เที่ยวเชียงใหม่-แม่ฮ่องสอน (๑)
วันที่ ๑๑-๑๓ พฤศจิกายน ๒๕๔๙ ดิฉันและเพื่อนหลายวัยรวมตัวกันไปเที่ยว เราเตรียมการมาตั้งแต่เดือนสิงหาคม ๒๕๔๙ เผอิญดิฉันได้รับเชิญเป็นกรรมการสอบวิทยานิพนธ์ปริญญาเอกของนักศึกษาสาขาพยาบาลศาสตร์ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่ ที่ทำการวิจัยในผู้ป่วยเบาหวานในเย็นวันที่ ๑๓ ด้วย จึงถือว่าการเดินทางคราวนี้ได้เที่ยวและได้ทำงานไปด้วย
คณะเรารวม ๗ คน (ทัวร์ ๔๐๐ กว่าตามอายุที่รวมกัน) มีเพื่อนเขยซึ่งทำงานที่กรมส่งเสริมการเกษตร ดูแลเรื่องการเกษตรที่สูงเป็นผู้ดูแลและอำนวยความสะดวก เราออกเดินทางจากกรุงเทพด้วยเครื่องบินการบินไทย TG ๑๐๒ เช้าวันเสาร์ที่ ๑๑ พฤศจิกายน
เราไปถึงสนามบินสุวรรณภูมิก่อนเวลาเครื่องบินออกเป็นชั่วโมงจึงได้มีโอกาสเดินสำรวจสนามบินแห่งใหม่ มีคำติมากกว่าคำชม ห้องน้ำ ที่นั่งรอ ป้ายบอกทาง เป็นสิ่งที่เราไม่ประทับใจมากที่สุด ดิฉันมองอีกมุมหนึ่งคือรู้สึกเห็นใจคนที่ทำงานสร้างสนามบิน (หมายถึงคนที่ลงมือทำงานจริงๆ ) คงจะลำบากน่าดูเพราะปริมาณงานดูเยอะมากๆ เลย
เครื่องบินที่เรามาลำใหญ่มาก ผู้โดยสารเยอะ เราต้องขึ้นรถออกมาขึ้นเครื่อง เพราะที่จอดเทียบของเครื่องบิน (ภาษาชาวบ้านเรียกว่างวงช้าง) มีไม่พอ มาถึงเชียงใหม่ตรงเวลา อากาศไม่หนาวอย่างที่คาดไว้ ขึ้นรถตู้ออกจากสนามบิน เอากระเป๋าไปฝากไว้ที่โรงแรมที่พัก (เชียงใหม่ฮิลล์) แล้วออกมารับเพื่อนและครอบครัวอีก ๕ คนที่เดินทางมาล่วงหน้าด้วยรถส่วนตัวและพักอยู่ที่บ้านพักของโรงงานยาสูบ ไม่ไกลจากโรงแรมมากนัก เพื่อไปรับประทานอาหารกลางวัน
เสร็จจากรับประทานอาหารกลางวันที่เป็นประเภทข้าวเหนียวและอาหารเหนือหลายอย่าง เรารีบเดินทางไปที่งานมหกรรมพืชสวนโลก เลย เพราะกลัวเวลาเดินเที่ยวจะไม่พอ วันนี้กะว่าจะอยู่กันจนสวนปิด ไปถึงแดดกำลังร้อนจัด เพราะเพิ่งเที่ยงกว่าๆ เพื่อนซื้อตั๋วแบบกลุ่มให้ เจ้าหน้าที่บอกให้เดินเข้าแบบแถวเรียงหนึ่งแล้วเอาตราประทับมาปั๊มที่หลังมือของเราแต่ละคน (ถ่ายรูปไว้แล้ว) เพื่อแสดงว่าผ่านการตรวจเข้ามาแล้ว ให้ความรู้สึกแปลกๆ กับเราตั้งแต่เข้าประตูงานทีเดียว
เราได้รับแจกแผนที่มา แต่ยังไม่ได้ดูและยังไม่ได้วางแผนว่าจะไปดูอะไรบ้าง แดดร้อนสุดๆ เราจึงมองหาแต่อาคารที่จะเข้าไปหลบแดดได้ กะว่าเลยบ่าย ๓ แล้วจึงจะออกมาเดินที่แจ้ง เริ่มต้นไปดูที่มีกล้วยไม้ก่อน เพราะคาดว่าจะเย็น แล้วต่อไปตามจุดที่มีอาคาร เช่น อาคารนิทรรศการ ไปเรื่อยๆ ถึงหอคำหลวง ไปนั่งพักอยู่นานที่ศาลาของการบินไทย เพื่อดื่มน้ำและรอเวลาแดดร่มลมตก
เราคุยกันถึงจุดต่างๆ ที่ได้ดูมาแล้ว มีความเห็นตรงกันว่ายังไม่มีอะไรที่ประทับใจมากนัก ที่ยิ่งใหญ่คือบริเวณที่กว้างใหญ่ ส่วนดอกไม้ ต้นไม้ ก็ค่อนข้างธรรมดา ที่เห็นว่าน่าจะปรับปรุงให้ดีขึ้นได้อีกคือการจัดการการจัดระบบ จะทยอยเล่าและเอารูปภาพมาให้ชมภายหลังที่กลับกรุงเทพฯ แล้วนะคะ
วัลลา ตันตโยทัย วันที่ ๑๓ พฤศจิกายน ๒๕๔๙
สำนักงานหลักสูตรปริญญาเอก คณะพยาบาลศาสตร์ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่
ความเห็น (1)
- ขอบคุณมากค่ะ
- เพราะครอบครัวครูอ้อยจะไปในวันหยุดวันครูเดือนมกราคม
- ก็คงจะเหี่ยวหมดแล้ว หมายถึงดอกไม้ค่ะ
- แต่ครูอ้อยไม่ได้คาดหวังเรื่องงานพืชสวนโลก
- ครูอ้อยจะไปทบทวนเยี่ยมเยียนญาติคือน้องชายน้องสะใภ้
- และเพื่อนใน GotoKnow ที่เชียงใหม่ จะไปล้มทับให้ดูสิ