วันนี้วันที่ 10 พฤศจิกายน 2549 เป็นวันคล้ายวันเกิดของลูกสาวคนโตของครูอ้อย
เธอลืมตาดูโลกเมื่อเวลา 0.15 นาฬิกาของวันจันทร์ที่ 10 พฤศจิกายน 2523 ที่อาคาร 8 โรงพยาบาลภูมิพลอดุลยเดช กรุงเทพมหานคร
เธอเกิดที่อาคารเดียวกับแม่ของเธอ.....ห้องคลอดห้องเดียวกัน...ครูอ้อยจำได้ทุกวินาที แห่งความสุข...ในค่ำคืนนั้น
คืนวันอาทิตย์ก่อนที่จะเจ็บท้องคลอดลูก ครูอ้อยเริ่มฉีกผ้าอ้อมจากผ้าปูที่นอนผืนเก่าที่ซักไว้สะอาดแล้ว ความจริงหมอนัดไว้วันที่ 24 พฤศจิกายน แต่ค่ำคืนนี้.......ทำไมถึงอยากทำอะไรเตรียมไว้ให้ลูก
ครูอ้อยไม่ประสีประสากับการมีลูก เพราะเป็นท้องแรกและอายุเพียง 22 ปี ครูอ้อยจึงไปอยู่กับพ่อแม่ รอคลอดใกล้ๆพ่อแม่
คืนวันอาทิตย์เวลาประมาณ ห้าทุ่ม ครูอ้อยเริ่มรู้สึกแน่นหน้าอก นอนไม่ได้ หลังแข็งตลอดเวลา ต้องนั่งอ่านหนังสือตั้งแต่ 3 ทุ่ม ชักจะทนไม่ไหว ปลุกพ่อของเด็กว่า " คุณ..ฉันปวดหลังมาก ไปโรงพยาบาลเถอะ "
" รถยนต์คันเก่า ก็สตาร์ทไม่ติด " ครูอ้อยเริ่มเดินออกจากบ้านไป ในเวลานั้นไม่กลัวอะไร มีความรู้สึกว่า ต้องพาลูกไปในที่ปลอดภัย ครูอ้อยเดินออกมาจากซอยเกือยถึงหน้าซอยแล้ว รถจึงแล่นตามมารับ
แต่ครูอ้อยไม่ขึ้นรถ กลับเดิน....เดิน...เดิน
ต้องไปขึ้นบัตรที่ตึก OPD แต่ครูอ้อยรู้ว่าต้องคลอดที่อาคาร 8 อาคารที่แม่เล่าให้ฟังว่า " อ้อยเกิดที่นี่นะลูก " ครูอ้อยจึงเดินตรงไปที่อาคาร 8
รถนั่งเข็นก็มารับครูอ้อย แต่ขอสมัครเดินมากกว่า เพราะหลังแข็งนั่งไม่ได้
เมื่อถึงอาคาร 8 ผู้คนโกลาหล ค่ำคืนนี้รู้สึกว่าจะมีคุณแม่มาคลอดมากเป็นพิเศษ เพราะถ้าใครคลอดลูกเป็นผู้หญิงในคืนนี้จะได้รางวัล ครูอ้อยเพิ่งรู้ว่า อาคารคุ้มเกล้า ที่สร้างขึ้นจากเงินที่ประชาชนซื้อฉลากขูดเหมือนล็อตเตอรี่นั้น นำมาเป็นรางวัลนี้
ครูอ้อยไม่ได้นึกถึงรางวัลอะไร มองเห็นพยายาล เดินไปหาเธอและพูดว่า " ขอไปห้องน้ำค่ะ " ครูอ้อยเดินไปห้องน้ำ ก่อนจะถึงห้องน้ำ เห็นแม่นั่งอยู่ แม่ดุว่า " อย่ามาเดินซิลูก เดี๋ยวอันตราย "
ครูอ้อยเข้าห้องน้ำ มองเห็นน้ำอะไรสีขุ่นๆไหลออกมา ครูอ้อยจึงรีบไปบอกพยาบาล ว่า " ใกล้คลอดแล้วค่ะ " พยาบาลส่ายหน้าและทำเป็นเหมือนไม่เชื่อว่าครูอ้อยจะคลอด เลยตอบครูอ้อยแบบขอไปทีว่า " ยังหรอก ท้องแรก คลอดยาก " ครูอ้อยจึงเลี่ยงออกมาหาที่นอนพัก แต่นอนไม่ได้เลย เตียงไหนๆก็เต็มไปหมด ครูอ้อยเห็นเตียงที่วางกับพื้นแบบยกย้ายไปมาได้สะดวก จึงก้มตัวลงนอน
แต่ไม่ทันจะนอน ครูอ้อยก็เจ็บท้องน้อย จึงเดินไปหาพยาบาลอีกคนหนึ่ง มือสองข้างก็ช้อนหัวลูกน้อยไว้ " คุณพยาบาลขา ลูกกำลังจะออกแล้วค่ะ " เท่านั้นล่ะค่ะ พยาบาลพาไปห้องคลอดที่อยู่ใกล้ๆ หมอที่ครูอ้อยฝากพิเศษก็ยังไม่มา
ที่เตียงคลอดในสมัยนั้น เป็นเตียงขาหยั่ง ครูอ้อยเอามือสองข้างจับหัวเตียงไว้ ยังไม่ทันทำความสะอาดดีเลย ครูอ้อยมีความรู้สึกว่าท้องของครูอ้อยเคลื่อน ลูกของครูอ้อยกำลังจะเคลื่อนคลอดออกมา
พยาบาลพูดว่า " อย่าเพิ่งเบ่งนะคะ "
ครูอ้อยไม่ได้เบ่ง แต่ลูกของครูอ้อยเธอออกมาเอง เธอเป็นเด็กหญิง สวย ขาวขนชมพู เธอร้องเสียงดังกังวาล ครูอ้อยยกศีรษะมองดูเธอ และบอกพยาบาลว่าเธอชื่อ " เอี่ยว"
เอี่ยว เป็นสายสัมพันธ์กันระหว่าง คน 2 สกุล
เอี่ยวลูกรักของแม่
ขอความสุขความเจริญจงมีแด่ลูกรักของแม่ตลอดไป
สวัสดีค่ะ คุณภูมิจิต
สิ่งที่มีค่ามากสุด...ไม่ใช่แต่เพียงชีวิตที่ลืมตามามองดูโลก..แต่สิ่งที่มีค่ามากยิ่งกว่านั้น คือ "แม่"...แม่ผู้ให้กำเนิดลูกมา...ประเสริฐยิ่งกว่าสิ่งใดใด ในโลกล้า...บุรุษเพศท่านใด..หากทำร้ายผู้ซึ่งเป็นแม่...ทั้งด้านร่างกายและจิตใจแล้ว...ย่อมหาสิ่งที่งดงามในชีวิตได้ยากยิ่ง..
...
เพิ่งมาจากบันทึกของคุณยอดดอย..แล้วตามมาที่นี่..ทำให้รู้สึกดีดีมากๆ เลยคะในเช้านี้
ขอบคุณสำหรับบันทึกนี้
และ...
สุขสันต์วันเกิดนะคะ...น้องสาวของพี่กะปุ๋ม
(^_____^)
กะปุ๋ม
วันนี้เป็นวันที่มีค่ามาก...สำหรับครูอ้อยของกะปุ๋ม...วันแรกที่ย้อนกลับไปเมื่อหลายปีก่อน...คือ วันที่ครูอ้อยได้เป็นแม่อย่างสมบูรณ์...
...แม่...
ครูอ้อย...มีอย่างเต็มเปี่ยมเลยคะ...
ขอบคุณครูอ้อยอีกครั้งสำหรับบันทึกนี้คะ...
ขอบคุณคะ
กะปุ๋ม
ครูอ้อยคะ
รักของแม่เป็นรักที่ยิ่งใหญ่จริง ๆ
เช้านี้ครูอ้อยทำให้หนูน้ำตาตก (รับผิดชอบด้วย)
หนูไปงานประชุมเดี๋ยวกลับมานะคะ
สุขสันต์วันเกิดนะคะ "หนูเอี่ยว"
หนูเป็นลูกที่ดี หนูมีแม่ที่ประเสริฐ
ขอให้หนูมีความรัก มีพลังกาย พลังใจในการดำเนินชีวิตตามรอยคุณแม่นะคะ
พี่จะเป็นกำลังใจค่ะ
ลูกกะปุ๋มที่รัก
น้องอ๊อบคะ
ขอบคุณลูกกะปุ๋มอีกครั้ง
ลูก..คือ..โลก เธอบริสุทธิ์..เธอก้องกังวาลในใจของครูอ้อยเสมอ
ยี่สิบกว่าปีแล้วหรือนี่
ครูอ้อย..มีความสุข
แอบดีใจที่ไม่มีลูกสาวค่ะครูอ้อย เลี้ยงลูกสาวในสังคมแบบทุกวันนี้ พ่อแม่ลำบากเหลือเกิน แต่มีลูกชายใช่ว่าจะเบาใจ ก็ยังคงมีห่วงต่อไป
บางทีแอบคิดอย่างคนรุ่นใหม่ว่า เราไม่น่าจะมีลูกเลยนะ เป็นภาระแก่ชีวิตเราแท้ๆ (คิดแบบเห็นแก่ตัวไงคะ) แต่มาคิดอีกที มันก็เป็นบทพิสูจน์ชีวิตว่า เรารับผิดชอบชีวิตคนๆ หนึ่งที่เราตั้งใจสร้างขึ้นมาได้แค่ไหนกัน
แต่พ่อของลูก เค้าบอกว่าคนบ้านยู spoil เด็กเกินไป ... ก็มันลูกคนนี่ฝ่า ไม่ใช่ลูกหมานะเฟ้ย
ขอบคุณค่ะ คุณภูมิจิต
คุณบอนคะ
สวัสดีครับ ครูอ้อย วันคล้ายวันเกิดของลูกสาวคนโต คิดอะไร ขอให้สมปรารถนา และก็ขอให้มีความสุข แบบ Unlimited เหมือนกันครับ |
คุณจ๊อดคะ
สวัสดีค่ะ เพื่อนเอี่ยว
ดีใจมากค่ะ ที่เพื่อนเอี่ยวมาคุยกับแม่อ้อย
อยากให้เอี่ยวมาคุยกับแม่แบบนี้บ้าง
แม่รักเธอมากเลยค่ะ
ขอบคุณที่เข้ามาทักทายค่ะ