ถ้าจะบอกว่ารู้สึก "เฉยๆ" ก็คงเป็นคำมุสาที่หนักหนาเอาการ....
ความจริงคิดไว้ว่าจะแอบเก็บความรู้สึกปิติยินดีไว้เงียบๆคนเดียว แต่บังเอิญท่านเอื้อเมล์มาบอกว่า ให้เขียนความรู้สึกของตัวเองเมื่อทราบว่าชุมชนของเราได้รับรางวัล KM Bio Award 2006 ได้เลยตามสบาย
พี่เม่ยได้รับโทรศัพท์จากคุณลักษณ์..
lucky คนกันเองในภาควิชาเราตั้งแต่ทุ่มกว่าๆของวันศุกร์ คุณลักษณ์น้ำเสียงตื่นเต้นยินดีมากแถมยังฝากบอกให้โทรแจ้งท่านเอื้อด้วย
พี่เม่ยนะ เสียดายค่าโทรศัพท์ก็เสียดาย แต่ก็ตัดใจโทรบอกท่านสักหน่อยก็ได้แล้วค่อยไปเรียกเก็บสตังค์ในภายหลัง แต่ดูเหมือนจะไม่ทัน
คุณเมตตา กัลยาณมิตรคนดี...ที่มาเคาะประตูบล็อกพวกเราทุกคนให้ไปรับทราบข่าวดีไว้แล้วเหมือนกัน
อดใจรอ...จนท่านผู้ก่อตั้งชุมชน (ก็ท่านเอื้อนั่นแหล่ะ...)ปล่อยบันทึกของท่านออกมาก่อน ก็ถึงตาพี่เม่ยบ้างแล้วนะคะ...
ก่อนอื่นก็ต้องทำตาโต ห่อริมฝีปากเล็กน้อยทำเสียง "โอ..." ออกมาเบาๆ ยกสองมือขึ้นมาบังปากไว้ ทำตารื้นๆให้มีน้ำใสๆออกมาเอ่อที่เบ้าตาทั้งสอง....แล้วพูดว่า...
"โอ...เกินคาดค่ะ..รู้สึกดีใจค่ะ ดีใจกับตัวเอง ดีใจแทนท่านเอื้อมาก ดีใจแทนชาวพยาธิทุกคนด้วย"
************
ในความคิดพี่เม่ยนั้น สิ่งสำคัญที่สุดที่ทำให้ชุมชนของเราประสบความสำเร็จในวันนี้ได้ ก็เนื่องมาจากการทำงานหนักของท่านเอื้อนะคะ ที่ได้ผลักดันให้เกิดกิจกรรมหลากหลายขึ้นในภาควิชาของเรา ไม่ว่าจะเป็น Patho-Otop, อาชีวอนามัย, สสพ., ISO15189, การเพิ่มช่องทางสื่อสารต่างๆ...รวมถึงกิจกรรมอื่นๆอีกมากมาย.....
เพราะทุกกิจกรรมที่ท่านเอื้อผลักดันให้เกิดขึ้นในภาควิชา มุ่งเน้นการสร้างขวัญและกำลังใจให้กับบุคลากรทุกระดับ เน้นการพัฒนาคนไปพร้อมๆกับงาน......ก็เป้าหมายของท่านเอื้อชัดเจนขนาดนี้ ท่านจึงได้รับความร่วมมือร่วมใจจากทุกคน ....
การเขียนบันทึกของพวกเราเป็นเพียงการถ่ายทอดให้เห็นถึงความสำเร็จในการดำเนินกิจกรรรมต่างๆในภาควิชาค่ะ พี่เม่ยได้สัมผัสถึงความสุข ความภูมิใจของชาวพยาธิหลายๆคน...จนอดใจไว้ไม่ไหว ต้องนำมาบันทึกไว้อย่างต่อเนื่อง....และที่ยืนยาวมาได้จนถึงบัดนี้...ก็เพราะใจสั่งมา....
ก็สัญญากันตรงนี้ค่ะ ว่าพี่เม่ยก็ยังคงเต็มใจ และยินดีที่จะช่วยทำงานกันต่อไปอย่างเต็มเวลาและเต็มความสามารถของตนเอง...เท่าที่จะทำได้
เชียร์ค่ะ.....!!