เสียงธรรมจากสวนโมกข์ (2)

 

    ผมรักสวนโมกข์ .. เคยบวชเรียนและจำพรรษาที่นั่นเมื่อ ปี 2531 เพื่อนๆขอให้ช่วยเป็นประธานรุ่นพระนวกะในปีนั้น มีความประทับใจมากมาย ได้เอาเหงื่อล้างอัตตากันไม่น้อย  เช่นขุด-ขนดิน ปรับระดับพื้นที่สวนโมกข์นานาชาติ ฯลฯ  วันหนึ่งขณะที่เดินอยู่กับท่านอาจารย์โพธิ์ มีนกป่าตัวเล็กบินเล่นและส่งเสียงร้องอยู่ในพุ่มไม้ใกล้กุฏิท่านอาจารย์พุทธทาส  ท่านชี้ไปที่นกแล้วบอกว่า เห็นไหม มันบินไปไหนๆได้สบายเพราะมันไม่แบกอะไรไปเลย .. สั้นๆแต่ประทับใจ .. ลาสิกขาบท ออกมาทำงานแล้วก็ยังนึกเรื่องนี้ถึงอยู่บ่อยๆ จึงเขียนบทกลอนไปวางให้อ่านกันใน Pantip.com นานมาแล้วครับ ..

 

                          เจ้านกน้อย ทำไม บินไกลนัก

                    ไม่รู้จัก เหนื่อยล้า หรือไฉน

                    ทุกทุกวัน เราเห็น จนเจนใจ

                    เจ้าบินได้ อย่างไร แสนเสรี

                            มองดูเถิด เห็นอะไร ในเรื่องนก

                    เจ้าวิหค แบกอะไร ไปไหมนี่

                    แล้วเราล่ะ แบกอะไร ทุกนาที

                    แบกอย่างนี้ ไม่ฉลาด ปราชญ์ให้ปลง

                            ปลงออกไป ใช่ฝืนใจ ฝืนความคิด

                    ปลงด้วยจิต เห็นพิษภัย เลิกไหลหลง

                    ยิ้มรับสู้ ทุกสิ่งไป ใจมั่นคง

                    เป็นอานิสงส์ เรื่องวิหค นกโบยบิน.

 

[Dr.Ka-poom]

ตามมาอ่านคะอาจารย์

ขอบคุณมากนะคะ..สิ่งดีดีที่มา ลปรร.

หากใครผ่านมา..ได้เจอ...ได้อ่าน..

และได้นำไปใช้ใน"ชีวิต"

ความอิ่มสุขคงเกิดขึ้นได้ไม่มากก็น้อยนะคะ

[Mattana Tipayanon]

สวัสดีค่ะอาจารย์

     ขอบคุณน่ะค่ะที่มีบทกลอนดี ๆ อย่างนี้มาให้อ่านกัน เป็นบทกลอนที่ให้แง่คิดอะไรหลาย ๆ อย่างเลยน่ะค่ะ

                           มัทนา

[Handy]

   ขอบคุณครับ ทั้ง Dr.Ka-poom และ คุณ มัทนา

   คุณมัทนาครับ ผมรักภาษาไทย เลยชอบซอกแซกมากไปหน่อยแต่ก็ด้วยเจตนาดีนะ ...

 " ขอบคุณน่ะค่ะ "  น่าจะเป็น " ขอบคุณนะคะ "
"หลาย ๆ อย่างเลยน่ะค่ะ " น่าจะเป็น "หลาย ๆ อย่างเลยนะคะ "  หรือถ้าไม่แก้ก็ควรตัดให้เหลือ ...
" ขอบคุณ ค่ะ " และ "หลาย ๆ อย่างเลย ค่ะ "

 พอดีกว่า พูด ค่ะ คะ บ่อยๆเดี๋ยวเกิดติดแล้วยุ่งแน่เลย
     

[seangja]

ตามมาอ่านเลยได้ประโยชน์คือความรู้เพิ่มเติมทั้งที่เป็นข้อคิดเชิงธรรมะและไวยากรณ์ภาษา..ขอขอบคุณค่ะ

[ssoponn]

ท่านอาจารย์พินิจที่เคารพ

       ผมนึกถึงนิทานเซนที่พระแบกหญิงสาวข้ามแม่น้ำ

ที่พระคนแบกบอกพระที่ยังติด(กิเลส)อยู่ว่า " ท่านยังไม่วางหรือ  ส่วนอตมาวางแล้วนะ "

 

[Handy]

มาช้าหน่อย แต่เข้ามาขอบคุณทั้งสองท่านครับ

• คุณ seangja ... หากได้รับประโยชน์จากสิ่งที่นำเสนอ ก็ยินดีด้วยครับ
• อ.โสภณ คำสวาสดิ์ .. นั่นสิครับ  คนเราที่เห็นเดินกันตัวปลิว  ที่แท้ข้างในใจล้วนแบกของหนักกันอยู่มากมายครับ .. หนักจนหน้านิ่ว  ยิ้มอย่างเยือกเย็นใจได้ยากยิ่งขึ้นทุกที

[ครูแหม่ม]

สวัสดีค่ะ อาจารย์ที่เคารพ

กำลังคิดที่จะเลิก...แบก...อะไร ๆ อีกหลายอย่าง ชวิตคงจะมีสุขขึ้น...

เพราะอ่านกลอนแล้ว เริ่มคิดถึงคำว่า...อุเบกขา...ค่ะ

สงสัยค่ะ เอกอังกฤษ แต่งกลอนได้อย่างยอดเยี่ยม (ขออนุญาต..ชม..ด้วยความเคารพค่ะ)

[Handy]

สวัสดียามเช้าครับ

• ขอบคุณ ครูแหม่ม ครับ
• เขียนไว้นาน แต่หากอ่านแล้วได้ข้อคิด นำให้จิตเบาสบายได้ คนเขียนก็อิ่มใจเป็นธรรมดา
• ส่วนคำชมนั้น .. ขอยืนยันว่า ไม่โกรธหรอกครับ ที่ชม .. อิ อิ อิ