ยากยิ่งตอนจากไป แล้วใยตอนกลับมายิ่งยากกว่า
นานมากสำหรับผมคราวนี้ที่หายไปจาก GotoKnow.Org แต่ไม่ได้ไปไหนไกลนัก เพียงแต่อ่านน้อยลงมาก ตอบ คห.หรือการให้ คห.ก็แทบไม่มีเลย ยิ่งเขียนบันทึกแล้วตีพิมพ์ก็ยิ่งไม่ได้ทำ หากแต่เขียนเก็บไว้ก็ได้เขียนเช่นเดิม เพียงแต่เมื่อเวลาผ่านไปบางทีก็เหมือนไม่น่าจะตีพิมพ์นัก หรือหากจะตีพิมพ์ก็ต้องมานั่ง Editor ใหม่ ตรงนี้ยังคิดหนักว่าจะพอหาเวลาเพื่อดำเนินการได้ไหม กำลังจัดการกับเวลาชีวิตใหม่ ให้ลงตัวเสียที แต่ยอมรับว่าคงยากเพราะดูสถานการณ์แล้วคงอีกหลายเดือนทีเดียวกว่าจะลงตัว โดยเฉพาะกับความพยายามที่จะผลักดันให้ “ศูนย์ประสานงานเครือข่ายเพื่อการวิจัยและพัฒนาท้องถิ่นจังหวัดพัทลุง” ให้เป็นรูปเป็นร่างเสียก่อน สัญญากับตัวเองและทีมงานว่าจะทุ่มเททุกอย่างลงไปตรงนี้ก่อนให้เห็นเป็นรูปธรรมและเดินได้อย่างมีพลังภายใน 2 เดือนนี้ ซึ่งหากนับตอนนี้ก็คืบหน้าไปแล้วประมาณ 60 %
ตอนแรก ๆ ที่จากไปมีหลายอย่างโต้เถียงกันอยู่ในใจ ยิ่งตอนที่มีการถามถึงไม่ว่าจะเป็นทางโทรศัพท์, E-Mail, Blog หรือแม้แต่การพบเจอประจันหน้ากันในเวทีต่าง ๆ ทั้งจากคนที่เป็นนักอ่าน หรือ Blogger ด้วยกัน ใจหนึ่งก็อยากจะตีพิมพ์บันทึกออกมาตามเสียงเรียกและตอบสนองใจตัวเอง แต่อีกใจนึงก็โต้ว่าไหนสัญญาว่าจะจัดการกับเวลาชีวิตตัวเองเสียที ด้วยการเริ่มต้นสะสางงานที่คั้งค้าง แต่จนแล้วจนรอด ก็ไม่ยอมเข้าใช้ GotoKnow.org ซึ่งยากยิ่งนักที่จะทำใจได้ แต่ก็พยายามจนได้ งานที่คั้งค้างก็เริ่มทยอยพร่องลงไป แต่หาเป็นเช่นที่ตั้งใจไม่งานใหม่ ภารกิจต่าง ๆ ก็ถาโถมเข้ามาอย่างต่อเนื่อง ส่วนหนึ่งก็ยอมรับว่าเกิดโอกาสดี ๆ เหล่านั้นขึ้นก็เพราะ GotoKnow.Org นี่แหละที่ได้รับมา แล้วจะได้ทยอยเล่าย้นหลังไปว่ามีอะไรบ้าง
การจากไปที่ว่ายากยิ่ง แต่ตอนที่คิดจะกลับมาใหม่กลับยิ่งยากเสียกว่า เพราะไม่ทราบว่าจะเริ่มต้นอย่างไรดี ตอนที่หวนคิดได้ว่าไม่มีทางแน่ ๆ ที่จะสะสางให้หมดก่อนกลับมาเริ่มเขียนบันทึกใหม่ แม้จะทิ้งระยะการเข้าใช้ GotoKnow.Org ไปแล้วระยะหนึ่ง แต่ดูเหมือนว่างานทุกอย่างยังประดังกันเข้ามา ตัดสินใจทำแบบเดิมดีกว่า กว่าจะได้ลงมือบันทึกแรกก็ใช้เวลาเป็นสัปดาห์ เพราะมัวแต่ “หมังเหม” (ไม่แน่ใจ) ด้วยเพราะมี คห.มากมายที่รอค้างการตอบ มีมิตรหลายท่านที่เปิดประเด็นไว้ให้ไปต่อยอด มีบันทึกที่พร้อมจะตีพิมพ์อยู่หลายบันทึก ตัดสินใจไม่ได้ว่าจะทำอย่างใดก่อนหลัง ในที่สุดเมื่อไฟร้อนลนถึงตัว เพราะค้างบทความเรื่องเครือข่านนักพัฒนาสุขภาพชุมชนที่สัญญาจะเขียนให้พี่ธวัช หมัดเต๊ะ อยู่ เมื่อเขียนเสร็จก็ลงมือทันที และถือว่าเป็นการเริ่มต้นใหม่ของการเข้าใช้ GotoKnow.Org แต่ถือว่ายังไม่สมบูรณ์นัก
บันทึกนี้เหมือนจะขอร้องว่าหากยังผิดพลาดไม่ได้ทำหน้าที่อย่างสมบูรณ์ ไม่ได้ตอบ คห.ในทันที หรือไม่ได้ต่อยอดท่านใดที่เปิดประเด็นไว้ให้ ก็ต้องขออภัยไว้ด้วย ผมจะพยายามตามชดใช้คืนให้ทั้งหมด และขอขอบคุณทุกท่านที่ได้ติดตามหา ทวงถามมาทั้งหมดในทุกช่องทางของการสื่อสาร ผมเข้าใจในหลายเรื่องมาก ในช่วงเวลาที่หายไปว่า GotoKnow.Org ปรับปรุงเปลี่ยนแปลงไปมาก ดีขึ้นมาก ๆ สำหรับการ Blog และ GotoKnow.Org ก็สอนให้ผมระวังอะไรต่อมิอะไรได้มากจริง ๆ GotoKnow.Org เป็นสังคมเสมือนที่เสมือนจริงเอามาก ๆ สำหรับผมที่ได้เรียนรู้จากที่นี่ ขอบคุณอีกครั้งสำหรับผู้เกี่ยวข้องทุกฝ่ายที่ร่วมสร้างสรรค์
ต่ออีกนิด... สำหรับเร็ว ๆ นี้ “ศูนย์ประสานงานเครือข่ายเพื่อการวิจัยและพัฒนาท้องถิ่นจังหวัดพัทลุง” จะเปิดตัวด้วยการจัดอบรมเชิงปฏิบัติการ การใช้ GotoKnow.Org แก่ทีมงาน เพื่อสร้างขุมความรู้จากการปฏิบัติ รุ่นที่ 1 ประมาณ 25 คน กำหนดนัดวันเสาร์ที่ 9 ธันวาคม 2549 ที่จะถึงนี้ ณ ห้องประชุมสำนักงานสาธารณสุขจังหวัดพัทลุง งานนี้ไม่มีค่าใช้จ่ายใด ๆ ทั้งจากผู้จัด (ศูนย์ประสานงานฯ) และ ผู้มาเข้ารับการอบรมครับ
ความเห็น (18)
คุณน้อง...แห่ง มข.
สวัสดีครับ หายไปแล้วใจหาย และเพื่อต่อลมหายใจให้มีแรงพยุงกาย (ยิ้ม ๆ) ขอบคุณนะครับที่เข้ามาทักทาย
อ.จันทรรัตน์ ครับ
ขอบคุณมากครับที่แวะมาทักทายกัน คิดถึงอาจารย์เช่นกันนะครับ เดี่ยวจะตามย้อนอ่านงานอาจารย์อีกทีนะครับ
ครูอ้อยจำได้ว่า ชายขอบเคยหลง...เข้ามาอ่านบันทึกของครูอ้อย ตอนนี้เงียบหายไป เพราะเหตุนี้นี่เอง คิดถึงค่ะ
อาจารย์สิริพร ครับ
ที่บอกว่าเคยหลง แท้จริงอาจจะเป็นการตั้งใจ ที่บอกว่าตั้งใจ อาจจะเป็นเพียงเคยหลงไป (ยิ้ม ๆ) จะเอาอะไรแน่นอนครับ ยากแท้หยั่งถึง เชื่อในสิ่งที่เห็นแต่พอดี เพราะเห็นแล้วนำมาตีความให้ค่าตามแต่คนเห็น/คนตีความ ต่างกันไปแต่ละผู้แต่ละนาม
ขอบคุณสำหรับความห่วงใยที่มาทิ้งรอยไว้ แล้วจะตามหาไปให้จนครบนะครับ
ดีใจกับการกลับมา และยินดีด้วยกับการเปิด “ศูนย์ประสานงานเครือข่ายเพื่อการวิจัยและพัฒนาท้องถิ่นจังหวัดพัทลุง” เพราะความมุ่งมั่นและความตั้งใจของคนทำงานทุกอย่างจึงเป็นรูปเป็นร่างอย่างที่มุ่งที่หมายไว้
เป็นกำลังใจให้ค่ะ และขอให้ดูแลรักษาสุขภาพควบคู่ไปกับการทำงานในทุก ๆ ครั้งด้วย หากสุขภาพแย่พาลจะทำให้ร่างและจิตไม่ไหวไปด้วย แล้วงานจะเดินต่อไปได้อย่างไรกัน พักผ่อนบ้างนะคะ ด้วยความห่วงใยยิ่ง
พึ่งได้มีโอกาสมาต้อนรับคุณชายขอบครับ และขอเป็นกำลังใจครับ
อาจารย์น้อง Vij
ขอบคุณมากครับ สำหรับกำลังใจ และความห่วงใย เช่นกันนะครับ เรียนให้หนัก ๆ เข้าไว้นะ จะได้แน่น ๆ พร้อม ๆ กับดูแลสุขภาพด้วยเช่นกันนะครับ
อาจารย์ ดร.ธวัชชัย
ขอบคุณเช่นกันนะครับ สำหรับกำลังใจที่มีให้ เอาใจช่วยสรรค์สร้างสิ่งดี ๆ แก่สังคมต่อไปนะครับ โดยเฉพาะประเด็น คห.ใหม่ที่มีคนแสดง อยากให้เห็นแยก ๆ กันได้ในแต่ละแพลนเน็ต เหมือน Version แรก ๆ นะครับ ไม่รีบหรอกครับเพียงแต่บอกว่าอยากเห็นตรงนั้นกลับมาเหมือนเดิม จะได้ตาม คห.ได้ง่ายยามเราทิ้งไปหลาย ๆ วันนะครับ (ประมาณว่ามาถึงก็ขอเลย ไม่ชักช้า อิๆๆ)
สวัสดีค่ะ ติดตามเสมอ....
อ.ดร.จันทวรรณ และ พี่เมตตา
ขอบคุณทั้ง อ.ดร.จันทวรรณ และพี่เมตตา มาก ๆ นะครับ ตอนนี้เป็นอะไรที่ยังไม่ค่อยลงตัวนักนะครับ แต่ตั้งใจว่าต่อไปจะเขียนก่อนพูดครับผม เพราะก่อนหน้านี้ พอพูดก่อนแล้วโดนลักครับ เฉยเลย อิๆๆ ล้อเล่นนะครับ จริง ๆ ตั้งใจว่าคงเขียนได้ไม่บ่อย แต่จะเขียนเท่าที่สะดวกนะครับ
อาจารย์หมออัจฉรา ครับ
ขอบคุณนะครับที่มาแวะเยี่ยมและกำลังใจ ยังเป็นห่วงเรื่องคนไข้เอดส์ที่ต้องกลับไปรับยาที่อื่น เนื่องจาก สปสช.ไม่จัดสรรเงินให้ รพ.กรณีคนไข้นอกเขตอยู่ครับ แต่ยากยิ่งสำหรับการเปลี่ยนแปลงครับ
เรียนน้องชายขอบ น้องบ่าวที่นับถือ
ศูนย์ประสานงานเครือข่ายเพื่อการวิจัยและพัฒนาท้องถิ่นจังหวัดพัทลุง คงเป็นแหล่งเรียนให้กับจังหวัดนครฯได้เป็นอย่างดีครับ ท่านผู้ว่าฯได้มอบหมาย มวล.เป็นเจ้าภาพทำเรื่องนี้แล้ว คงได้ติดตามเรียนรู้จากศูนย์ฯพัทลุงต่อไป
พี่บาวเหอ!
ศูนย์ฯ พัทลุง พอได้ตั้งรูขี้ (เพิ่งได้เริ่ม) อีกทั้งเราเริ่มด้วยตนเอง ท่ามกลางความขาดแคลนอย่างรุนแรง แถมทำท่าจะมีพายุพัดเข้าใส่อีกด้วย (มีเล่าให้ฟังภายหลัง) คงต่างจากเมืองคอน ที่ได้รับพลังอย่างชัดเจน ขออำนวยชัยให้คนคอนนะครับ และจะไป ลปรร.จากที่นั่น เชื่อว่าทางเราต้องตามหลังไปติด ๆ แน่ แต่น่าจะตามหลังครับ
- Cheers up !!!
- carry on untill tomorrow.
- take care.