บันทึกความทรงจำ (7-14 ต.ค. 49) : Mongolia (21)

อังคารที่ 10 ตุลาคม 2549 (ต่อ) 

        เรื่องที่ผมจะต้องนำเสนอในเช้าวันพรุ่งนี้จึงเป็นเรื่องที่น่าหนักใจพอสมควร เนื่องจากเป็นเรื่องที่คนอื่น ๆ ช่วยกันทำกันมาเป็นเวลา 5 ปี แต่ผมจะต้องนำเสนอให้เสร็จภายในเวลา 15 นาที อย่างไรก็ดี ผมคิดว่าไม่เหนือบ่ากว่าแรงอะไร สามารถทำให้ได้ อะไรที่มีเนื้อหา มีสาระ  ผมพอจะพูดได้ พูดเป็น ครับ (วันนี้ยังมีต่อ)

        หมายเหตุ ที่ผมบันทึกไว้ว่า “วันนี้ยังมีต่อ” นั้น ความจริงอยากจะเขียนเล่าต่ออีกมาก แต่ว่าไม่สามารถทำได้ เนื่องจากมีอาการเคืองและเจ็บตามาก น้ำตาไหลตลอดเวลา จึงต้องให้ตาได้พักผ่อนบ้าง สาเหตุหลักเนื่องจากระหว่างที่อยู่ UB นั้นมีแดดจัดมาก แต่อากาศจะไม่ร้อนเหมือนบ้านเราแถมหนาวมากด้วยซ้ำ เราจึงชอบที่จะเดินอยู่กลางแดดกันทีละนาน ๆ (ทำให้ร่างกายอบอุ่นด้วย ดูบ้าน ดูเมือง ดูผู้คนไปด้วย) นัยน์ตาผมคงไม่คุ้นกับแสงจ้ามานานจึงทนไม่ได้ อาการน่ากลัวมาก ต้นคอก็ไหม้จาก UV light ทำให้นึกถึงสมัยที่กำลังเรียน ป.เอก อยู่ที่ UK ตอนนั้นเวลาวันไหนมีแดดดี BBC TV ช่องต่าง ๆ จะออกมาช่วยเตือนผู้ชมว่าควรจะอยู่กลางแดดได้นานแค่ไหน เพื่อไม่ให้เกิดผลเสียกับสายตาและมะเร็งผิวหนัง ครั้งนี้ไม่มีคนเตือนและผมออกจะประมาทไปหน่อยจึงมีปัญหาจนได้

         วิบูลย์ วัฒนาธร

.

[นพ. วัลลภ พรเรืองวงศ์]

ขอขอบพระคุณอาจารย์วิบูลย์...

• ขอขอบพระคุณสำหรับภาพ สาระ ข้อคิด และเรื่องเล่าที่มากด้วยประสบการณ์ครับ

[ผศ.ดร. วิบูลย์ วัฒนาธร]

ขอขอบพระคุณ อ. หมอวัลลภ เช่นกันครับ ที่กรุณาติดตามให้กำลังคนเขียน ถือว่าเป็นการแลกเปลี่ยนกับสิ่งที่ดี ๆ ที่มีประโยชน์ ที่ อ. หมอได้นำมาบันทึกถ่ายทอดให้พวกเราได้รับรู้ตลอดเวลาเช่นกันครับ