๕๓๗. ชีวิต + ความสุข


ชีวิต + ความสุข

๑๓ กันยายน ๒๕๕๗...ผ่านไปกับชีวิตที่ผ่านมา ๕๒ ปีเต็ม...

สิ่งที่ตัวฉันได้ นั่นคือ การได้เรียนรู้กับชีวิต...ได้รับประสบการณ์...

ได้รับความรู้...ได้รับบทเรียน...ซึ่งทุก ๆ สิ่ง เป็นครูสอนตัวฉัน

ได้อย่างดีทีเดียว...ทำให้ฉันรู้...ทำให้ฉันแกร่ง...ทำให้ฉันเข้มแข็ง

เพิ่มขึ้นมาก ๆ...ผิดกับชีวิตในวัยเด็ก...ฉันถือว่า "ประสบการณ์"...

บทเรียน...ความรู้ต่าง ๆ เป็นครูที่ดีของฉัน...บางครั้ง แม้ว่า

ฉันจะพบเจออุปสรรคนานัปการ...ฉันใช้สติ + ปัญญา...

ช่วยนำพาในการแก้ไขปัญหาต่าง ๆ ของฉันให้ผ่านพ้นมันไปได้...

ในความคิดของฉัน ๆ คิดว่า...ยิ่งตัวฉันอายุมากขึ้น...

การคิด การตัดสินใจของฉัน ๆ เริ่มใจเย็นมากขึ้น...

ต้องพินิจ พิเคราะห์ สิ่งต่าง ๆ อย่างใจเย็น พร้อม ๆ กับมีสติ

อยู่กับตัว พอมีสติ ปัญญาในตัวเราก็จะมี จึงทำให้ฉันได้แก้ไข

ปัญหาต่าง ๆ ที่พุ่งตรงมายังตัวฉันไปได้...

ฉันได้เรียนรู้ เรื่อง "ธรรมะ"...แม้ว่าฉันจะไม่ค่อยได้เข้าวัด

เนื่องจากไม่ค่อยมีเวลา...แต่ในตอนที่ฉันเป็นเด็ก ๆ 

ฉันได้ซึมซับเรื่องหลักธรรมะเข้ามาในตัวฉันมาก...

จึงทำให้เมื่อยามที่ฉันมีอายุมากขึ้น...ฉันจึงเข้าใจชีวิต

มากขึ้น...สามารถใช้หลักธรรมะมาผสมผสานกับการใช้ชีวิต

ประจำวันของฉันเสมอมา...ทำให้ตัวฉันเข้าใจ "ชีวิต"

และสามารถดำรงชีวิตประจำวันได้อย่างมีความสุขและลงตัว...

ระยะเวลาที่ผ่านมา...ฉันเข้าใจว่า ตัวฉันมีประสบการณ์มาก

แต่อาจจะยังไม่มากพอ...คำว่ามากพอ นั่นคือ เมื่อสิ้นลมของฉันมากกว่า...

การดำรงชีวิตประจำวัน สิ่งที่ต้องการ นั่นคือ การทำอย่างไร

ให้ชีวิตมีความสุขมากกว่า...เป็นความสุขทางใจ ใช่เรื่องอื่น ๆ

เมื่อใจเป็นสุข เข้าใจหลักธรรมะ...ฉันคิดว่า เพียงเท่านี้ก็น่าจะ

เพียงพอแล้วสำหรับการที่คนเราได้เกิดมาเป็นมนุษย์...

จะแย่งชิง หรือชิงดี ชิงเด่นอะไรนักหนา...กับการที่ได้อยู่บน

โลกมนุษย์ใบนี้...

ขอขอบคุณทุกสิ่งในโลกนี้...ที่ทำให้ฉันได้มีชีวิต...

และเข้าใจชีวิตมากที่สุด ณ ขณะนี้...และขอขอบคุณ

กัลยาณมิตรที่แสนดีทุกท่านที่มีไมตรีจิตให้กับฉันเสมอมา...

...

...

ขอขอบคุณทุกท่านที่ให้เกียรติเข้ามาอ่านบันทึกนี้ค่ะ

บุษยมาศ  แสงเงิน

๑๓  กันยายน  ๒๕๕๗

...

๕๒ ปี เต็ม...๑๓ กันยายน ๒๕๕๗...

สิ่งที่ฉันได้ทำให้กับชีวิต คือ การใส่บาตรเช้าในวันครบรอบ

ตื่นตั้งแต่ตี ๐๕.๓๐ น. กับเจ้าฟ้าคราม ไปตลาดเพื่อหาซื้อ

ข้าว + กับข้าว + ขนม + ดอกไม้ ใส่บาตรกัน...

เท่านี้ "ชีวิตฉันก็มีความสุขแล้ว"...

หมายเลขบันทึก: 576157เขียนเมื่อ 13 กันยายน 2014 12:20 น. ()แก้ไขเมื่อ 13 กันยายน 2014 12:20 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-ไม่ดัดแปลงจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (2)

สวัสดีค่ะ   มาให้กำลังใจค่ะ ขอให้มความสุขค่ะ

ขอบคุณค่ะ ครูทิพย์  ขอขอบคุณสำหรับดอกไม้กำลังใจจากทุก ๆ ท่านนะคะ :)

อนุญาตให้แสดงความเห็นได้เฉพาะสมาชิก
พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท