เรามีโอกาสรู้จักกับคนทำงาน ทั้งภาคชาวบ้าน ภาคองค์กรพัฒนาเอกชน ร่วมถึงภาคราชการเท่าที่สังเกต การเขียนของบรรดาพี่ ๆ น้อง ๆ ยังไม่ค่อยทำกันเป็นนิสัยเท่าไหร่นัก ( ดู่ว่าต่ำกว่าร้อยละห้าสิบอะไรประมาณนั้น )
เมื่ออยู่เมื่อวันพุธ สัปดาห์ก่อน มีนักศึกษาระดับปริญญาเอก และปริญญาโท มาชวนพูดคุยเรื่องดนตรี เท่าที่สังเกตไม่เขียน เขาชูให้เราดูว่า เขาได้บันทึกเสียงไว้แล้ว
เราอดไม่ได้เพราะเราหงุดหงิดไม่อยากให้โอกาสผ่านเลยไป เลยเสนอในผู้มีการศึกษาสูงทราบว่า เป็นผู้รู้เห็นปัญหา กลับไม่ยอมเขียน ไม่พยายามหาช่องทางหนึ่งทางใด ในการสื่อเพื่อเป็นอักษร แล้วจะให้ผู้ไม่รู้จริงสื่อก่อน ความคมและน้ำหนักไม่ถึงขนาด
เราได้วิงวอนในการสนทนาว่า ขอร้องเถอะให้ช่วยกันเขียนเป็นนิสัย สื่อหรือหาช่องทางสื่อเป็นนิสัย สังคมแห่งการเรียนรู้ เมื่อผู้รู้ไม่ยอมสื่อจะให้ผู้สนใจหรือผู้คนรุ่นต่อไปเรียนรู้จากสิ่งใด?
ไม่มีความเห็น