เคยเป็นครูที่ปรึกษานักเรียนชั้น ม. 1 ซึ่งมีแนวโน้มจะไม่เรียนหนังสือไม่จบ เนื่องจากไม่อยากจะเรียน ชอบโดดเรียน ไม่ชอบเข้าเรียน ไม่สนใจเรียน และเข้ากับเพื่อน ๆ ไม่ได้ จึงหนีเรียนอยู่บ่อย ๆ ครูจึงให้ความสนใจเด็กนักเรียนคนนั้น ให้ความเมตตา ให้นักเรียนไว้ใจ แล้วขอเบอร์โทรศัพท์ของผู้ปกครอง ช่วยกันดูแลอย่างใกล้ชิด จนทำให้เด็กคนนั้นเรียนหนังสือจนจบม.1 จึงเป็นความภาคภูมิใจของครูทุกวันนี้ ที่ได้ช่วยเหลือเด็กคนหนึ่งให้ได้เรียน
ดังนั้นจึงทำให้ครูมีความสุขที่ได้ช่วยเหลือนักเรียนคนหนึ่ง โดยใช้ความเมตตา ความเห็นใจ ความเข้าใจ จึงเกิดความภาคภูมิใจจนทุกวันนึ้
ไม่มีความเห็น