วันเสาร์ที่ 11 พฤศจิกายน 2549 ได้เข้าร่วมฟังการปาฐกถาพิเศษเรื่อง "บทบาทนักศึกษากับการพัฒนาสังคม" โดย ฯพณฯ นายไพบูลย์ วัฒนศิริธรรม ในการสัมมนาสภานิสิต-นักศึกษาระดับอุดมศึกษาทั่วประเทศ ครั้งที่ 13 ที่มหาวิทยาลัยวลัยลักษณ์ รู้สึกทับใจมาก ท่านสามารถอธิบายได้อย่างเชื่อโยง เข้าใจง่ายและมีคุณค่ามากสำหรับการทำงานของตนเอง "พลังที่ปรากฏ ที่เกี่ยวพันระหว่างมนุษย์ นักศึกษา อาจารย์ พนักงาน ผู้บริหาร รวมเป็นมหาพลัง" มหาพลังจึงเกี่ยกับตนเอง เกี่ยวกับคนอื่น และเกี่ยวกับส่วนรวม ซึ่งหากเราสอดประสานทั้ง 3 ส่วนก็จะก่อให้เกิดมหาพลัง หากมีการยื้อแย้งกัน ไปกันคนละทิศการจะเกิดมหาพลังก็จะเชื่องช้า ซึ่งการที่เราจะแสดงพฤติกรรมที่สอดประสานระหว่างตนเอง คนอื่นและส่วนรวมเราจะแสดงภายใต้จิตสำนึกที่มีทั้งต่อตนเอง คนอื่นและส่วนรวม
ปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียง
ความพอประมาณ มีเหตุผล มีภูมิคุ้มกัน
จิตสำนึกที่สอดคล้องคือ
1. จิตสำนึกพอเพียง การคำนึงถึงประโยชน์ไม่มาก
2. จิตสำนึกรักคนอื่น การมีหัวใจความเป็นมนุษย์
3. จิตสำนึกเราเป็นส่วนหนึ่งของส่วนรวมหรือรักส่วนรวม
4. จิตสำนึกเราเป็นส่วนหนึ่งของชุมชน
5. จิตสำนึกเรารักชุมชน
การคิดเป็นทั้งหมดทำให้เรารู้สึกเป็นส่วนหนึ่งซึ่งกันและกัน เกิดความเป็นหนึ่งเดียวกัน ความสุขทุกข์ของคนอื่นเป็นสุขทุกข์ของเรา การที่เราคิดเช่นนี้ทำให้คนรักส่วนรวม
การจะพัฒนาจิตสำนึกที่เพียงพอ รักคนอื่น รักส่วนรวม มี 3 วิธี
1. ทำให้จิตอยู่ในภาวะสงบ ซึ่งจะเกิดสิ่งดีๆ ขึ้นมาโดยธรรชาติ คิดดี พูดีก็จะทำให้เกิดจิตสำนึกที่ดี
2. การฝึกจิต มี 2 วิธี คือแบบเทคนิคและแบบธรรมชาติ แบบเทคนิคก็คือการทำสมาธิ ซึ่งยากที่จะเรียนรู สำหรับวิธีแบบธรรมชาติเป็นการตั้งจิตให้สงบ พิเคราะห์ พิจารณาในการทำงานเกิดสัมผัสปฏิบัติ จิตสำนึกต่อตนเอง
3. การเรียนรู้จากการปฏิบัติ เป็นการเรียนรู้ร่วมกันในการทำกิจกรรม สร้างสมสติปัญญา ความเข้าใจ
ปัจจัยสำคัญที่จะนำไปสู่ความสำเร็จคือ การลงมือทำ ถ้าเพียงการถกเถียงก็ไม่ก่อประโยชน์อะไร เพียงการเล่นคำ เล่นพวก การลงมือทำก่อให้เกิดประโยชน์อย่างแท้จริง เห็นเอง เกิดการเรียนรู้จากการกระทำ เกิดสติปัญญา ซึ่งถ้าเรียนรู้การทำดี จิตสำนึกก็จะดีและมีคุณค่า
การลงมือทำ ก่อให้เกิดประโยชน์ เห็นเอง เกิดการเรียนรู้จากสติปัญญา เกิดประสบการณ์ การเรียนรู้การทำดี ก็จะเกิดจิตสำนึกดี จริงด้วยเนอะ อ่านแล้ว ได้ประโยชน์ ได้คิดไตร่ตรอง