สังคมสงเคราะห์เป็นเรื่องที่เกี่ยวข้องกับการจัดบริการ เพื่อช่วยส่งเสริมความสามารถของบุคคลให้สามารถดำรงหน้าที่ของตนอยู่ในสังคมได้อย่างมีประสิทธิภาพและเป็นปกติสุข แนวคิดเกี่ยวกับจุดมุ่งหมายของนักสังคมสงเคราะห์ มีวิวัฒนาการมาพร้อมกับความรู้ทางด้านพฤติกรรมศาสตร์ ที่มีความเชื่อว่ามนุษย์มีความแตกต่างกันในแต่ละบุคคลหรือมีความเป็นปัจเจกบุคคล (individual) ปัญหาและความแตกต่างของมนุษย์เกิดจากธรรมชาติของมนุษย์แต่ละบุคคลรวมทั้งสาเหตุอันเนื่องมาจากสภาพแวดล้อมของตัวบุคคล ผู้รับบริการในงานสังคมสงเคราะห์ (client) ไม่ใช่มีแต่เฉพาะผู้ที่มีความเดือดร้อนหรือผู้ที่กำลังประสบปัญหาเท่านั้น แต่อาจจะเป็นบุคคลปกติที่ต้องการพัฒนาความเป็นอยู่และความสามารถของตัวบุคคล หรือเป็นผู้ที่อยู่ในสภาวะปกติแต่จำเป็นต้องป้องกันปัญหาและความเดือดร้อนไว้ล่วงหน้า
จะเห็นได้ว่าสังคมสงเคราะห์ศาสตร์เน้นการประยุกต์ใช้ความรู้ทางวิชาการในศาสตร์หลายสาขามาสู่การปฏิบัติการทางสังคม โดยใช้วิธีการต่างๆ เช่น นำความรู้หรือข้อมูลที่ได้จากจิตวิทยา สังคมวิทยา พฤติกรรมศาสตร์ ฯลฯ มาวิเคราะห์และดำเนินการแก้ไขปัญหาให้กับผู้รับบริการที่ประสบปัญหาความเดือดร้อนต่างๆ ซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของปัญหาสังคมที่เกิดขึ้น เช่น ปัญหาผู้พิการ ปัญหาผู้สูงอายุ ปัญหาเด็กกำพร้า ปัญหาเด็กกระทำผิด ปัญหาอาชญากรรม เป็นต้น
ดังนั้นการศึกษาปัญหาสังคม จึงเป็นความรู้พื้นฐานที่สำคัญของการปฏิบัติงานสังคมสงเคราะห์ นักศึกษาที่ต้องการประสบความสำเร็จทางการเรียนในสาขาวิชาชีพสังคมสงเคราะห์ ควรหมั่นศึกษาเรื่องราวหรือปรากฏการณ์ต่างๆทางสังคมที่อาจคุ้นเคยอยู่แล้วในชีวิตประจำวัน และจากแหล่งข้อมูลต่างๆ แล้วจะต้องเรียนรู้แนวความคิด ทฤษฎีเพื่อให้สามารถนำมาวิเคราะห์และอธิบายถึงปัญหาหรือปรากฏการณ์นั้นได้อย่างมีหลักเกณฑ์ที่เป็นวิทยาศาสตร์ นอกจากนี้ยังทำให้นักศึกษามีทัศนะต่อชีวิตในสังคมที่แตกต่างไปจากเดิม นั่นคือสามารถอธิบายสาเหตุและปรากฏการณ์ทางสังคมได้ด้วยหลักเหตุและผลมิใช่การใช้สามัญสำนึก สิ่งเหล่านี้จะช่วยทำให้ประสบความสำเร็จในอาชีพของการเป็นนักสังคมสงเคราะห์
ไม่มีความเห็น