วันนี้ด้วยความหวังดี เนื่องจากได้ยินข่าวว่าข้าวเหนียวคอนโดที่สงขลาอร่อย ก็เลยอยากให้ผู้ป่วยชมรมผู้ไร้กล่องเสียงได้ทานบ้าง ก็เลยโทร.สั่งไว้ให้ผู้ป่วยเป็นอาหารว่างในวันพรุ่งนี้
รุ่งเช้าบรรดาสมาชิกชมรมก็มาฝึกพูดกันคึกคัก เมื่อถึงเวลาอาหารว่าง หลายคนชมว่าขนมวันนี้อร่อย บางคนก็ถามว่าซื้อขนมมาจากใหน เราก็ยิ้มในใจว่าผู้ป่วยถูกใจ ซักพักก็มีคุณลุง.......( ซึ่งมีปัญหาว่าstoma แคบกว่าคนอื่นๆเขา) เดินเข้ามาหา พูดก็ไม่มีเสียงทำมือไบ้โบ๊ย สื่อสารกันอยู่นานก็ไม่รู้เรื่อง จนป้า......อีกคนที่นั่งใกล้กันเดินมาบอกว่าคุณลุงกินข้าวเหนียวติดคอ ( กล้วยที่อยู่ด้านล่างซึ่งแข็งและหนา ) ซึ่งดิฉัน ( คนสั่ง ) ก็ไม่รู้ ก็เลยรีบส่งคุณลุงไปคลินิก หู คอ จมูก เพื่อคีบเอากล้วยออก โชคดีที่คุณลุงไม่เป็นอะไร นี่ก็คงเป็นบทเรียนที่ดีว่าอาหารที่จะให้ผู้ป่วยผ่าตัดกล่องเสียงทานต้องนิ่มและเคี้ยวได้ง่าย ไม่ว่าการกระทำใดๆก็ตามความหวังดีและความใส่ใจต้องป็นส่วนประกอบกันเสมอ นั่นคือต้องใส่ใจนึกไว้เสมอว่าผู้ป่วยจะทานได้หรือเปล่า และในผู้ป่วยที่ผ่าตัดกล่องสียงและมีการตัดต่อเอากระเพาะอาหารขึ้นมาเย็บปิดค่อนข้างแคบ จำเป็นต้องให้คำแนะนำเรื่องให้ระมัดระวังลักษณะของอาหารที่จะรับประทานเข้าไปด้วยดีใจมากที่ได้อ่านบันทึกแรกผู้บันทึก รอมานานแล้ว
เรื่องที่เล่า เป็นบทเรียนที่ดีมากสำหรับผู้ทำงานกับผู้ป่วย ซึ่งต้องใส่ใจในรายละเอียดอยู่ตลอดเวลา
บันทึกนี้ ยังบอกถึงความกล้าหาญของผู้บันทึก ที่นำเรื่องผิดพลาดของตนเอง มาเปิดเผยเพื่อเป็นประโยชน์ต่อสาธารณะ ยอดเยี่ยมค่ะ
ยินดีต้อนรับสู่โลก GotoKnow ค่ะ คุณกัญญารัตน์ ชาวคณะแพทย์ของเรามีประสบการณ์ที่น่าสนใจ มีเรื่องราวมากมายที่น่าสื่อสารให้ทั้งพวกเราชาวคณะแพทย์ด้วยกัน แต่ต่างหน่วยงาน และเพื่อนร่วมวิชาชีพที่อื่นๆได้มาแลกเปลี่ยนเรียนรู้กัน เรื่องที่เล่านี้ดูเหมือนจะเป็นข้อคิดที่ดีได้สำหรับหลายๆงานเลยนะคะ ขอบคุณที่นำมาถ่ายทอดค่ะ
ชมรมนี้มีความเป็นมาเป็นไปยังไงคะ ฟังดูน่าจะมีเรื่องเล่าดีๆ เกร็ดเล็กเกร็ดน้อยมากมาย จะรออ่านจากคุณกัญญารัตน์อีกนะคะ
ดีใจมากค่ะ ที่มีโอกาสพบน้องบนบล๊อคแห่งนี้ บันทึกของน้องมีประโยชน์ต่อพวกเราที่จะช่วยกันดูแลผู้ป่วย
ขออนุญาตนำเรื่องนี้ไปถ่ายทอดต่อให้บุคลากรในหอผู้ป่วยทราบเพื่อช่วยกันวางแผนดูแลผู้ป่วยด้วยนะคะ