มหาวิทยาลัยวิจัยและตัวบ่งชี้
เมื่อวันศุกร์ที่ 21 – วันเสาร์ที่ 22 ตุลาคม 2548 สำนักประสานและส่งเสริมกิจการอุดมศึกษา สกอ. ร่วมกับเครือข่ายบริหารการวิจัยทั้ง 8 แห่งของ สกอ. ได้จัดสัมมนาเชิงปฎิบัติการ เรื่อง ยุทธศาสตร์การวิจัยในระดับอุดมศึกษา ณ โรงแรมราชมังคลา พาวิเลี่ยน บีช รีสอร์ต จังหวัดสงขลา ผมกับ ดร.เสมอ ถาน้อย ก็เข้าร่วมประชุมกับเขาด้วย
ท่านรัฐมนตรีช่วยว่าการกระทรวงศึกษาธิการ (ดร.รุ่ง แก้วแดง) ได้กรุณาไปเป็นประธานในพิธีเปิดและบรรยายพิเศษ เรื่อง ยุทธศาสตร์การดำเนินงานวิจัยของไทย มีประเด็นที่น่าสนใจและมีประโยชน์จำนวนมาก ผมจะหาโอกาสเล่าในโอกาสต่อไป
ครั้งนี้ขอหยิบยกประเด็นเล็กๆ ในเอกสารประกอบการประชุมมาเล่าก่อน เป็นประเด็นในเอกสารหมายเลย 2 (จากทั้งหมด 6 เล่ม) ชื่อเอกสารคือ ร่างการปรับโครงสร้างระบบการวิจัยของประเทศไทย ในหน้า 34 – 35 พูดถึงนิยามของมหาวิทยาลัยวิจัย และตัวบ่งชี้ของมหาวิทยาลัยวิจัย (แบบไทย ๆ ) ไว้ให้วิพากษ์กันดังนี้ ครับ
“มหาวิทยาลัยวิจัย (Research
University)
มหาวิทยาลัยวิจัย
หรือ Research University หมายถึง
มหาวิทยาลัยที่เน้นการวิจัยเป็นหลักและมีความเป็นเลิศในการวิจัยของสาขาที่หลากหลายเพียงพอ
และมีผลงานวิจัยเป็นที่ประจักษ์
ตัวบ่งชี้ของมหาวิทยาลัยวิจัย
ประกอบด้วย
1. จำนวนและคุณภาพของ Publications
2. จำนวนและคุณภาพของสิทธิบัตร
3. ผลงานและรายได้จากทรัพย์สินทางปัญญา
4. จำนวนและคุณภาพของหลักสูตรระดับปริญญาเอกและดุษฎีบัณฑิตที่จบการศึกษาในหลักสูตรนั้นๆ
5. จำนวนรางวัลเชิดชูเกียรติต่างๆ ทางด้านการวิจัยที่บุคลากรได้รับ
6. จำนวน Research Grants ที่ได้รับ
7. สามารถทำหน้าที่เป็นหน่วยสร้างความรู้เฉพาะทางในระดับชาติ หรือมีสถาบันระดับชาติ”
วิบูลย์ วัฒนาธร
