เมื่อวานผมอยู่ประสานงานที่สำนักงานทั้งวัน ไม่ได้ออกไปพื้นที่ เพราะช่วงเช้ามีประชุมของกลุ่มงานประจำเดือน พ.ย. 49 มีสิ่งหนึ่งที่ผิดสงเกตเอามาก ๆ เพราะเป็นวันที่มีการสอบถามและพูดคุยเรื่อง KM กันอย่างเป็นเรื่องเป็นราว ใคร ๆ ก็สนใจและตั้งจุดคุยกันเป็นจุด ๆ โต๊ะคนโน่นที คนนี้ที ผมก็รีบสรุปแผนฯ ของปี 50 “เอะ! ยังไงกันนะ ถามกันจัง เอาวันที่ยุ่ง ๆ นี่แหละนะ งานไม่เสร็จจะฟ้องหัวหน้าว่าถูกกวน” ผมส่งเสียงแซวดัง ๆ จนได้หัวเราะกันแต่ทั้งนาฎและพี่แป๋ว ก็ยังไม่ยอม จนแล้วก็ได้รู้ว่าที่แท้เพราะอะไร
ที่แท้ก็เพราะทั้งพี่แป๋ว (พี่ปิยะมาลย์ ฉ่ำเฉกหงษ์) และนาฎ (สินีนาฎ อนุมณี) เป็นนักศึกษาหลักสูตรวิทยาศาสตรมหาบัณฑิต (การจัดการระบบสุขภาพ) ภาคพิเศษ ของคณะวิทยาการสุขภาพและการกีฬา มหาวิทยาลัยทักษิณ นี่เองและเทอมนี้มีเรียนวิชาการจัดการความรู้ในระบบสุขภาพ (Knowledge Management in Health Systems) มี อ.ดร.จุฑารัตน์ สถิรปัญญา และอ.ดร.วัลลภา คชภักดี ผู้รับผิดชอบรายวิชานี้ และการบ้านที่แบ่งเป็นกลุ่ม คือให้วิเคราะห์โมเดลแต่ละโมเดลในคาบเรียนที่ผ่านมา (อันนี้ผมตกเป็นหนังสือให้เขาเปิดหลายครั้งแล้วแต่โดยไม่รู้ตัว) ทีนี้พอรู้ก็ยาวกว่านั้นไปอีกคือว่า จะมีด้วยครั้งหนึ่งที่ อ.ผู้รับผิดชอบจะเชิญผม และพี่ชาญวิทย์ จากจังหวัดนครศรีธรรมราช มาร่วมแลกเปลี่ยนเรียนรู้กับนักศึกษาด้วยอย่างน้อยสักครั้งหนึ่ง
พอถึงตอนเที่ยงเราออกไปทานข้าวด้วยกันทังกลุ่มงาน 11 คน ที่ร้านซีซีเสต๊ก พี่ไพ (ไพลิน ฆังครัตน์) ถือชีตไปด้วยประมาณ 10 หน้า อ้าว! KM อีกล๊ะ พี่ไพบอกว่ากำลังศึกษาอยู่ เพื่อจะนำมาปรับใช้กับ นศ.มรภ.สงขลา (เขต จว.พัทลุง) ที่กำลังสอนด้วย การสนทนากันเมื่อวานทั้งวัน จึ้งเป็นการเคลียร์ concept ของ KM ประมาณว่าผมเจอแต่คำถาม แต่เลือกตอบพี่ ๆ ไปเป็นเรื่องเล่าต่าง ๆ ที่ตอบคำถามพี่เขาได้ ผมนึกเห็นอะไรบางอย่างเป็นภาพลาง ๆ เพราะหาก ม.ทักษิณผลิตออกมารุ่นนี้เป็นครั้งแรกที่เรียน KM ด้วย ออกมาสู่สังคม น่าจะทำให้เกิดแรงกระเพื่อมได้ดีในระดับหนึ่งทีเดียว
สิ่งหนึ่งที่สังเกตได้เรื่องราวของเมื่อวานคือ เมื่อพูดกันแบบ KM ก็เต็มไปด้วยเสียงหัวเราะกันอย่างมีความสุข เมื่อวานผมก็โดนหยอก ใคร ๆ ก็โดนหยอก ล้อกันไปล้อกันมา ดูคึกคักเป็นอย่างมาก และเต็มไปความสุข นี่ยังไม่เต็มที่หรอกนะ หาก KM เต็มสูบเมื่อไหร่สงสัยเป็นพลัง Turbo
ขอบคุณ KM ที่หนุนนำเสมอ ๆ แล้วความสุขก็ตามมา
มาเยี่ยม...
สบายดีอยู่นะครับ...
ไม่ค่อยเจอกันเลยนะครับ...
ขอบคุณครับ...