วันที่สำนักงานฯพบคณบดี
...วันปกติเราทุกคนในสำนักงาน ต่างคนต่างทำงาน แต่ทุกคนก็รับทราบว่า วันนี้เรามีนัดกับคณบดีนะ ทุกคนต่างเตือนซึ่งกันและกัน เมื่อทุกคนทยอยกันไปยังห้องประชุมที่ทางสำนักงานได้จัดให้ และก็เริ่มต้นจากท่านคณบดีเอ่ยถามว่า ใครมีปัญหาอะไรบ้าง แต่ละคนก็จะนึกไม่ค่อยออกว่า เอ๊ะ เรามีปัญหาอะไรดีนะ เมื่อท่านคณบดีต่อยอด โดยเริ่มจาก คนที่มีอายุมากที่สุดเริ่มก่อน เราก็ขอเปลี่ยนกันว่า ไม่ดีกว่า จะเริ่มจากคนสวยมากที่สุด ซึ่งคณบดีก็เลือกถามที่ พี่แห้งคนสวนของเราก่อน (แหม พี่แห้งของเรากลายเป็นคนสวยที่สุดของสำนักงานซะแล้ว) เมื่อมีเริ่มต้น ก็มีเรื่องต่อเนื่องไปเรื่อย ๆ บางคนก็เสนอความคิดเห็นให้อย่างชัดเจน สร้างความกระจ่างให้กับเรากันเอง ต่างคนต่างร่วมกันแก้ไขถึงปัญหาไปพร้อมกัน นึกๆ ไป การที่สำนักงานได้พบคณดี ก็มีส่วนหนึ่งที่ทำให้เรากันเอง โดยการได้พูดคุยกัน ถึงจะเป็นวิธีการสื่อสารที่โบราณก็ตาม แต่ก็ทำให้เราเข้าใจกันมากขึ้น นอกจากนี้ยังมีการเสนอหัวข้อหิน ซึ่งเป็นหัวข้อที่น่าสนใจของเราในสำนักงาน คือ ประเด็นที่ว่า...รางวัลของการไม่หยุดงาน... ในสำนักงานต่างแสดงความคิดต่างๆ และเมื่อผลสรุปออกมา ทำให้ทุกคนทราบว่า ท่านคณบดีมีวัตถุประสงค์อย่างไร ต่อการสร้างขวัญกำลังใจกับผู้ปฎิบัติงานสายบริการอย่างไรบ้าง และได้สร้างความยืดหยุ่นที่เราทุกคนสามารถปฏิบัติได้เช่นกัน.... นอกจากนี้ยังได้รับทราบถึงการนำ KM มาใช้กับงานของเราว่าที่เราทุกคนต่างเขียนนั้น ว่าทำไมเราต้องเขียนกันด้วย และอะไรที่เราควรจะนำเสนอได้บ้าง ดูเหมือนเป็นกติกาที่เราต้องขอน้อมรับปฏิบัติร่วมกันอีกประเด็นหนึ่งนะเนี้ย
แต่สิ่งที่หนึ่งที่ได้ข้อคิดว่า เราทุกคนต่างคนต่างทำงานของตนเอง เมื่อมีเวลาช่วงหนึ่งที่ได้หยุดคิดร่วมกัน ประเด็นของปัญหาย่อมมีทางแก้ไขและมีทางออกของทุกปัญหา ค่ะ
ความเห็น (3)
ปัญหามีไว้แก้ ไม่ได้มีไว้กลุ้มครับ ด้วยความมุ่งมั่นปัญหาจะคลี่คลาย ขอให้ประสบความสำเร็จครับ
- ปัญหามี 1 แต่ทางแก้มีมากกว่าครับ
- พี่แห้งอ่านบันทึกเกด แล้วจะปลื้มหรือเปล่านะ