เมื่อคืนนี้ตอนปลายเวร..หลังจากงานเริ่มซา คนไข้ส่วนใหญ่ก็พักผ่อน เราก็นั่งสรุปงานพิมพ์บันทึกทางการพยาบาลของคนไข้แต่ละห้อง อยู่ๆก็ได้ยินน้อง Orderly (น้องพนักงานช่วยการพยาบาล) คนหนึ่งก็เปรยขึ้นว่า
" สงสัยจังค่ะ สมัยก่อนเขาไม่มีมือถือ ไม่รู้ว่าคนสมัยก่อนเขาจีบกันยังไงนะพี่นะ "
เราได้ยินแล้วก็นึกขำ
จริงด้วยนะ สมัยนี้โทรศัพท์มือถือ แทบเป็นปัจจัยที่ห้า ที่สำคัญต่อชีวิตไปแล้ว การใช้ติดต่อสื่อสาร ไม่ได้เพียงแต่โทรส่งข่าวที่จำเป็น แต่ยังใช้แม้พูดคุยทักทาย เล่าถามความกัน ประหนึ่งว่าบุคคลที่อยู่ห่างไกลอีกฝั่งหนึ่งนั้น เดินเคียงคู่อยู่ข้างๆร่วมกิจกรรมต่างๆอยู่ใกล้ๆ
แทบไม่มีใครที่ไม่มีโทรศัพท์มือถือ โดยเฉพาะเด็กหนุ่มๆสาวๆ ที่พอว่างเป็นไม่ได้ ต้องกดมือถือโทรถึงกัน ให้อดข้าว เด็กเหล่านี้คงพออดได้ แต่ให้อดโทรหากัน คาดว่าคงขาดใจ
คำสั้นๆแค่นี้ แค่ให้กดหากันแค่นี้ แต่ก็เป็นประหนึ่งน้ำหล่อเลี้ยงชีวิตจิตใจกันและกัน
ก็น่าอยู่หรอก ที่น้องคนนั้นจะเปรยถามขึ้นว่า
" สงสัยจังค่ะ สมัยก่อนเขาไม่มีมือถือ ไม่รู้ว่าคนสมัยก่อนเขาจีบกันยังไงนะพี่นะ "
จึงเป็นคำถามที่น่าสนใจ
ความน่าสนใจของมัน ไม่ได้อยู่ที่ "คำตอบคืออะไร ?"
หากแต่อยู่ที่...นึกได้ไง นึกอะไรอยู่ ถึงได้ถามคำถามนี้
นั่นแสดงให้เห็นถึงว่า โทรศัพท์มือถือมีความสำคัญต่อคนสมัยนี้มากมายใช่ไหม ?
เด็กสมัยนี้ถึงได้สงสัยว่า เมื่อก่อนที่เขาไม่มีโทรศัพท์มือถือนั้น
เขาอยู่กันได้ยังไง ??
..............
เราตอบน้องคนนั้นว่า...
เดี๋ยวพี่ไปหาคำตอบมาให้นะ คนใน gotoknow จะมีคนรุ่นก่อนโทรศัพท์มือถือเยอะ ไว้จะถามให้ว่า เขาจีบกันยังไง
จึงอยากขอเชิญมา ลปรร กันให้หน่อยนะคะ ทุกท่านล้วนมากน้ำมิตรน้ำใจ หวังว่าโปรดช่วยเอ็นดูเด็กน้อยที่อยากรู้คำตอบคนนั้นด้วยเถิด
ขอบคุณค่า ^__________^
....
คุณยายเคยขายเส้นก๋วยเตี๋ยว แบบยังไม่ตัด เป็นแผ่นขาวพับเรียงทับๆกันใส่ไว้ตระกร้าสาน
นึกออกรึเปล่าค่ะ แบบมีใบตองรอง
คุณตาเขียนจม แล้วแอบเอาไปใส่ ระหว่าง ชั้นแผ่นก๋วยเตี๋ยวหน่ะค่ะ เด็ดไม่ค่ะ : )
คุณยายเพิ่งเสียเมื่อต้นปีนี้ แต่งงานกับคุณตามา 60 กว่าปีแล้วค่ะ
แต่ข้อความในจม.คืออะไรนั้นไม่เคยถามเหมือนกันค่ะ (ตอนนี้คงถามไม่ได้เพราะคุณตายังคิดถึงคุณยายมาก พูดถึงเดียวซึมอ่ะค่ะ)
ขอโทษด้วยค่ะ เพิ่งมาตอบคอมเม้นต์ ^^''
คุณ ขจิต ฝอยทอง โอ๊ะ โอ๋ เพิ่งรู้นะเนี่ยว่าเป็นเด็กหลังยุคมือถือ อิอิ
................
ผมมันเด็กสมัยหม่ายก็ไม่รู้จะตอบยังไงครับ
แต่ขอคาดเดาดังนี้ครับ
คนสมัยก่อนมักจะห่างกันไกล (จริงๆ ไม่ไกลหรอกแต่การเดินทาง สื่อสารคงไม่สะดวกเหมือนตอนนี้) ทำให้มีเวลาคิดถึงกันมากครับ เวลาห่างไกลกันทำให้รู้คุณค่าของการอยู่ร่วมกันมากขึ้น (กรณีที่มีใจให้กันแล้วนะครับ) ถ้าไม่มีใจให้กันก็คงลืมไปเลยครับ อิอิ
ที่มา: รักแท้แพ้ใกล้ชิด (สมัยก่อนยี่ห้อรักแท้คงเป็นที่นิยมมากเลยครับ)
หนูจูน
ป้า เฮ้ย...พี่จำได้ว่าสมัยอยู่มัธยม มีหนุ่มมาจีบ โดยใช้วิธีเขียนจดหมายส่งทางไปรษณีย์ โทรศัพท์ขอเพลงจากสถานีให้กันฟัง ไปวิ่งออกกำลังกันตอนเช้า (โอ้ยจะบอกว่ารุ่นไหนเนี่ย) โต้ตอบกันจนถึง ม.ปลาย แล้วเธอก็ไปถูกใจคนอื่น วุ่นวายใจเล็กน้อย แต่ก็มีความสุขดี
แต่ปัจจุบันนี้เปลี่ยนไปแล้ว ตั้งแต่ปี 2537- บัด now ใช้มือถือเป็นว่าเล่น แต่ไม่เห็นใครติดกับ(ดัก)สักคน ......แสดงว่า.......มือถืออย่างไรก็ไม่ใช่เครื่องมือที่สื่อสารให้ตรงกับใจได้เสมอไป
แล้ววิธีไหนดีละคะ
อ่านวิธีการจีบของคุณ Miss somporn poungpratoom คิดถึงสมัยเป็นเด็กๆคะ (บ้านของจันทร์เจ้าอยุ่ในแถบภูธรคะ) ตอนเรียนประถม เวลาที่เพื่อนผู้ชายฉีกกระดาษให้ ..ให้ดินสอ...ยางลบ ..... นั่งใกล้กันหรือเวลาที่เล่นกันแล้วขว้างทรายใส่กัน...เพื่อนๆก็จะล้อว่าจีบกันแล้วคะ...เป็นแฟนกันแล้วคะ