หลังจากกลับจากนครศรีธรรมราชเมื่อวันศุกร์ที่แล้วผมก็กลายเป็นหมอป่วยมาเกือบอาทิตย์แล้ว แต่ยังดีที่ไหวตัวทันรู้ว่าจะต้องกินยาอะไรก็เลยไม่ทรุดจนถึงต้องหยุดงานแต่ก็ต้องยอมให้พยาบาลฉีดยาให้(เพราะฉีดเองไม่ได้) ช่วงนี้ก็เลยไม่ค่อยได้นอนดึกหรือเขียนเล่าอะไรมากนัก เผอิญเปิดสมุดบนทึกประจำตัว(โน๊ตบุคแบบกระดาษ)ไปเจอเอาบทกลอนอวยพรวันวิวาห์ของคุณวาณิช จรุงกิจอนันต์ เขียนไว้ในหนังสือขวัญเรือนแล้วภรรยาบอกว่าให้ลอกเก็บไว้เพราะคุณวาณิชบอกว่าไม่หวงถ้าใครจะเอาไปใช้บ้างเพราะผมเองปีๆหนึ่งก็ต้องขึ้นอวยพรคู่บ่าวสาวหลายคู่เหมือนกัน แต่จริงๆแล้วผมจะแต่งเองมากกว่าเพราะให้อารมณ์และความรู้สึกร่วมดีกว่า กลอนบทนี้ให้ความหมายดีๆๆไว้ในเนื้อหาสี่วรรค ดังนี้ครับ
"ชีวิตคู่มิได้อยู่เพียงชั่วครู่ แต่จะอยู่ได้นานสักปานไหน
อยู่ที่ใจเป็นหนึ่งใจถึงใจ ใจที่พร้อมให้อภัยกันและกัน"
พออ่านเสร็จก็นึกไปถึงสมุดบันทึกที่แอบลอกสิ่งที่ชอบเก็บไว้ตั้งแต่สมัยเรียนแพทย์ที่เชียงใหม่ ก็เลยเอามาเปิดอ่านดู รู้สึกกระชุ่มกระชวยขึ้น ก็เลยคัดเอาบางส่วนมาเล่าต่อ แต่ต้องขออภัยผู้เป็นเจ้าของจริงๆที่ผมไม่ได้จดชื่อผู้ประพันธ์หรือผู้เขียนไว้ มีคนพูดไว้ว่า "มนุษย์หล่อเลี้ยงชีวิตด้วยหน้าที่ หล่อเลี้ยงหัวใจด้วยความรัก" อันนี้น่าจะมาจากนิยายสักเรื่องหนึ่งไม่แน่ใจว่าใช่เรื่อง"ในฝัน"หรือเปล่า
ต่อกันอีกนิดครับ "เราต้องมีอะไรที่คล้ายคลึงกันบ้างเพื่อที่จะเข้าใจกัน แต่เราก็ต้องมีสิ่งที่แตกต่างกันบ้างเพื่อที่จะรักกัน" จำไม่ได้ว่าเอามาจากไหน แล้วก็ปิดท้ายด้วยกลอนสุภาพอีกหนึ่งบทที่แอบคัดลอกไว้
"ยังไม่เคยเอ่ยว่ารักเลยสักหน แต่หัวใจเปี่ยมล้นด้วยรักยิ่ง
ไม่เคยมีทีท่าว่ารักจริง แต่ทุกสิ่งที่กระทำคือความรัก"
บันทึกนี้ดูไม่เป็นการเป็นงานเลยใช่ไหมครับ เพราะบางทีการได้อ่านคำประพันธ์ร้อยกรองก็ทำให้จิตใจสบายและสามารถจินตนาการหาทางออกในเรื่องที่เกี่ยวกับงานได้เหมือนกัน จริงไหมครับ
เรียน อาจารย์หมอติ่ง ท่านหายไปหลายวัน ติดตามใน blog เข้าใจว่าไป ต่างประเทศ สบายใจขึ้นครับว่าท่าน พักฟื้นจากการทำงานหนัก ขอให้หายเร็วๆครับ
JJ
"ยังไม่เคยเอ่ยว่ารักเลยสักหน แต่หัวใจเปี่ยมล้นด้วยรักยิ่ง
ไม่เคยมีทีท่าว่ารักจริง แต่ทุกสิ่งที่กระทำคือความรัก"
ขอมีส่วนร่วมด้วยคนนะคะ.......จากคนที่ไม่เคยเข้าใจคำว่ารัก
"ค้นหาเอย...ค้นหารัก...ต่างประจักษ์ว่ารักดีแค่ไหน...
ค้นหากัน...ทุกวันจนล่ำไป...ไม่มีไครเข้าใจเลยสักที...
คำว่ารักยากนักจะอธิบาย...ยังไม่สายถ้ารู้ว่ารักไคร...
โปรดจงบอกให้เขาได้เข้าใจ...ว่ารักมากเช่นไร...
จะได้ไม่เสียใจ...เมื่อรู้ว่ารักนั้นมีจริง...เพียงเธอ"