ชิวิตจริงของอินเทอร์น : ประสบการณ์จากการปฏิบัติจริง
ดิฉันจับคอมพิวเตอร์ครั้งแรกเมื่อทำงานเป็นกองบรรณาธิการวารสารแลสยาม โปรแกรมที่ใช้ในครั้งนั้นคือ wordราชวิถี แต่ก็ไม่ได้ใช้อะไรมากไปกว่าการพิมพ์ต้นฉบับธรรมดา
การทำงานในเวลาต่อมาก็มีการใช้คอมพิวเตอร์สำหรับพิมพ์ต้นฉบับอีกเช่นเคย แล้วน้องที่ทำงานก็เข้ามาแนะนำว่าการรับส่งอีเมลนี่แหละที่ช่วยให้เขาคุ้นชินกับการใช้คอมพิวเตอร์อย่างรวดเร็ว พร้อมกันนั้นก็ลงทะเบียนเข้าใช้อีเมลให้ดิฉันเสร็จสรรพ
แต่ดิฉันก็ไม่เคยนึกอยากจะมีธุรกรรมอะไรกับคอมพิวเตอร์ให้มากไปกว่านั้น จนเมื่อปลายปีที่แล้วดิฉันก็ได้รับตำแหน่งหัวหน้าส่วนประมวลและพัฒนาความรู้ และมีคอมพิวเตอร์ประจำตำแหน่งมาด้วย ๑ เครื่อง อีกไม่นานดิฉันก็เข้าร่วมเป็นวิทยากรของ ห้องเรียนKM พอกลับมาที่โรงเรียนก็ทดลองเขียน blog แล้วชีวิตก็เปลี่ยนไป !!
เพื่อนที่ทำงาน (ครูส้ม)บอกว่า การเขียนบันทึก และการสั่งให้ตีพิมพ์บันทึกได้นี่เป็นเหมือนการสอบเลื่อนขั้นการใช้คอมพิวเตอร์ จากขั้นพื้นฐานไปสู่ขั้นก้าวหน้า เพราะต้องใช้ความสามารถเพิ่มขี้นอีกระดับหนึ่ง ที่เกินขั้นพื้นฐานมาแล้ว
ดิฉันคิดว่าตัวเองก็พัฒนาความคุ้นชินในการใช้คอมพิวเตอร์ และมีนิสัยในการค้นหาข้อมูลผ่านจอติดมาไม่น้อย นับตั้งแต่วันแกะกล่อง เมื่อปลายปีที่ผ่านมา(ดังรูปที่ตั้งใจบันทึกเก็บเอาไว้เป็นหลักฐานที่อยู่ทางด้านบนขวา)
แล้วก็มาถึงวันที่ดิฉันก้าวเข้าไปใช้ชีวิตอินเทอร์นที่ สคส.เป็นเวลา ๒ เดือนเต็ม คนที่นั่นนั่งง่วนอยู่หน้าจอคอมพิวเตอร์เกือบตลอดทั้งวัน อย่างแรกที่ทุกคนทำเมื่อมาถึงที่ทำงานคือการเช็คเมล และเข้าไปอ่านบันทึกใน GotoKnow โดยเฉพาะ /thaikm นั้น เป็นพาดหัวที่ทุกคนจะไม่พลาด
เมื่อกลับจากงานก็ต้องเข้าไปเขียนบันทึก และอ่านบันทึกของกันและกัน เป็นการ "ส่งสาร" และ "สื่อสาร" ทั้งวิธีคิดและวิธีทำ นับได้ว่าเป็นการสร้างกระบวนการเรียนรู้ด้วยการใช้พื้นที่เสมือนอย่างคุ้มค่า
เครื่องมือแสดงความคิดที่คน สคส.ใช้กันอยู่เนืองๆก็คือการนำเสนอด้วยโปรแกรม power point ซึ่งดิฉันเคยใช้งานอยู่บ้าง แต่ก็ยังไม่เคยลงมือทำด้วยตนเองมาก่อน เมื่อเห็นประโยชน์ว่าต้องใช้ จึงต้องหัดทำ ทั้งที่ก่อนหน้านั้นไม่เคยคิดอยากทำมาก่อนเลย
ดิฉันเรียนรู้จากพฤติกรรมของตนเองว่า ผู้เรียนจะมีความสนใจใฝ่รู้อย่างจริงจังก็ต่อเมื่อ..การเรียนรู้นั้นก่อประโยชน์และเชื่อมโยงสัมพันธ์กับชีวิตจริงของผู้เรียน เท่านั้น
จากอุปสรรคปัญหาในการตีพิมพ์บันทึก ทำให้ดิฉันต้องเรียนรู้ภาษา html ที่จำเป็น เพื่อให้งานการเขียนบันทึกสำเร็จลงอย่างดี นับได้ว่าเป็นอีกเหตุการณ์หนึ่งที่ทำให้ดิฉันได้เข้ามาทำความรู้จักกับคอมพิวเตอร์ในระดับที่มากกว่าที่เคยเป็นมา ทักษะนี้น่าจะนำดิฉันไปสู่การทำงานอื่นๆต่อไปได้อีก หากดิฉันมีความสนใจ (หรือความจำเป็น)เพิ่มเติมกว่านี้
สิ่งที่เกิดขึ้นกับดิฉันก็คือขั้นตอน และกระบวนการที่พยายามสร้างให้เกิดขึ้นกับเด็กนักเรียนของเพลินพัฒนาทุกคน เพื่อสร้างให้พวกเขาเห็นประโยชน์ของการเรียนรู้ และได้ใช้ประโยชน์ในสิ่งที่ได้เรียนรู้ไปแล้วให้มากที่สุดเท่าที่จะมากได้
ความเห็น (4)
ชื่นชมความเป็นบุคคลเรียนรู้และใฝ่รู้ของคุณครูใหม่ค่ะ อ่านบันทึกนี้แล้วคิดถึงตัวเองค่ะ เมื่อก่อนที่ยังอ่อนเยาว์ เรียนรู้โปรแกรมต่างๆ ไปเรื่อยๆ เมื่อมีความจำเป็นหรือเป็นประโยชน์กับการใช้งาน แต่ตอนนี้ พลังนี้น้อยลงมากแล้ว แม้เห็นว่ามีประโยชน์ก็ยังไม่ค่อยยอมเรียนรู้ ขอบคุณครูใหม่ ที่ช่วยเตือนสติ
- สวัสดีครับครูใหม่
- สงสัยเราจะอายุไล่ ๆ กันนะครับ เพราะผมก็เกิดขึ้นในช่วงของเวิร์ดราชวิถี CW RW จอเขียว จอเทาครับ ใช้แผ่นดิสห้านิ้ว ตอนนั้นตื่นเต้นและตื่นใจมาก ๆ เลยครับ เมื่อเจอคอมฯเป็นเครื่องแรก
- ตอนนี้ผมก็พยายามเรียนรู้ชีวิต Intern จากครูใหม่ให้มากที่สุดครับ เพราะนำไปพัฒนาตนเองให้ดีและเก่งเหมือนครูใหม่ครับ
สวัสดีค่ะคุณหมอปารมี
ยินดีที่ได้พบคุณหมออีกครั้ง :) ที่ยังสดชื่นกับการทำงานมาจนถึงทุกวันนี้ได้ คงเป็นเพราะได้รับพลังจากการ ลปรร. และการได้เห็นแบบอย่างของคนที่คิดดี ทำดี อยู่เสมอ ..คุณหมอเองก็เป็นส่วนหนึ่งของแบบอย่างและแรงบันดาลใจนี้ค่ะ
- สวัสดีค่ะคุณปภังกร
- ถ้าทันใช้โปรแกรมราชวิถีก็เห็นจะใช่ล่ะค่ะ...
- ดิฉันเองก็ได้เรียนรู้อะไรหลายอย่างจากบันทึกของคุณเหมือนกัน
- ตอนนี้จบจากชีวิตอินเทอร์น เข้าสู่ช่วง...ชีวิตจริงของอินเทอร์น แล้วค่ะ ติดตามตอนต่อไปได้เรื่อยๆนะคะ