวิญญาณที่ขาดหายไปของ อารยธรรมตะวันตก...........
....ดูเหมือนว่ามนุษยชาติวันนี้กำลังยืนอยู่บนปากเหวแห่งความหายนะ ซึ่งมันไม่ได้เกิดจากการทำลายล้างและสิ่งเลวร้ายรอบตัวของพวกเขา
แต่ภัยดังกล่าวเป็นเพียงเครื่องหมายอย่างหนึ่งเท่านั้น มันมิใช่โรคร้ายที่แท้จริง โดยสาเหตุของอาการดังกล่าว เกิดจากการที่มนุษยชาติ
ขาดคุณค่าที่สำคัญของชีวิต ซึ่งเป็นปัจจัยของการอยู่รอดและความก้าวหน้าที่แท้จริง
แม้แต่โลกตะวันตกก็ตระหนักดีว่ามิสามารถที่จะเสนอคุณค่าที่บริสุทธิ์สมบูรณ์ใดๆเพื่อเป็นทางนำแก่มนุษยชาติได้
ทั้งนี้มิใช่ว่าวัฒนธรรมตะวันตกในด้านวัตถุไม่ดีหรือมิใช่ว่าอำนาจทางทหารและทางเศรษฐกิจอ่อนแอลง
โลกตะวันตกรู้ดีว่าตนเองไม่ได้ครอบครองสิ่งใดๆที่จะมาสร้างความพึงพอใจแก่มนุษยชาติ
และมิได้ครอบครองสิ่งที่จะมาอธิบายเหตุผลเกี่ยวกับการมีอยู่ของชีวิต
โดยเนื้อแท้แล้วเพราะว่าตะวันตกไม่มีคุณค่าที่แท้จริงให้กับชีวิตมนุษย์ โดยมีลักษณะเฉพาะของวัฒนธรรมแบบวัตถุนิยมสุดขั้วและตัดขาดกับศาสนา
จนในที่สุดแล้วโลกตะวันตกต้องหันกลับมายังโลกตะวันออกเพื่อหาคุณค่าที่พวกเขาขาดหายไป โดยประชาชนจำนวนมากหันมาหาอิสลาม
....ยุคสมัยแห่งการกลับมาใหม่ของวิทยาศาสตร์ได้ดำเนินมาถึงจุดล่อแหลม เริ่มต้นด้วยการฟื้นฟูศิลปะวิชาการในศตวรรษที่ 16
และบรรลุจุดสูงสุดในศตวรรรษที่ 18 ,19 แต่ยุคสมัยนี้มันก็ไม่ได้พบหนทางใหม่ในการค้นพบความจริงของธรรมชาติ
และก็มิได้ครอบครองเจตนารมณ์แห่งการฟื้นฟูเลย
วิทยาศาสตร์ตะวันตก ได้ประสบความสำเร็จตามเป้าหมายในการถอดกลอนหรือไขปัญหาความลับของธรรมชาติ แต่อย่างไรก็ตาม
ปัจจุบัน วิทยาศาสตร์ได้ก้าวเข้ามาถึงพรมแดนหรือขอบเขตข้อจำกัดอันหนึ่ง ซึ่งได้ก่อให้เกิดความยุ่งยากนานาประการเกี่ยวกับตัววิทยาศาสตร์เอง
วิทยาศาสตร์ที่ผ่านมาไม่เคยเป็นอิสระทางความคิดอย่างแท้จริง เพราะขึ้นกับค่านิยมเป็นสำคัญ และค่านิยมก็มักจะถูกกำหนดแบบผูกขาด
จากระบบเศรษฐกิจที่มีอุตสาหกรรมเป็นพื้นฐาน สถาบันทางวิทยาศาสตร์แทบทั้งหมดตกอยู่ภายใต้อิทธิพลของทุน และไร้อิสรภาพ
ในยุคทุนนิยมนี้ จึงเห็นได้ชัดว่าวิทยาศาสตร์ถูกจำกัดหน้าที่เป็นเพียงเครื่องมือรับใช้อุตสาหกรรม ด้วยการพัฒนาเทคโนโลยี
ผ่านทางนโยบายของรัฐ และบรรษัทธุรกิจขนาดใหญ่
....บางคนอาจมองว่าปัญหาที่ร้ายแรงในปัจจุบันนี้เป็นปัญหาทางด้านเศรษฐกิจ ทางด้านสังคม หรือปัญหาอะไรก็ตามที่คนทั่วไปมองดูเหมือนว่า
เป็นเรื่องใหญ่ แต่สำหรับผมปัญหาที่แท้จริงของมนุษยชาติก็คือ “ปัญหาทางด้านศีลธรรมและจริยธรรม”
เพราะหัวใจของมนุษย์นั้นอาจจะเป็นบ่อเกิดของความดีงามและความเลวร้ายที่สุดก็ได้
ปัจจุบันแม้ว่าวิทยาศาสตร์ และเทคโนโลยีได้เจริญขึ้นอย่างสูงสุด แต่ศีลธรรมและจริยธรรมของมนุษย์กับตกต่ำอย่างที่สุดเช่นกัน
ซึ่งสิ่งเหล่านี้แทบจะหาไม่ได้ในระบอบที่เราอาศัยอยู่ นอกจากโดยความเชื่อทางด้านศาสนาเท่านั้น
…ถึงเวลาแล้วที่มนุษย์จะกลับมาสู่รากฐานดั้งเดิมของพวกเขา แต่มิได้หมายความว่าจะต้องละทิ้งเทคโนโลยีหรือความเจริญก้าวหน้าทางวัตถุ
เพราะมันเป็นสิ่งจำเป็นในการดำรงชีวิตอยู่
แต่เราต้องนำพาความเจริญรุ่งเรืองเหล่านี้เคลื่อนไปพร้อมกับจิตวิญญาณที่ขาดหายไปของมัน...