ความก้าวหน้าของ HOMEC-IPD

ประชุมอีกแล้วเจ้า

ขอถอนหายใจสักเฮือก ก่อนที่จะเริ่มบันทึกวันนี้

เพราะเจอเรื่องถาโถมทั้งร่างกาย+จิตใจ

เรื่องเริ่มจากเมื่อวันก่อนได้มีประชุมเหล่าพยาบาลจากวอร์ดต่างๆ ที่จะเริ่มใช้โปรแกรม IPD  ได้แก่ 5/2(NICU), 5/3(ตึกเด็ก), 5/4(ศัลยกรรม), 5/5 (ท้องร่วง)

และมีพี่ๆ ที่เริ่มโครงการไปแล้วจากห้องคลอดและ 7/6 มาช่วยเสนอปัญหาที่พบด้วย 

หลังจากได้ทดลองนำเรื่องคราวๆ โดยพี่หญิง หัวหน้าห้องยาในของผมเอง ถึงก้าวในอนาคตและย้อนมาปัจจุบันว่าทำได้แค่ไหน

ก็โดนซักถามละเอียดมากจากตึกเด็กเพราะยาตึกเด็กจะพิเศษกว่าตึกอื่นตรงที่มักเป็นยาน้ำ, นม, ยาครีม ซึ่งจะเตรียมเป็นยาต่อเนื่องไม่ได้ (คำนวณไม่ได้ครับ) ต้องสั่งเบิกใหม่เมื่อใช้ใกล้หมด

บรรยากาศค่อนข้างสนุกสนานครับแต่ปัญหาจุกจิกก็พบมากเช่นกัน สาเหตุหลักๆ ที่ชวนปวดหัวและแก้ไม่ตกคือ

• ปัญหาการส่ง DOS ลงมาห้องยาใน มีข้อเสนอหลายอย่างแต่ก็ยังติดขัดอยู่ครับ ตอนนี้ที่คิดว่าดีที่สุดเลย คือ รอแสกนเนอร์+ซอฟแวต์

• ปัญหาเกิดจากเจ้าหน้าที่ไม่พอในการไปเบิก-รับยา ทำให้มีแต่ญาติรอ ขอด่วนแน่นหน้าห้องยาใน ซึ่งกลายเป็นต้องจ่ายยาอย่างเร่งรีบเกือบตลอด ตอนนี้ปี 49 ยอดคนไข้นอก+ยาด่วน+ญาติรอที่ต้องจัดก่อนพุ่งราว 41-46%  แล้วครับ จากเดิมปี 48 ราว 10-20%

(อ้างจากสถิติของห้องยาใน+สูตินรีเวช หูตาคอจมูก  เดือนมิย.-ตค.49)

ดัชนีชี้วัดความพอใจถ้ามาเก็บตอนนี้คงจะลดลงไม่น้อยเพราะเกือบกลายเป็นห้องยานอกไปซะแล้ว

เอ้า นอกเรื่องไปไกลนิดครับ แต่ยังอยู่ในหัวข้อครับ เรื่องนี้คงยังแก้ยากครับเพราะสาเหตุมาจากเจ้าหน้าที่ตึกที่ลดหายลงไป ทำให้งานมันโหลดมากขึ้น (ผมก็หาทางออกให้พี่ๆ เขาไม่ได้)

มาถึงตอนที่พูดให้พยาบาลเข้าใจว่าต้องทำอะไรบ้าง ตรงนี้ค่อนข้างยากมากครับ แต่พี่หญิงก็ผ่านมาได้ระดับหนึ่ง (น่าชื่นชม+ปรบมือให้มาก) เพราะว่าระบบใหม่นี้จะต้องมีการส่งข้อมูลใหม่ การให้คนปฎิบัติรับทราบแต่การทำให้เข้าใจแท้จริง+นำไปทำได้นั้นต้องอาศัยฝีมือย่างมาก

วันนั้นประชุมตั้งแต่ 9 โมงเศษจนถึง 11 โมงเวลาผ่านไปเร็วมากเพราะเนื้อหาค่อนข้างเข้มข้น เนื่องจากทุกคนมีประสพการณ์งานตรงอยู่แล้ว ได้อะไรมามากมายครับ ผมจดปัญหาที่พบได้ 3 หน้ากระดาษแต่จะแก้ได้แค่ไหนต้องดูต่อไป (เยอะจัดเลยมะกล้าลงเดี๋ยวจะเซ็งกันซะก่อน)

 ก็ได้แต่คิดๆ ได้แต่ฝันๆ 

---

ส่วนวันนี้เหรอครับ เฮ้อ...

มีประชุมกลุ่มงานเภสัชกรรมครับ เรื่องการคีย์ยาโดยใช้โปรแกรม IPD นี่แหละครับ

ผมถอนใจหลายหนก่อนเข้าและหลังเข้าไป เพราะอะไรเหรอครับ การเข้าไปประชุมไม่ได้เหมือนเข้าไปชี้แจงอะไรเลยครับ มันกลายเป็นการเข้าไปโดนซักฟอกข้อหาต่างๆ แทน

พูดสั้นๆ ครับ ถ้าเราทำอะไรก้าวหน้าขึ้นไม่มีเสียงตอบรับครับ (ดูเหมือนไม่สนใจด้วยซ้ำ) แต่คนในที่ประชุมจะพยายามหาข้อติ ตำหนิ ผมก็พยายามมองว่าพวกเขากำลังติเพื่อก่อครับ แต่เขาก็อัดมาเรื่อยๆ ว่าเราทำไมไม่ทำ มัวทำอะไรอยู่ ผมเลยนั่งฟังความคิดในอุดมคติของพวกเขาว่า ระบบห้องยาในควรเป็นแบบนี้ๆ

ผมลอบถอนใจหลายๆ หน พวกเขาไม่ได้เข้าไปทำงานในห้องยาในอาจไม่รู้ว่าที่พวกเขาพูดมาจะทำได้ ถ้าไม่มีปัญหาเรื่องคน....

ผมฟังพวกเขาพูดแต่พูดไม่ออก ข้อมูลของพวกเขามาจากที่ต่างๆ ที่เขาทำได้ ผมพูดเสนอไม่ได้เพราะว่าผมไม่เห็นที่ๆ เขาว่า ที่ๆ เขาทำได้จริงนั้นมีสภาพอย่างไร (น้องเขายืนยันว่าพวกเขาทำได้อะ) มีอุปกรณ์แวดล้อมอย่างไร คนของเขาเป็นอย่างไร จนพี่หญิงระเบิดอารมณ์ออกมาระลอกใหญ่ นั่นแหละพวกเขาถึงฟังพี่หญิงพูดกันก่อนปิดประชุมเล็กน้อย

• ผมเสียใจครับ เสียใจที่ทุกคนมองคนห้องยาในเป็นอะไรไม่รู้

• เสียใจที่ผมช่วยพี่หญิงได้น้อยมาก

• เสียใจแทนทุกท่านที่เข้าประชุมวันนี้แทบไม่ได้อะไรเลยจากเข้าไปนั่งฟังพวกเขาพูดราว 1 ชั่วโมง (ผมได้พูด 3 ประโยค+เขาฟังป่าวผมก็ไม่แน่ใจ)

• ผมสงสัยมากครับว่าทำไมการประชุม ถ้าไม่ตะโกนกันพูดเขาจะไม่ฟังกันหรือ

• สงสัยว่าการเข้าประชุมของกลุ่มงานเราทำไมมันทำให้ผมห่อเหี่ยวแทนที่จะฮึกเหิมเพราะได้กำลังใจกลับไป

 

ก่อนกลับพี่กกถามผมว่าตกลงวันนี้เราได้อะไรบ้างจากการประชุม... 

ผมไม่กล้าบอกพี่เขาตอนนั้นครับ ผมสรุปเนื้อหาวันนี้ที่ได้

• ทุกคนอยากให้งานตัวเองสบายที่สุด
• ความผิดพลาดที่เกิดขึ้นไม่ใช่ความผิดของเราแต่เป็นของหน่วยอื่น...
• ปัญหาของหน่วยอื่นอย่ามายุ่งกับเราเพราะมันทำให้งานเรารวนผิดพลาด....

บันทึกนี้จบด้วยพาราเซตามอล 2 เม็ดเพราะไข้ชักเพิ่มขึ้น

ขอให้ทุกท่านดูแลสุขภาพดีๆ ครับ

บันทึกนี้บันทึกด้วยความห่อเหี่ยวราว 45 นาที

[พี่สุนันทา]

ไม่เป็นไรนะ...สำหรับผู้ป่วยในพี่นันท์ ช่วยเต็มที่ค่ะ

[seangja]

ส่งกำลังใจให้น้องชาย..อย่าเพิ่งท้อ..สู้ต่อไปนะ

 

[จันทร์เมามาย]

ขอบคุณพี่ๆ มากครับ

พอดีกำลังป่วยด้วยครับเลยมาตอบช้าไปหน่อย

เสียดายเมื่อวานนี้ผมไม่ได้ฟังเรื่องไอที เห็นว่า-กำลัง-มีการจัดซื้อ+ดำเนินการหลายอย่าง น่าสนใจมากครับ

[ชญาดา]

ปัญหาและอุปสรรค เป็นบทเรียนที่ท้าทาย และมักมีอย่เกือบตลอดเวลา ฉะนั้นงานเพิ่งเริ่มอย่าเพิ่งท้อ ทำอะไรไม่มีปัญหาเลย มันขาดสีสัน นี่เเหละสัจธรรมคนพูดไม่เก่ง คนพูดตรง มักเป็นปัญหาที่ตนเองต้องมานั่งทำใจ 45 นาที พี่คิดว่ายาทำใจ(ตั้วสติยอมรับ)จะช่วยได้ดีกว่าพาราเราเซนะ ขอให้หายป่วยเร็วๆ ขออวยพร สู้ๆ

[เพื่อนบ้านใกล้เคียง]

อยากถามว่า"คุณจันทร์เมามายเคยรู้เรื่องพลังจิตไหม" เรากำลังจะบอกคุณว่าคุณกำลังโดนบททดสอบที่ไม่มีอยู่ในตำราเรียน  หากคุณท้อแสดงว่าพลังจิตในตัวคุณกำลังลดน้อยถอยลง  เมื่อพลังจิตลดน้อยถอยลงจะเกิดอะไรขึ้นล่ะ Sure! เซ็ง เบื่อ เครียด ป่วยอยากลาออก(ขอเดา)จริงม๊ะ  แล้วจะทำยังไงต่อล่ะ  นั่งลงหลับตาแล้วคิดย้อนทวนเข็มนาฬิกา    คำพูด ก็ดี   การแสดงออกของคนที่ทำให้เราเกิดความรู้สึกฝืดเคืองทางอารมณ์ก็ดี  มันจบลงแล้วแต่เราซิ เอากลับมาคิดวกไปวนมาเหมือนลูกข่าง  เราก็มึนเองนะซิ โลกใบนี้มันก็ยังงี้แหล่ะ เจอคนเข้าใจเราก็ Happy เจอคนไม่เข้าใจก็ Sad  เท่าที่ได้รู้จักพูดคุยกับคุณ สัมผัสได้ว่าคุณเป็นคนที่มีทั้งพลังและศักยภาพอยู่ในตัว สรุปได้ว่าคุณเป็นคนดีคนหนึ่งของบำราศฯ ก่อนจะท้อใจในตัวเองขอให้มองคนรอบๆตัวเราซิว่ามีใครบ้างที่ท้อใจมากกว่าเรามีไหม  แล้วเราจะท้อใจไปไยหากเรายังรักที่จะทำงานของเรา   ขอให้พลังใจกลับคืนมาในเร็ววัน

[พัฒนาคุณภาพ]

• สนับสนุนข้อเสนอแนะของคุณ "เพื่อนบ้านใกล้เคียง" มากๆ ค่ะ  
• ผลสำเร็จที่จะเกิดขึ้น มักถูกทดสอบธรรมะในตัวเรา จากความอดทน อดกลั้น การให้อภัย ค่ะ
• เชื่อมั่นในความตั้งใจดีของน้อง "จันทร์เมามาย" ที่จะทำให้ผ่านพ้นความรู้สึกนี้โดยเร็วค่ะ

[ping]

คิดซะว่าปัญหาเป็นสิ่งที่ช่วยให้เราเกิดการพัฒนา ต่อยอดให้เกิดภูมิคุ้มกันใจภายหลังนะคะ

[จันทร์เมามาย]

ขอบคุณพี่ๆ ทุกคนมากครับที่ให้กำลังใจ

คุณชญาดา

• ตอนนี้ดีขึ้นแล้วครับ หลังจากนอนป่วยไป 1 วัน
• เลิกกิรพราราแล้วครับ อิอิ

คุณเพื่อนบ้านใกล้เคียง

• ตอนนี้กำลังใจกลับมาแล้วครับ
• ขอบคุณสำหรับข้อคิดครับ

พี่พัฒนาคุณภาพ

• กำลังสู้บททดสอบนี้อยู่และจะสู้ต่อไปครับ ขอบคุณครับ
• ไฟท์ ย้ากส์

พี่ ping

•  
• ขอบคุณครับ ผมจะสู้ต่อไป

 

[ศุภลักษณ์ หิริวัฒนวงศ์]

พี่เห็นด้วยกับทุกข้อที่ว่า

• ทุกคนอยากให้งานตัวเองสบายที่สุด
• ความผิดพลาดที่เกิดขึ้นไม่ใช่ความผิดของเราแต่เป็นของหน่วยอื่น...
• ปัญหาของหน่วยอื่นอย่ามายุ่งกับเราเพราะมันทำให้งานเรารวนผิดพลาด

แต่พี่เล็กจะมองให้เกิดสาระความสุขดังนี้

• ความผิดพลาดที่เป็นของเราเองแก้ง่ายกว่าที่จะไปแก้ของคนอื่น เพราะธรรมชาติของคนคือ หน่วยงานข้า...ใครอย่าแตะ...
• เมื่อเกิดปัญหาที่เกี่ยวกับหน่วยงานอื่น..พี่จะบอกลูกน้องทุกครั้งว่า...จะแก้ไขที่เราก่อนง่ายกว่าแก้ไขคนอื่น...สบายกว่ากันเยอะเลย...สู้ต่อไปจันทร์เมามาย

[จันทร์เมามาย]

ขอบคุณพี่เล็กสำหรับคำแนะนำครับ

 ยิ้มๆ