<p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">ฤดูหนาว ที่จะมาถึง….ผมตอบตัวเองไม่ได้ว่า ชอบฤดูหนาวหรือเปล่า</p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p><p> จริงๆผมชอบอากาศที่เย็นสบาย ไม่ร้อน ดังนั้นผมไม่ชอบฤดูร้อน และ ไม่ชอบฤดูหนาว แต่ผมชอบช่วงเริ่มต้นฤดูหนาว เพราะไม่หนาวมากจนเกินไป</p><p>คนเมืองกรุงอาจจะตื่นเต้นเมื่อครา ลมหนาวพัดผ่าน นั่นเป็นสัญญาณให้หาซื้อเสื้อกันหนาวสีสวยมาสวมใส่ เพียงชั่วสองสามวัน ก็ไม่หนาวเสียแล้ว </p><p>ที่บนดอย….แม่ฮ่องสอน</p><p>เริ่มต้นวันหนาว คือ เวลาที่ข้าวไร่ของคนภูเขาเหลืองอร่าม ฟักแฟงแก่พอที่เก็บเอาไว้ทำพันธุ์เป็นฤดูกาลของการเก็บเกี่ยวผลผลิต และช่วงหนาวที่ยาวนานของคนที่นี่ ก็เป็นเวลาพักผ่อน ในพื้นที่ที่หนาวเหน็บ…หนาวเหน็บจริงๆ</p><p> </p><p>ความแตกต่างของฤดูกาลนี่ทำให้คนต้องอดทน</p><p>เมื่อผมยังเด็ก ต้องปั่นจักรยานมาโรงเรียน คุณครูที่โรงเรียนอนุญาตให้สวมกางเกงขายาว ได้ ผมจำได้ในทุกเช้าต้องปั่นจักรยานระยะทางไกล แต่ไม่มีเหงื่อแม้แต่น้อย อากาศหนาวเย็นถึงกระดูก หมอกลงจัดแทบไม่เห็นทาง เราสวมเสื้อกันหนาวคนละ ๒ ตัว (ตัวพองๆเหมือนตัวหนอน) สวมหมวกปิดเหลือแต่ลูกตา สวมถุงมือ ถุงเท้าหนา …แต่ก็ยังหนาวอยู่ดี </p><p>เวลาเรียนต้องนำเก้าอี้มาเรียนที่สนามหญ้า เพราะต้องผิงแดดเพื่อให้คลายหนาวยามสายของวัน </p><p>สิ่งที่เห็นอีกก็คือ …เพื่อนหลายคนที่ไม่มีเสื้อกันหนาว หนาวสั่นงันงก …เพื่อนหลายคนที่ไม่มีเสื้อกันหนาว พวกเขาบอกว่า ไม่หนาวเลย…(แต่ก็ตัวสั่น ปากเขียว) </p><p>เป็นภาพของความไม่เท่าเทียม…เป็นความด้อยโอกาสของคนจนที่ไม่มีโอกาสซื้อเสื้อกันหนาวราคาแพงมาใส่ … </p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">ช่วงหนาวก็คงต้องรับบริจาคจากผู้ใจบุญที่เจียดเสื้อกันหนาวเก่าๆมาให้เพื่อให้คลายหนาว …</p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">ตอนนั้นผมเองก็มีอยู่ตัวสองตัวเก่าๆที่ต้องใส่ทุกวัน(ใส่มาหลายปีแล้ว)…</p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p><p>หน้าหนาวจึงทรมานมากสำหรับพวกเรา </p><p>ผมเคยทำงานที่อำเภอเล็กๆแห่งหนึ่งชายแดนแม่ฮ่องสอน …ทุกปีในช่วงหน้าหนาว ผมจะขอบริจาคเสื้อผ้า เครื่องนุ่งห่ม จากเพื่อนๆที่อยู่เมืองกรุง มีเพื่อนๆผู้ใหญ่ที่ใจดีเหล่านั้น ได้รวบรวมส่งมาให้ผมตลอดทุกปี </p><p>ผมได้นำไปให้กับพี่น้องชาวไทยภูเขาที่อยู่บนดอยสูงยากจนและขาดแคลน…</p><p>และทุกครั้งที่นำไปให้ พวกเขาดีใจเป็นที่สุด โดยเฉพาะเด็กๆที่ได้เสื้อกันหนาวที่สีสวยกันทั่วหน้า และผู้เฒ่าที่ได้เสื้อกันหนาว หมวกไหมพรม และถุงเท้า </p><p></p><p>รอยยิ้มและคำขอบคุณ…จากพวกเขาเหล่านั้น แทนความหมายที่ดีที่เขาบอกผม และบอกผู้ใหญ่ใจดีที่อยู่ในเมืองกรุง</p><p></p><p> อิ่มอกอิ่มใจ…คนไทยไม่เคยทิ้งกัน…น้ำใจคนไทยไม่เคยแห้งเหือด</p>
พี่สิงห์ป่าสักจะบอกว่า คิดถึงพี่วีรยุทธ ครับ
ต้องรักษาสุขภาพด้วยเช่นกันครับ....บ้านพี่น้องบนดอย จะมีเตาไฟ อยู่ในบ้าน และทุกคนก็จะนอนรอบๆเตาไฟคราหน้าหนาว หลังจากสนทนาวงน้ำชาเสร็จสิ้น เราก็จะขดตัวกับผ้าห่ม รอบๆเตาไฟ
ความต่าง...ใช่แล้วครับ ทำให้เราเข้าใจ และเข้าถึงใจ คนที่ที่หลากหลาย เอื้ออาทรกันมากขึ้น
ขอบคุณพี่มากครับ...ให้พี่มีความสุขและพลังใจในการทำงานยิ่งๆขึ้นไป
สายลมหนาวพัดห่วงเรียวรวงข้าว
น้ำค้างพราวพริ้งพร่างกระจ่างใส
หนาวลมเหนือห่มผ้าผวยช่วยอุ่นไอ
หนาวหัวใจร่วมห่มฝันฉันและเธอ
ฝากไออุ่น...ลอยไป กับไฟฝัน.. กำนัลแด่ พี่ชาย
ขอบคุณครับน้องชายที่แสนดีนาย สิทธิเดช กนกแก้ว
สายลมหนาวพัดโบกโบย คนทางโน้นสบายดีหรือเปล่าครับ???
อยู่เมืองกรุง หนาวแสงนีออนบ้างมั้ยครับ?
ขอบคุณครับกวีสวยๆที่มอบกำนัลผมเสมอมา
ยังคิดๆ อยู่เลยว่า หนาวนี้ ชาวบ้านจะเป็นอย่างไร เพราะว่าปีนี้คงหนาวจัดมากเลยนะคะ ... คิดถึงบรรยากาศ ผิงไฟ กินมันปิ้งสมัยเมื่อไปออกค่ายๆ (... อิอิ นานน่าดู) ก็สนุกดี
แต่ชาวบ้านสิคะ จะเป็นอย่างไรกัน ... แต่ก็เชื่อว่า อยู่บ้านของเขาก็มีความสุขกว่าไปอยู่ที่อื่นเป็นไหนๆ
คุณเอก รักษาสุขภาพหน้าหนาวด้วยนะคะ
เวลาไปบนดอยตอนหน้าหนาว คิดอยู่อย่างหนึ่งคือ ผ้าห่มที่บริจาคแบบกระแสหลัก (นึกภาพออกไหมคะ ทำด้วยผ้ามีกลิ่นนิดๆ) น่าจะควบคู่ไปกับถุงนอน เพราะพบว่า การขดตัวในถุงนอนที่เอาผ้าห่มนั้นกรุข้างในจะอุ่นกว่าการห่มผ้าหลายๆชั้นค่ะ และถุงนอนก็เก็บไว้ใช้ได้ต่อเนื่องหลายปีด้วยค่ะ
อยากขอความเห็นจากคุณจตุพรด้วยค่ะ...ขอบคุณค่ะ
คุณเอกคะ
อาจารย์หิ่งห้อย
"หนาว" เพราะขาดแคลน น้องๆที่ไม่มีเสื้อกันหนาว บอกว่า "ไม่หนาว" เพราะจะบอกให้ทุกคนทราบว่าอากาศประมาณนี้ไม่ต้องสวมเสื้อกันหนาวก็ได้
คำตอบมันขมขื่นสิ้นดี
เสื้อกันหนาวราคาแพงครับ...
ผมกับอาจารย์หิ่งห้อยมักคุยกันยาวๆหลายครั้ง ในช่วงที่โทรศัพท์คุยกัน ....และ ในบทสนทนา มีอะไรหลายอย่างที่คิด และรู้สึกตรงกัน
เด็กบนดอยเขาหนาวจริงๆครับ ไม่นับเด็กไร้สัญชาติที่มากมายตามแนวชายแดนที่ไม่ค่อยมีเสื้อผ้าใส่ ฤดูหนาวที่คนกรุงร่ำร้อง เป็นฤดูที่พวกเขาไม่อยากเจอเลยครับ
ความสุขอยู่ที่ไหน....ผมตอบได้ตอนนี้เลย ครับ ...อยู่ที่จิตใจที่แบ่งปัน เมื่อคิดจะให้ คุณก็ได้รับ (รับความสุขที่เกิดขึ้นโดยฉับพลัน)
ขออนุโมทนากับความปรารถนาดีของผู้ที่พร้อมกว่า เพื่อช่วยผู้ที่ขาดแคลน...
อบอุ่นครับ อบอุ่นจริงๆ
ขอบคุณอาจารย์หิ่งห้อยมากครับ
อาจารย์หมอนนท์ครับ
ปีนี้คิดว่า น่าจะหนาวจัด ครับ เพราะน้ำมากกว่าทุกปี...คนบนดอยก็ต้องอยู่ตามสภาพครับ หนาวก็ผิงไฟ ก่อไฟเพื่อคลายหนาว
ผมเคยอยู่บนดอย ช่วงหนาวเราจะมาล้อมรอบกองไฟ ปิ้งมัน และเผาข้าวหลาม ฟังผู้เฒ่าชาวลีซู เล่านิทาน เด็กๆตัวน้อย ตั้งใจฟัง....
บ้านเราอบอุ่นที่สุดครับ
พี่เมตตาครับ
หนาวเนื้อห่มเนื้อพอหายหนาว...แต่หนาวใจ นี่สิครับ จะทำยังไง
หน้าหนาวที่หนือหนาวจริงๆ ครับ คนมีคู่แบบพี่เมตตาคงไม่เป็นไร แต่คนโสดคงต้องขาดใจ...
อาจารย์จันทรัตน์
ทำให้ผมนึกถึงกลิ่นผ้าห่มใหม่ๆ ตามที่อาจารย์เขียนเล่ามาเลย
ผมเห็นด้วยครับ เรื่องถุงนอน
หนาวแสนหนาวหากได้ถุงนอนดีๆ พร้อมผ้าห่มสักผืนที่กรุข้างในถุงนอน และค่อยขดตัวลงไป อบอุ่นมากครับ
ไปนอนที่บ้านพี่น้อง ลาหู่ (มูเซอ) สวมถุงนอนแล้ว ขดตัวนอนข้างกองไฟในบ้าน....
ก็อบอุ่นไม่แพ้กัน
ขอบคุณครูอ้อยมากครับ ยินดีกับรางวัลสุดคะนึง ณ ตรงนี้ด้วยนะครับ
หน้าหนาวปีนี้ครูอ้อยคงอบอุ่นมากกว่าทุกปีนะครับ
ขออนุโมทนากับการแบ่งปันเสื้อผ้าของลูกๆครูอ้อยด้วยครับ
ผมพยายามเขียนเรื่องเล่าจากตัวเอง...เล่าไป และใส่ใจลงไปเต็มที่ หากครูอ้อยอ่านแล้วเพลิดเพลิน ผมดีใจครับ
ขอบคุณครูอ้อยครับ
พี่จิ๊บ ครับ
ผมตามไปแสดงความยินดีแล้วครับ
ชื่มชมคน มอ. มานานแล้วครับ
พี่เล็ก ศุภลักษณ์ หิริวัฒนวงศ์
อากาศแตกต่างกันมากเลย ทั้งที่อยู่ไม่ไกลกันเลย ส่วนหนึ่งก็คือ เราอยู่กับป่าครับ(ที่เหนือ) เลยมีความหนาวเย็นมากกว่าป่าคอนกรีต ผมไปกรุงเทพกลับมาบ้านเมื่อไหร่...ผมป่วยทุกที คิดว่า ไม่มีบุญพอที่จะไปอยู่ในเมืองกรุงได้เลย
"หนาวตาย" เป็นปรากฏการณ์ที่เกิดขึ้นจริงๆครับ เพราะตอนดึกแล้ว อากาศจะเกือบติดลบ
เมื่อผมอยู่บนดอย เช้าๆหากอากาศเย็นมากๆ ก็จะเห็นน้ำค้างแข็งทั่วไป (ปีนี้ท่าทางจะเกิดบ่อย) น้ำค้างแข็งก็ไม่ดีต่อพืชผลเกษตรกรนะครับ ทำให้ผักช้ำ เสียหายได้
ทุกปีจะมีคาราวานบริจาคเสื้อผ้า ช่วยเหลือกันมีให้เห็นตลอดครับ...ไม่นับบริษัทน้ำดื่มที่มาแจกผ้าห่มทุกปีที่บนดอย
อาจารย์ค่ะ
(อ่านแล้วเหมือนตัวเองกำลังอยู่เมืองเหนือที่หนาวจัด) ทางเหนือนั้นหนาวจริง ๆ นะค่ะ .....
น่าสงสารเด็ก ๆ ที่ไม่มีเสื้อกันหนาว...แต่ก็ต้องมาเรียนหนังสือ
ถึงอย่างไรคนไทยก็ไม่ทิ้งกัน นำใจยังมีให้เห็นอยู่..น่าปลื้มใจมา
ขอบคุณค่ะ
ขอบคุณครับ คุณ Chah
หนาวนี้ ทางเหนือคงจะอบอุ่นด้วยน้ำใจจาก คนไทยด้วยกันเหมือนเดิม...
คิดว่าปีนี้หนาวมากกว่าทุกปีครับ
ก่อนอื่นสวัสดีพี่ก่อนครับ
หนาวจริงๆนะเห็นแล้วสุดไปเลย
ที่นั่นคงหนาวมากนะครับ
การแบ่งปันเป็นสิ่งที่ดีที่สุด
น้องพิสิทธิ์
ห่างหายไปนาน...สบายดีหรือเปล่าครับ
อากาศที่เหนือช่วงหนาวจะหนาวเย็นเป็นเรื่องปกติมากครับ แต่ก็สงสารคนที่ด้อยโอกาสที่ขาดแคลนครับ
มีเสื้อผ้าส่งมาบริจาคได้นะครับ
ส่งเสื้อผ้าตามที่อยู่ของคุณเอกได้เลย หรือว่าที่อยู่อื่นค่ะ
คุณ visistri
ผมยินดีเป็นสื่อกลางในการ ส่งของบริจาคไปยัง เด็กๆบนดอย
เมื่อวานมีหลานที่เป็นคุณครูบนดอยก็มาหาครับ ก็สอบถามเรื่อง เสื้อผ้า บริจาคที่ผมเคยกระจายให้ทุกๆปี ว่ายังมีอยู่หรือไม่
ปีนี้ผมยังไม่ได้แจ้งไปยังเพื่อนๆเลยครับ
หากคุณ visittri มีความประสงค์ที่จะส่งเสื้อผ้า กรุณาส่งมาที่ ตามที่อยู่ผมได้เลยครับ
และบอกกล่าวไปยังเพื่อนๆพี่ๆ ใน Gotoknow หรือท่านที่เข้ามาอ่านบันทึก หากประสงค์ที่จะบริจาคเพื่อส่งมอบไปยังเด็กที่ขาดแคลนในพื้นที่บนดอยสูงแม่ฮ่องสอน ส่งตามที่อยู่ของผมได้เลยนะครับ
จตุพร วิศิษฏ์โชติอังกูร
๑๙ หมู่ ๓ ต.ทุ่งยาว อ.ปาย จ.แม่ฮ่องสอน
๕๘๑๓๐
ขอบคุณมากๆครับ
พี่ Bright Lily
เด็กน่ารักและไร้เดียงสาเสมอครับ...
หนาวนี้คงจะเป็นฤดูที่เด็กยากจน ขาดแคลนไม่อยากเจอครับ
หากพี่อร มีเสื้อผ้า เครื่องกันหนาวที่พอมี ประสงค์จะส่งมาเพื่อบริจาคส่งมาที่ผมได้เลยนะครับ
เมื่อประมาณเดือนกรฎาคม....ที่ผ่านมา..
กะปุ๋มบริจาคเสื้อผ้าที่มีอยู่เกือบทั้งหมด...แก่ผู้ป่วยจิตเวช...และคนอื่นที่ใครอยากได้...ก็ยกให้หมดเลย
และเหลือไว้..เพียงตู้เดียว...ที่ต้องใช้จริงๆ...
...
การให้...ทาน...บริจาค...ด้วยจิตที่เมตตา และปรารถนาดี...ทำให้เรารู้สึกเหมือนปลดพันธการบางอย่าง...ไปได้...มากเลย...
ขอบคุณคุณเอกมากนะคะ...ที่ร่วมบอกบุญ...
^___^
กะปุ๋ม
เรามาร่วมกันทำดี ในส่วนที่เราสามารถให้คนอื่นได้ เพราะที่สุดแล้วผมคิดว่า สิ่งที่มีความสุขเกิดขึ้นกับตน คือ การให้นั่นเอง ให้โดยไม่หวังผลตอบแทน
ผมต้องขอขอบคุณ คุณ Ka-Poom มากๆเลยครับ กับความรู้สึกที่ดีๆ และกิจกรรมดีๆที่ได้ร่วมกันทำ
ความดีสวยงามเสมอนะครับ
ใช่แล้วคะ..."ความดี"...นั้นสวยงามมาก
โดยเฉพาะความดี..ที่ออกมาจากจิตและใจ...อันบริสุทธิ์...
....
ขอน้อมนำ....ความดี...สู่ผู้ให้...
และเป็นพลังที่ดีงามแก่ชีวิตคะ...
^__^
กะปุ๋ม
ลมหนาว....พัดมาทีไร
คงมีผู้คนมากมายที่ต้องทนกับความหนาวเหล่านั้น
กำลังจะส่งพัสดุไปให้พี่ที่อำเภอปาย
หวังว่าคงทำให้อุ่นขึ้นมาได้...เพราะจะส่งความคิดถึงไปด้วย
เป็นกำลังใจให้ทุกคนหนาวกาย...แต่อุ่นใจตลอดเวลานะคะ
ขอบคุณ คุณ LiLa ขอบคุณแทนผู้ที่ขาดด้วยนะครับ
ได้ทั้งเครื่องทำให้อุ่น และความคิดถึงที่ส่งมาพร้อมกันด้วย
ผมขอขอบคุณจากใจครับ!!!!
เรียน คุณจตุพร ค่ะ
สวัสดีครับ พี่กฤษณา สำเร็จ
ดีใจครับ ที่อ่านแล้วมีความสุข อันเกิดจากการถ่ายทอดที่เป็นบันทึกอักษร
อ่อนไหว เพราะใจเราคิดตาม ผมพยายามเขียนโดยถอดความรู้สึกออกมาจากตัวเอง ถอดจากประสบการณ์ ..เป็นความรู้สึกข้างในที่อยากจะบอกครับ
เรื่องราวแบบนี้ ผมนำมาเขียนเป็นบันทึกเรื่อยๆครับ
หากทางโน้นพอมีบ้าง ส่งมาช่วยคนทางเหนือที่ขาดแคลนเครื่องกันหนาวด้วยนะครับ
ขอบคุณมากครับ
คุณเอกคะ
พี่ครับผมจะติดต่อรายละเอียดของโรงเรียนให้พี่ด่วน พร้อมรายละเอียดที่พี่ต้องการทั้งหมดครับ
จะรีบดำเนินการให้เร็วที่สุด
ขอบคุณพี่มากนะครับ
คุณเอกครับ
ได้โรงเรียนหรือยังคะ
พี่กำลังทำโครงการ
ประมาณเสาร์อาทิตย์สัปดาห์ที่ 3 คณะจะไปบริจาคที่อำเภอสะเมิง จะมีผ้าห่มศิษย์เก่าให้มา เกือบพันผืนข้าวของเครื่องใช้ คอมพิวเตอร์ พี่ได้ขอบางส่วนไว้ให้ทางปายแล้วค่ะ
ขอรายละเอียดด่วนด้วยนะคะ
เรียนพี่ สมพรครับ
ผมส่งรายละเอียดทางเมลล์ไปที่ pharmacy.cmu.ac.th ครับ
มีเสื้อหนาวใหม่เก็บไว้เยอะทีเดียว ตอนแรกตั้งใจจะเอามาขายแต่มันเยอะมากเลย เพราะมีสีเดียว ก็เลยเก็บเอาไว้ตั้งใจว่าจะเอาไปให้เด็กๆทางภาคเหนือ เพราะอากาศจะหนาวกว่าที่อื่น แต่ก็ยังไม่มีโอกาสได้ไป พอดีเปิดมาเจอเว็บนี้ ก็เลยเกิดความประทับใจในน้ำใจของเจ้าของเว็บ เลยอยากจะมอบเสื้อหนาวฝากไปให้เด็กบ้าง และก็มีชุดกันหนาว ชุดหมีที่ใช้แล้วแต่สภาพยังดีมากเลย เพราะไม่ค่อยได้ใส่ (ของลูกสาว) อยากฝากไปด้วย จะต้องนำไปให้ที่ไหนค่ะ ยังไงตอบทาง email ก็ได้ค่ะ เพื่อไม่ได้แวะมาอ่านค่ะ
สวัสดีครับคุณบี
ผมอ่านข้อเสนอแนะคุณบีแล้วนึกได้
ปีนี้ผมยังไม่ได้ประกาศอย่างเป็นทางการเรื่องการรับบริจาค ปีก่อนประสบความสำเร็จมากเลยครับ มีผู้ใจบุญหลายท่านส่งเสื้อผ้ามาให้เยอะมาก ปีนี้ว่าจะขอรับบริจาคอีก
ผมได้กระจายให้น้องๆบนดอยโดยตรงครับ เอาให้แบบกระจายๆ พวกเค้าดีใจมากที่ได้เสื้อกันหนาว ยิ่งปีนี้เสื้อกันหนาวแพงมาก เศรษฐกิจฝืดเคือง เงินหายาก ปีนี้ท่าทางจะหนาวมากด้วย
ผมขอขอบคุณคุณบีมากครับ ที่กรุณา ติดต่อผมผ่านทางอีเมลลได้ครับ หากรวบรวมได้พอสมควรผมจะกระจายให้น้องๆโดยเร็วให้ทันใช้ในหน้าหนาวที่หนาวเหน็บนี้ครับ
vjatuporn @ hotmail.com