สืบเนื่องจากบันทึกเมื่อเช้านี้ และเหตุการณ์ที่จะเล่านี้ก็เกิดขึ้นเมื่อเช้านี้นี่เอง
ครูอ้อยไม่ได้ไปทำงานวันนี้ ครูอ้อยลาโรงเรียนเพราะมีภารกิจที่จะต้องทำแบบเร่งด่วน เกี่ยวกับ..ทุนการศึกษา..และการบ้านไม่เสร็จด้วย
แต่โชคร้าย ครูอ้อยลืมโจทย์ของการวิจัยไว้ที่โต๊ะที่โรงเรียน ครูอ้อยเลยต้องไปโรงเรียนแต่เช้ามึด
พอดีพ่อบ้านอยู่...ก็เลยชวนเชิญว่า " คุณคะ ยังมึดอยู่เลยค่ะ ช่วยขับรถไปโรงเรียนให้ได้ไหมคะ ลืมสิ่งสำคัญมากไว้ที่โรงเรียนค่ะ " พ่อบ้านตกลง ครูอ้อยช่างโชคดีแต่เช้าเลยวันนี้ มีพนักงานขับรถระดับโฟร์แมน อิอิ
ตอนนั่งรถไปสักครู่ ครูอ้อยก็หยิบรองเท้าเจ้าคู่ที่เขียนบันทึกเมื่อเช้านี้ ออกมาลองใส่ดู แล้วเลยเล่าให้พ่อบ้านฟังว่า " เดินตามหารองเท้า ยากเย็นเหมือนกับตามหานางฟ้าเลยคุณ " พ่อบ้านครูอ้อยก็เงียบ
ครูอ้อยก็เลยลองสวมดู สบายจริง สมราคา เลข 4 หลัก แล้วครูอ้อยก็บอกพ่อบ้านว่า " คู่ตั้ง หนึ่งพันแปดร้อยบาทแน่ะคุณ "
พ่อบ้านชายตามาดูรองเท้านิดนึง แล้วพูดว่า " 199 เหรอ "
ครูอ้อยก็เลย เออ ออ ห่อหมกไปเลย ด้วยไม่อยากให้เขารู้ แล้วขำตัวเองที่นิยมซื้อสิ่งของประเภท 199 มาใช้เป็นประจำ และบอกกับพ่อบ้านทุกครั้งว่า 199 เองค่ะ
มาคราวนี้ เธอเลยสรุปว่ารองเท้าอนามัยรักษาสุขภาพข้อเท้าของครูอ้อยราคา 199
เรื่องนี้สอนให้รู้ว่า " เป็นเด็กเลี้ยงแกะ พูดอะไรที่เป็นความจริง เขาก็ไม่เชื่อ " เหมือนอย่างครูอ้อย ประการระฉะนี้เอง
น้องอ๊อบค่ะ
ทำไมดูเหงาจังกลับมาจากราชการนี่ ใครทำอะไรให้คะ
น้องอ๊อบ
น้องอ๊อบคะ
น้องอ๊อบ
ครูอ้อยขา พี่เจอครูอ้อยด้วยวิธี เซิร์ทหา เลือกไปมา มาอ่านเจอเรื่องครูอ้อย กับราคา 199 บาท เลยขำกลิ้ง อะไรจะเหมือนกันยังงั้น ในตู้พี่เนี่ยนะ ทุกชิ้นราคา 199 บ้าง 299 บ้างประมาณนี้ ตามที่พ่อบ้านทราบ อุบ!ไว้ต่อไปน๊ะ รู้เดี๋ยวเป็นเรื่อง...
ครูอ้อยขา พี่ส่งข้อความพร้อมรูป แต่รูปมันใหญ่มาก ไม่รู้จะทำให้เล็กได้ยังไง สอนหน่อยซิจ๊ะ ส่งคราวนี้ไม่ใส่รูปแล้วเดี๋ยวรูปvery very big อีก
แต่ของลำดวนใช้วิธีฟอกเงิน...
คือบอกว่าของน้องสาว...ฝากซื้อค่ะ
วันหลังเห็นใช้ก็บอกน้องสาวให้...
สวัสดีค่ะพี่ตุ่ม....ครูตุ่ม