ผมไม่เคยมีความรู้สึกเช่นนี้ที่ไหน...นอกจากสังคมและวัฒนธรรมใน GotoKnow ครับ...
ช่วงนี้ผมติดตามอ่านเรื่อง Mongolia ของท่านอาจารย์วิบูลย์ ซึ่งเป็นเรื่องราวตอนที่ท่านเดินทางไปกับคณะของอาจารย์วิชาญ หัวหน้าศูนย์เทคโนโลยีอวกาศ (ชือเก๋มาก)
เป็นบันทึกที่เป็น series มี 37 ตอน...คิดว่า ทุกตอนมีภาพประกอบดัวย...
บันทึกนี้เป็นบันทึกต่อยอด...ผมตั้งคำถามไว้ที่ชื่อเรื่อง...แล้วครับ และต่อไปนี้คือเหตุผล (บันทึกนี้คิดและเขียนในเวลา 20 นาที)
- ผมชอบสไตล์การเขียนแบบเล่าเรื่องของท่านอาจารย์วิบูลย์ ที่ชอบมากคือเป็นเรื่องเล่าที่มีภาพประกอบด้วย
- เป็นวิธีการเดียวกับที่ผมชอบใช้ในการเล่าเรื่อง และสอนนิสิต เนื่องจากผมสอนชีววิทยาของสัตว์ ดังนั้นการมีภาพประกอบจะช่วยให้นิสิตเข้าใจมากยิ่งขึ้น
- การเล่าเรื่องของอาจารย์วิบูลย์ เป็นการเล่าเรื่องเบาๆ และสอดแทรกความเป็นตัวตนของตนลงไป..เราจะศึกษาเรื่องคนได้จากบันทึกนี้..
- ผมมักมี ไอเดียดีๆ หรือ ปิ๊งแว๊บ...แบบที่อาจารย์ประพนธ์ใช้..ในระหว่างเดินทางเสมอ...และผมคิดว่าท่านอาจารย์วิบูลย์จะมีไอเดียใหม่ๆ เหล่านั้น ซ่อนไว้ในบันทึก
- ผมคงไม่มีโอกาสได้ไปมองโกเลีย และไม่คิดว่าจะไป ดังนั้นการได้อ่านบันทึกนี้ จะทำให้ผมมีความรู้สึกเหมือนได้เดินทางไปด้วย...รวมทั้งได้รู้จักบุคคลที่ร่วมเดินทางไปด้วย (หวังว่าจะเป็นเช่นนั้น)...แค่รู้สึกเหมือนร่วมเดินทางไปด้วย...นี่ก็คุ้มค่ามากแล้ว สำหรับเวลาที่เสียไปในการอ่าน
- ผมเคยเดินทางไปอิสราเอล แล้วเคยจัดงาน...เพื่อเล่าเรื่องให้คนอื่นฟังในประสบการณ์ 1 เดือนของผม ที่อิสราเอลและอียิปต์ มีภาพให้ชมเพียบ แต่มีคนมาร่วมงานประมาณ 5 คนเท่านั้น ทั้งที่ผมมีของแจกด้วย....ผมเคยสงสัยว่าทำไมคนจึงไม่สนใจเรื่องที่ผมจะเล่า...และจนถึงบัดนี้ก็ยังไม่มีคำตอบที่น่าพอใจ...รวมถึงคนอื่นๆ ที่เคยไปเมืองนอกก็มีสภาพคล้ายๆ กันครับ...คือคนที่ไปเมืองนอกกลับมา อยาก Share ประสบการณ์ แต่ไม่มีใครไปฟัง
- เดี๋ยวนี้มี GotoKnow ครับ ท่านอาจารย์วิบูลย์อยากเล่า ใครใคร่ฟังใคร่อ่านก็มาติดตามเอา แต่เราได้ให้แล้ว...ผมเข้าใจความรู้สึกนี้ดี...จึงเข้าไปอ่านและเขียนให้กำลังใจท่านอาจารย์วิบูลย์...รวมถึงคุณโอที่อยู่เบื้องหลังด้วย....แสดงตนให้รู้ว่าอย่างน้อยก็มีอีก 1 คนที่เฝ้าติดตามอยู่
- ขณะนี้มีผู้ติดตามอ่านเรื่อง "มองโกเลีย" โดยการแสดงตนที่ข้อคิดเห็นมีประมาณ 4-5 ราย....ซึ่งก็คงเป็นกำลังใจให้ลงบันทึกต่อไปจนจบ
- ท่านอาจารย์วิบูลย์เขียนบันทึกเหล่านี้ ในสถานการณ์เกือบจะเรียกว่าสดๆ เป็นความคิดในขณะนั้น เป็นความคิดแบบ Original เลย...โดยเขียนลงในสมุดบันทึกพร้อมทั้งถ่ายภาพประกอบ..ซึ่งนำมาให้คุณโอ..ค่อยๆ ลง ตามเวลาที่จะจัดสรรได้...ผมคิดว่าการเขียนแบบสดๆ ก่อนที่ความรู้หรือความรู้สึกจะหายไปนี้....มีพลังซ่อนเร้นอยู่ข้างในมาก เราคงได้เรียนรู้สิ่งดีๆ เหล่านี้
- เนื่องจากผมได้ มีโอกาสร่วมงานกับท่านอาจารย์วิบูลย์บ่อยครั้ง การได้เข้าไปร่วมแสดงความคิดเห็นในบันทึก...เป็นการสร้างความสนิทสนมในวัฒนธรรม...GotoKnow ครับ....ผมมีความรู้สึกว่า มีกัลยาณมิตรหลายคน เกิดขึ้น จากการที่เราได้แลกเปลี่ยนความคิดเห็นกันในบล็อกนี่ละครับ...ต่อไปความไว้เนื้อเชื่อใจก็จะเกิดขึ้น...การร่วมมือการทำงานก็จะเกิดขึ้น...ผมไม่เคยมีความรู้สึกเช่นนี้ที่ไหน...นอกจากสังคมและวัฒนธรรมใน GotoKnow ครับ...