เมื่อกาลเวลาผ่าน วันวานยังคงอยู่ความในความทรงจำ ความรู้สึกบางอย่างมันหายไป นั่นเป็นเพราะว่าการกระทำของใคร ๆที่ทำให้มันรู้สึกอย่างนั้น ความจริงที่ยังหลงเหลือ คือความรู้สึกไม่ว่าจะเป็นทั้งในด้านดี หรือลบขึ้นอยู่กับช่วงเวลา คำพูดที่อยากบอกใคร บางครั้งก็เป็นแค่ความต้องการแต่ก็ยังพลาดโอกาสทีจะบอก เพียงช้าลงหน่อยแต่ก็ทำให้เรารู้สึกว่ามันคุ้มค่ากับการที่ได้รับรู้ถึงความจริงที่ใครมีให้ มีคำถามเพียงว่า หากความสัมพันธ์ในความเป็น "เพื่อน" มันจะขาดสะบั้นลงก็คงเป็นเพราะว่าเราเป็นอย่างที่ใคร ๆ อยากให้เป็นไม่ได้ แต่มันก็เป็นเหตุผลเดียวที่ยังทำให้เราดำเนินชีวิตอยู่ต่อไปได้ ไม่ได้เสียใจหรอกหากว่าต้องเสียเพื่อนที่เป็นแบบนั้นไปบ้าง อย่างน้อยก็ทำให้เราได้มีโอกาสที่จะได้มีเพื่อนใหม่บางครั้งมันอาจทำให้เรามีชีวิตทีดีขึ้นก็เป็นได้
เราคงต้องเป็นอย่างที่เราเป็น...
เมื่อเราพยายามที่สุดที่จะรักษามันไว้...
แต่มันไม่เป็นอย่างที่เราต้องการ...
เราก็ต้องยอมรับและก้าวเดินต่อไป เพราะมีอะไรอีกมากมายรอเราอยู่ข้างหน้า...