ความทรงจำของน้องแพร

วันนั้นจำได้ว่าเป็นวันเสาร์   ได้ไปเดินออกกำลังกายที่สวนสิริจิต   ได้ยินเสียงเพลงดังแว่วมาแต่ไกล      เสียงเพลงมีความไพเราะมากจนน้องแพรต้องเดินตามหาเสียงเพลงนั้น    เดินมาได้สักครู่ก็พบกับเจ้าของเสียงเพลง          น้องแพรยืนนิ่งอึ่งเมื่อพบคนที่ร้องเพลงซึ่งเป็นคนตาบอด    น้องแพรรู้สึกชื่นชอบที่เขาเหล่านั้นไม่ได้ท้อถอยกับชีวิต   จึงเดินเข้าไปใกล้ ๆ แล้วให้กำลังใจเขาว่า   สู้ต่อไปนะ น้องแพรจะเป็นกำลังใจให้    พร้อมกับบริจาคเงินจำนวนหนึ่งให้กับเขาเหล่านั้น    วันนั้นเป็นวันที่น้องแพรมีความสุขมากที่สุด   

น้องแพรกลับบ้านด้วยความเบิกบานใจ     น้องแพรกลับมาเล่าเรื่องที่พบที่สวนสิริจิตรให้แม่ฟัง   แม่บอกว่าน้องแพรทำดีแล้ว     เราไม่ควรไปดูถูกใครเขา     แม่ให้น้องแพรทำความดี  แล้วความดีจะให้คุณเรา