ย่า คือ แม่ของแม่ สำหรับน้องเดม
น้องเดม (Dame) คือลูกสาวคนเดียวของผม
ก็คนที่กล่าวถึงแล้วในบันทึก พ่อ! 40
บาทหายไปไหน มาเมื่อวาน (22 ต.ค. 2548)
ก็อดยิ้มกับเขาไม่ได้อีกครั้ง ด้วยน้องเดมเกิดมาตอนที่ย่าจริง ๆ
เสียไปแล้ว ตอนนั้นยังอยู่ที่บ้านบางแก้วกัน ก็มีแต่รูปถ่าย
ฉะนั้นเวลาโยเยก็มักจะโดนขู่ว่าเดี่ยวย่าจะโกรธเอา ย่าจะนอนไม่หลับ
พร้อม ๆ ทั้งชี้ให้ดูที่รูปถ่ายด้านบน ติดอยู่กับฝาบ้าน
เขาก็จะเงียบและไม่กวน ทีหลังพอรู้ไต๋ ก็ใช้วิธีนี้เรื่อยมา
จนวันหนึ่งน้องเดมต้องไปอยู่กับยาย เพราะตอนนั้นผมไปเรียนต่อ
ตอนที่เขาเริ่มพูดได้ก็เรียกยายว่า "ย่า" ไม่ได้เรียกว่า "แม่แก่"
อย่างที่ยายเขาพยายามจะเรียกแทนตัวเอง แต่กับตา เขากลับเรียก "พ่อแก่"
ได้ตามปกติ ครั้นตอนหลัง ๆ ยายก็มักจะแทนตัวเองเป็น "ย่า"
เมื่อพูดกับน้องเดม จนเป็นธรรมชาติไปเสีย
ก็ไม่มีใครได้คิดอะไรหรอก
มาเมื่อวาน ผมนึกขึ้นก็เลยพูดกับลูก ว่าถ้าจะเรียก "ย่า" ว่า "แม่แก่" เสียไม่ได้เหรอก็โตแล้ว พอจะรู้แล้วว่า จริง ๆ นะเป็น "แม่แก่" หรือยาย เพราะเป็นแม่ของแม่
เขาตอบผมในทันทีโดยเล่าให้ฟังว่า พ่อรู้ไหม! ตอนทำข้อสอบ (ก่อนปิดภาคเรียน) เกือบผิดไปเพราะเขียนว่า "ย่า" คือ "แม่ของแม่" แต่ดีนะที่นึกได้ก็เลยลบทันแล้วตอบใหม่ ว่าเป็น "แม่ของพ่อ"
ผมก็เลยย้ำว่า เห็นไหม เพราะเรียกผิด ๆ ก็เลยเกือบทำข้อสอบผิดไป ตกลงจะเรียก "แม่แก่" แทนดีไหม
สงสัยจะไม่ได้เพราะชินแล้ว ถ้าเรียกใหม่ก็ไม่สนิท เดี่ยวย่าจะโกรธเอา นะพ่อนะ เรียกเหมือนเดิมดีกว่า ไหน ๆ ย่าตัวจริงก็ไม่อยู่แล้ว น้องเดมพูดอ้อนผม
ผมนึกในใจว่าจะยังไงนะ ก็ไม่เคยชนะเหตุผลเขาได้เลย (นอกจากทำขมึงตึงใส่) แล้วตกลง "ย่า" ก็คือ "แม่ของแม่" และอยู่กินกับ "พ่อแก่" หรือ "ตา" สำหรับน้องเดม
ความเห็น (2)
อารมย์ สมบัติมาก
ไม่น่ใจว่าจำรุ่นพี่บางแก้วได้หรือเปล่า บังเอิญเปิดผ่านมาเลยเข้าไปอ่าน น้องเขียนบทความได้ดีมาก คงสบายดีนะ
พี่อารมย์ พี่รุ่น 1 บางแก้วพิทยาคม